Op 1 mei startte TEAM GREEN'N FIT aan de traditionele race in Frankfurt. Ook op Labor Day liet het team een puike prestatie zien met de overwinning van de mannen op de 70 kilometer en de overwinning van de vrouwen op de ronde van 104 kilometer. Bovendien kon Manuela Freund met haar overwinning de algemene leiding in de Duitse wielerbeker verdedigen.
In de persoonlijke wedstrijdverslagen beschrijft Andreas Jung zijn overwinning op de vitesse, maar helaas had Mathias Maxa niet zo'n goede dag.
Korte afstand, 70 kilometer
Toen ik mijn startpapieren ophaalde, kreeg ik ook een speciale printbijlage van de regionale pers, die ik tijdens het eten doorbladerde. Daar stonden onder andere alle winnaars van de race van 1 mei – voorheen bekend als de Henninger Turm, zoals het tegenwoordig soms wordt genoemd – vermeld. Bijna alle bekende namen en voormalige wielergrootheden zijn er: Junkermann, Merckx, Braun, Anderson, Ludwig, Zabel en nog veel meer verschijnen er. Ik ben er ook eerder geweest Henninger in het begin – toen ik een tiener en een junior was. Dat is misschien lang geleden, maar we hebben nog steeds goede herinneringen omdat we niet alleen succesvol waren, maar ook omdat het een geweldige, goed georganiseerde race was met een uitdagend circuit en een unieke sfeer.
Nou, ruim 25 jaar later (kan het niet geloven?), hier ben ik weer Henninger bij de start, net als de afgelopen drie jaar! Niet zo enthousiast als vroeger - met de jaren word je wat rustiger - maar goed voorbereid, het beste materiaal van BMC, Sram en DT Swiss. Daarnaast was ik na mijn 2e plaats vorig jaar gemotiveerd om indien mogelijk weer op het podium te staan voor mijn nieuwe team GREEN'N FIT. Snel een knijpgel erin doen, Felix en ik begonnen vroeg in de ochtend in Eschborn, helaas vergezeld van een paar regendruppels, die ook voor een paar valpartijen zorgden. Met ons GREEN'N FIT-duo konden we de hele race voorop rijden en de aanvallen van de teams met een sterkere aanwezigheid volgen. Vooral in het stadscentrum van Frankfurt was het belangrijk om vooraan te staan vanwege de vele bochten, waarvan sommige erg glad waren, smalle rijstroken, enz., om onze kansen te beschermen.
Er volgde een massasprint van het veld, die toen vrij lang duurde door opnieuw een val op de natte weg 2000 meter voor de streep. Toen ik als 5e over de finish kwam, nadat ik al lang de 11e had geketend, kon ik op 250 meter van de finish beginnen en winnen voor Dirk Chemnitz van Team Moskovskaya. Felix kwam in mijn kielzog op de zeer knappe 5e plaats.
Helaas heeft de organisator van voorgaande jaren nog steeds niet geleerd hoe tijdig correcte plaatsingsuitslagen te creëren. Bijna vier uur verstreken na de finish tot aan de prijsuitreiking! Dat is gewoon niet acceptabel voor alle betrokkenen. De lage toeschouwersaanwezigheid bij de prijsuitreiking weerspiegelt dit. Over het algemeen was de routering en beveiliging beter dan in voorgaande jaren, hoewel er nog steeds geen beveiligingen zijn op de talrijke vluchtheuvels. Hierbij is de organisator welkom om een voorbeeld te nemen aan de organisatie van Rund um Köln.
Conclusie: het is nog steeds erg leuk, zelfs na al die jaren - met wat langere pauzes. We hebben een geweldig team en zeer goede ondersteuning.
Lange afstand, 104 kilometer
Ik reisde de avond ervoor met Tim mee om in alle rust de startpapieren op te halen en de belangrijke koolhydraten voor de wedstrijd bij het pastabuffet te halen. Nadat de prachtige BMC SLR01 was geprepareerd, het startnummer was aangebracht en de benodigdheden van Squeezy en GREEN'N FIT klaar stonden.
Eigenlijk begon de racedag goed na een rustige nacht. In het Best Western Hotel, direct aan de start en finish, heb ik me met een heerlijk ontbijt gesterkt voor de wedstrijd van 104 kilometer. Ook het weer leek voorlopig mee te houden. Kort voor de start werd er nog snel een foto gemaakt met onze leidende vrouw, Manuela Freund, en toen ging het de baan op.
Zoals gewoonlijk bepaalden de teams Merkur Druck, Strassacker en Bürstner Dümo het tempo voor de eerste 30 kilometer naar de grote Feldberg. Ik voelde me vrij goed tot aan de klim en was van plan om met de eerste groep over de top te rijden. Maar ongeveer halverwege de klim moest ik toegeven dat het tempo aan de voorkant iets te hoog voor me was. Ik voegde me bij de achtervolgende groep. De afdaling en het volgende deel van de route waren behoorlijk nat en het regende een beetje. Omdat bergafwaarts rijden in de regen niet echt mijn ding is, moest ik mijn groep laten gaan. Maar voor mij was het de juiste beslissing, want er vielen altijd valpartijen op de snelle afdalingen.
Desalniettemin moet de organisator worden geprezen voor het veiligstellen van de route op de lange route. Alle gevarenzones waren vooraf aangegeven en verder waren er geen problemen met de routing. Met nog 20 kilometer te gaan was de race voor mij echter voorbij toen ik in botsing kwam met een andere renner en een acht in mijn voorwiel kreeg en er bijna een spaak uitkwam. Na enkele minuten aan de rand van de weg had ik mijn fiets halverwege weer rijklaar, zodat ik de laatste kilometers naar de finish met meer moeite kon rijden en niet hoefde te wachten op de veegwagen . Nogmaals bedankt aan DT Swiss voor de echt geweldige en stabiele wielen. Gelukkig kwam kort daarna de groep met Manuela Freund langs en kon ik een beetje meehelpen in het managementwerk. Al met al ben ik teleurgesteld over het verloop van de race omdat ik de top 100 niet heb gehaald, maar ik ben toch blij dat ik veilig en wel weer aan de finish ben. Op naar iets nieuws in Leipzig.
