De wielerwedstrijd op de Hockenheimring is altijd iets heel bijzonders. Het is niet alleen een van de snelste races in de GCC, het is ook de enige met een start in de late namiddag. Dat geeft het altijd een beetje het karakter van een Twilight-criterium.
Door dit late startuur reisden de renners en dus ook wij, het Merkur Cycling Team, pas naar de zaterdag direct voor de wedstrijd. Groet iedereen snel, pak de startdocumenten en ga naar het circuit. Dit keer was er echter voldoende tijd om terug te blikken op de afgelopen dagen en de ervaringen van de laatste trainingen en races die de individuele coureurs in hun thuisland aflegden. De belangrijkste focus lag op Stefan's legendarische eenmansoverwinning in Berlijn.
Kort voor de start kwamen we weer bij elkaar en namen we de verschillende tactische opties door die Enrico ons onderweg had gegeven. We waren allemaal enthousiast voor de race, dus de sfeer was goed - we hadden een goed gevoel.
De zon stond al laag toen we bij de start kwamen. Zoals altijd was het leuk om de vele gezichten van de GCC te zien! Dit keer startten ook de menners van de korte afstand bij ons. Een hele nieuwe ervaring.
Daarna werd het startschot gegeven voor 15 ronden op de ring. We hadden 90 vlakke kilometers voor de boeg en vooral door de inzet van de korte afstand was de koers vanaf het begin snel en gekenmerkt door aanvallen. Deze werden echter niet met succes bekroond.
Na 10 ronden lag de focus op de eindsprint van de korte ronde. Voor ons betekende dat alert blijven en vallen voorkomen. Dat was sowieso een van de grootste moeilijkheden, aangezien het risico om te vallen over het algemeen groter is op zo'n snel en vlak parcours. Het team bleef echter grotendeels bij elkaar vooraan in het veld, waardoor we slechts twee kleine incidenten van Christian en Christine te verwerken kregen, die beiden de race goed wisten af te ronden.
In de laatste ronde werd het hectischer. Veel renners die in de eindsprint wilden zitten, probeerden het juiste achterwiel te vinden. Wij en het team van Bürstner Dümo hebben al onze manschappen ingezet om het veld snel te houden en zo de laatste aanvallen te ontwijken. Daarnaast is het in een lang veld altijd wat makkelijker om de sprinters in de juiste positie te krijgen. Toen we vervolgens 600 meter voor de finish de laatste haarspeldbocht omreden, loste het veld zich voor de laatste keer op. Helaas zaten Stefan en Till, onze starters voor de sprint, in de val. Daniel en ik, die als eerste door de bocht kwamen, keken elkaar aan en het was een beslissing van seconden. Zolang Till en Stefan niet naar voren kwamen, zou ik proberen de laatste meters voor Daniel voor te bereiden. We stelden ons op en tot 150 meter van de finish mobiliseerde ik alle resterende kracht voordat Daniel begon en langs me sprintte. Sandro Kühmel volgde hem op het achterwiel en zo had ik de beste plek om de sprint van dichtbij te bekijken. Dit bleef spannend tot de laatste meter, maar Daniel kon zijn sterke prestaties dit jaar nog eens onderstrepen en won voor Sandro en Till, die een uitweg uit de groep hadden gevonden en een perfecte sprint deden. Deze derde plaats is absoluut een demonstratie van zijn kracht en tegelijkertijd een beloning voor al het werk dat hij dit jaar al voor het team heeft verzet.
Christoph en ik eindigden ook in de top tien en zo wonnen we het ploegenklassement in Hockenheim, net voor de ploeg van Bürstner Dümo. Dus onze gevoelens hebben ons niet bedrogen. De beste resultaten hebben we op deze zaterdagavond afgeleverd. Het team raakt er dit jaar steeds meer aan gewend, de communicatie in de race verloopt vlot en vaak zonder grote woorden - een blik of een aanwijzer is voldoende.
Nu is het tijd om ijverig te trainen om in de volgende race in Schleiz weer mee te kunnen doen aan de top. Daar wacht ons een heel ander terrein, dus vervelen doen we ons geen moment.
Met vriendelijke groet,
jouw Frederik