Wil je comfort op slechte wegen, kijk dan eens rond bij BMC in de lagere prijsklasse: met de Granfondo GF02 hebben de Zwitsers een interessante aluminium fiets in hun assortiment die op pavé & co in zijn element is. We hebben de metalhead in de teamlook onder de loep genomen.
Het is een van die dingen met slecht weer of winterwielen: vrijwel iedereen heeft een oud frame en een paar onderdelen in de kelder liggen - materiaal waarmee je een tweede fiets kunt bouwen. Maar op de een of andere manier komt er niets bevredigend uit. Het verschil met een goede racemachine is te groot, en zo'n oude schaafmachine nodigt niet bepaald uit om op een regenachtige zomerse zondag een langere ronde te rijden.
De kenner gaat dus op zoek naar een goedkope racemachine die overtuigt met een goede kwaliteit. Een bijkomend pluspunt zijn kenmerken die ze onderscheiden van de nobele eerste verkoper en ze geschikt maken voor speciale doeleinden - een duurzame ondergrond, bijvoorbeeld voor zwaar gebruik in de winter, een iets compactere zitpositie of meer rijcomfort voor slechte routes. Dat brengt ons op een ander punt: het feit dat meer dan 16.000 mensen de baan op gingen voor de populaire sportversie van de Ronde van Vlaanderen, maar slechts ongeveer 3.000 voor de Parijs-Roubaix Cyclo een week later, kan ook worden geïnterpreteerd als dat veel chauffeurs op de pavé zijn gewoon bang voor hun materiaal. In Vlaanderen is men nogal traag op de stoep omdat het steil omhoog gaat; de sectoren van Roubaix daarentegen zijn niet alleen rustieker, maar worden soms ook vrij snel overreden. Geen wonder dus dat je daar veel crossmotoren en een aantal hele oude racers ziet - en talloze wielrenners die langs de baan hun binnenband verwisselen omdat ze door het ontbreken van banden op de weg rijden met 23 mm banden grotere bandenspeling.
In de zoektocht naar een fiets die goedkoop is, winterhard moet zijn en ook op slechte wegen zijn mannetje kan staan, kwamen we een aluminium racer uit Zwitserland tegen. De Granfondo GF02 van BMC is verkrijgbaar in drie varianten: als Ultegra-wiel in zwart-wit, als witte Tiagra-variant en - nu wordt het interessant - met een Shimano 105-mix in zwart met rood decor voor 1.499 euro. Iedereen die af en toe naar foto's van het professionele wielrennen kijkt, vermoedt het al: dit frame lijkt verwarrend veel op de carbon Granfondo, die ook door Philippe Gilbert & Co. in de klassiekers wordt gereden. Dat is maar goed ook, vooral omdat de Granfondo 02 veel meer kan dan er alleen uitzien als een carbonfiets.
De eerste verrassing: frameset en zadelpen wegen slechts 56 gram in maat 1.990
Zoals ik al zei, iedereen heeft een paar onderdelen in de kelder liggen - dus hebben we een framekit om te testen, die we op de beproefde manier van winterfietsen hebben opgebouwd met bestaand materiaal. Niet zonder vooraf goed naar het frame te kijken, met als eerste een reis naar de weegschaal.
De eerste verrassing: de frameset en zadelpen wegen slechts 56 gram in maat 1.990 - aangenaam weinig gezien het stevige uiterlijk van frame en vork. De carbon post genaamd "Compliancepost" weegt 200 gram, het frame met zadelklem en bidonhouderschroeven weegt 1.290 gram. De full carbon vork inclusief binnenklem draagt 400 gram bij, de rest bestaat uit het balhoofd en de conische balhoofddop.
Hiermee staat de Granfondo GF02 helemaal bovenaan de lijst van lichtgewicht aluminium frames van het nieuwste ontwerp; Concurrenten zoals de Specialized Allez Smartweld of de Cannondale CAAD 10 zijn lichter, vooral omdat ze zijn geanodiseerd in plaats van geverfd zoals de zwarte Zwitserse.
Welnu, bij nader inzien zijn de verschillen met de koolstofvezel GF01 duidelijk. Deels gladgestreken, deels geschubde lasnaden laten zien dat hier aluminium is verwerkt; de vorm van het frame is echter identiek aan die van het carbonmodel. De bovenbuis van de Granfondo loopt sterk af, bij de 56er is de zitbuis slechts 51 cm tot de bovenrand. De staande achtervorken ontmoeten de zitbuis ruim onder de bovenbuis; ze zijn vlak en hebben een merkbare knik ter hoogte van de rembrug. Alles bij elkaar zou de achterste driehoek verticale elasticiteit moeten geven, hoewel de lange verlenging van de 27,2 zadelpen zorgt voor een goede flex. De brug tussen de bovenbuis en de zitbuis is typerend voor BMC en is overigens zeer comfortabel bij het dragen van de fiets de keldertrap af.
De GF02 is zeker niet alleen iets voor toeristische professionals.
De GF02 biedt een mix van klassieke en moderne montagestandaarden. Schakel- en remkabels lopen aan de buitenkant van het frame; voor een opstelling met Di2 & Co. zijn er kabelingangen afgedicht met rubberen pluggen bij de dropout en onder de lanceerbasis. De bijbehorende uitgang bevindt zich links van de bovenbuis direct bij de remkabelstop. Verrassend, aangezien BMC de fiets niet eens aanbiedt met een elektronische versnellingspook. Noch niet?
Een BSA-trapashuis is misschien niet meer de nieuwste rage, maar als het op montage aankomt, is het oude systeem onovertroffen in termen van bruikbaarheid - vooral als je nog een ouder crankstel in de kelder hebt staan. Een dikke, hoekige onderbuis en rechtopstaande liggende achtervorken sluiten aan op de behuizing - samen met het materiaal belooft dit een hoge mate van stijfheid. In de conische balhoofdbuis zit ook een conische stuurbuis; het grote onderste lager zorgt voor een optimale ondersteuning van de vork. Samen met de ongebruikelijke vorm van de vork - een knik aan de onderkant, dan slank en zeer volumineus naar boven toe - zorgt dit ervoor dat de overgang van de stuurbuis naar de kroon uiterst stabiel is. En een ander bijzonder kenmerk onderscheidt de vork en achterdriehoek: ze zijn ontworpen voor 28 mm brede banden, die op hun beurt ideaal zijn voor gebruik als winterfiets en op slechte oppervlakken.
Als je aan "Granfondo" denkt, denk je aan lang, maar niet noodzakelijkerwijs langzaam - en de geometrie van de BMC, die op zijn beurt identiek is voor aluminium- en carbonframes, past daarbij. De balhoofdbuis van de 56 mm is niet overdreven lang op de 177, maar de bovenbuis is met 556 mm horizontaal vrij kort. Beiden samen resulteren in een compacte zitpositie; maar als u geen spacers gebruikt, kunt u een vrij hoge verhoging van het zadel bereiken in vergelijking met het stuur. De vrij slappe stuurhoek duidt op een goede richtingsstabiliteit en nogal traag sturen - maar voordat we hier te veel speculeren, moeten we verder gaan met het praktische gedeelte.
We hebben onze testopstelling uitgevoerd met oudere Sram-componenten met tien versnellingen en solide, eenvoudige Shimano-wielen, die we hebben opgelost met Conti Grand Prix 4-Season. De uiterst stabiele band, die extra zijwandbescherming heeft, moet ons hopelijk zonder mankementen leiden over een van de meest brute routes die je met een racefiets kunt afleggen: de Paris-Roubaix Challenge over 144 km, waarvan 33 km oerkeien, verspreid over 18 sectoren (het laatste kleine stukje net voor de wielerbaan niet meegeteld). Waar kun je immers beter controleren of de belofte van comfort van een fietsfabrikant in geval van nood waar is?
De asfaltvrije eerste 50 km van de route brachten aanvankelijk het volgende besef: de GF02 is, zoals verwacht, erg stijf, met een totaalgewicht van ongeveer 8,1 kg (met pedalen, flessenhouders en snelheidsmeter) en de zware wielen vertragen zijn levendigheid enigszins. Aan de andere kant lijkt de fiets helemaal niet traag - je kunt niet alleen rechtdoor rijden met de BMC, maar ook brutaal scherpe bochten doorboren. De GF02 is zeker niet alleen iets voor toeristen; het verschil met het racemodel "Teammachine" is hoe dan ook beheersbaar qua zitgeometrie: 1,5 cm meer "stack" (langere balhoofdbuis), 8 mm minder "reach" (verrassend, aangezien de bovenbuis van de Granfondo in maat 56 slechts 4 mm korter).
De GF02 toonde toen zijn bijzondere sterke punten op de pavé: ondanks het dunne stuurlint en de matig gevoerde handschoenen bereikten de trillingen de handen en armen zeer gedempt - de ongebruikelijke vorkvorm lijkt eigenlijk comfort te bieden. Nog opvallender waren de prestaties aan de achterkant van de BMC: 28er Conti, "Angle Compliance" achterkant en "Compliance post" zorgden ervoor dat er nauwelijks harde stoten tot het zadel konden doordringen. De rol van de genoemde componenten is slechts te schatten - de carbon zadelpen biedt veel flex en de met 5,5 bar gevulde banden bufferden ook menig hoekig kasseien - overigens zonder mankementen over de hele afstand.
Het is licht, het ziet er goed uit, het is comfortabel
Onder het stof maar ongedeerd bereikte de Granfondo uiteindelijk de wielerbaan van Roubaix – en bewees ons dat de aluminium versie ook veel comfort biedt.
Het is licht, het ziet er goed uit, het is comfortabel - waarom zijn er relatief weinig Granfondo's op onze wegen? Het merk is natuurlijk nog jong en moet zich staande houden tegenover gevestigde concurrenten. Maar dat zou zeker iets gemakkelijker zijn als BMC de Granfondo GF02 als frameset zou aanbieden, zoals de bovengenoemde fabrikanten doen met hun lichte aluminium frames - misschien in een gewichtsgeoptimaliseerde geanodiseerde versie. Mochten de Zwitsers niet op deze suggestie reageren: 1.499 euro is ook niet werelds voor een racefiets voor speciale gebruiksomstandigheden - en de eenvoudige groepset kan indien nodig na twee winters worden vervangen...
Conclusie
De Granfondo GF02 is een uiterst comfortabele aluminium racer, licht en gezegend met goede rijeigenschappen. De stoelgeometrie is sportief genoeg om ook snelle rijders aan te spreken. Ik hou van de zwarte teamlook, en als BMC de framekit apart zou aanbieden, zou alles geweldig zijn.
Product hoogtepunten
- Zeer hoogwaardig, licht aluminium frame met veel comfort
- stabiele, trillingsdempende vork
- Voldoende bandenspeling voor 28 banden
- Di2 klaar
prijs en website
- 1.499 euro (met Shimano 105 mix)
- www.bmc-racing.com