Een paar dagen geleden stond ik aan de start van de Maratona dles Dolomites in Italië. Mijn dag begon om 4 uur, ik moest immers een uur later naar de start in La Villa op 30 meter. Bij slechts 1436 graden Celsius was het erg fris). Ik stond niet als eerste in het startblok, maar ook niet als laatste, want er was al een grote toeloop die steeds groter werd.
Om 6 uur begon de eerste ronde, die over vier passen en 40 kilometer over 55 hoogtemeters ging. Het begon van het dorp La Villa naar Corvara over de Passo Campolongo (1.700 meter hoogte - 1875 kilometer - 5,8 procent) voorbij het hotel in de Arabba-vallei. Dit eerste deel was erg druk omdat we de langzamere al vanaf het eerste startblok hadden benaderd. Hier was het belangrijk om voorzichtig te zijn en tijd in te halen.
We reden verder door de Provincia di Belluno over de Passo Pordoi (2239 hoogtemeters - 9,2 kilometer - 6,9 procent), de langste klim van deze ronde en tegelijkertijd de koudste afdaling. Rusten zat er niet in, want eenmaal beneden ging het direct omhoog naar de Passo Sella (2244 meter hoogte - 5,5 kilometer - 7,9 procent) en verder via de Provinca di Bolzano naar de Passo Gardena (2112 meter hoogte - 5,8 kilometer - 4,3, 86 procent). Daarna gingen we de Covara-Arrivo-vallei in, waar we direct na de start doorkwamen voor de laatste ronde van 2.406 kilometer en XNUMX hoogtemeters.
Dus na 2:32 uur ging ik op pad voor de laatste ronde, die me terug langs het hotel bracht. Hier heb ik mijn drinkflessen geruild. Na de Passo Campolongo was er nu het eerste verversingsstation. Opnieuw gingen we naar de Arabba-vallei, maar deze keer moesten we linksaf. Dit deel van de Provincia di Belluno was wat vlakker, dus ik kon wat relaxen. Vanaf kilometer 81 volgde een klim van 2,3 kilometer lengte en 7,5 procent stijgingspercentage, als voorproefje van de Passo Giau (2236 hoogtemeters - 10,6 kilometer - 10 procent).
Deze pas heeft het allemaal, hij begint met een stijgingspercentage van 7 tot 9 procent en loopt al snel op tot 14 procent. Gelukkig zijn er een of twee passages met een stijgingspercentage van 5 tot 7 procent, die helaas maar 100 meter lang zijn. Halverwege de klim vond ik het erg moeilijk om mezelf te blijven motiveren, want eerlijk gezegd klopt de giau je schoenen uit!
Mijn motivatie kwam van kleine doelen die alleen de volgende haarspeldbocht bereikten. Zo overleefde ik de langste bergtijdrit van mijn leven in 54:59,7 minuten, met een gemiddelde snelheid van 11,6 km/u en een 121ste plaats in mijn leeftijdsgroep.
Op de afdaling van de Giau kon je helaas ook niet bijkomen, omdat er geen gelegenheid was om licht te kunnen trappen. Het duurde niet lang en ik stond al voor de laatste pas van deze tocht, de Passo Falzarego (2117 hoogtemeters - 10,6 kilometer - 5,8 procent), die vervolgens overgaat in de Passo Valparola (2200 meter hoogte - 11,6 kilometer - 6 procent) resulteerde.
Dit kilometerverschil maakte me moe en trots tegelijk, want nu was het tijd om naar de finish te gaan. Tijdens de afdaling begon het te miezeren en daalde de temperatuur van 20 naar 11 graden Celsius. Beneden aangekomen in La Villa - Badia wachtte een hoogtepunt, de Cat bult met een lengte van 400 meter en een stijgingspercentage van 19 procent, met nog vijf kilometer te gaan. Dat was smerig. Op deze laatste kilometers sloeg het weer plotseling om in regen. Hij begeleidde ons naar de finish, waar mijn tijd op het finishblad stond. Mijn effectieve rijtijd was 6:13 uur, bij 22,7 km/u over 141 kilometer en 4.106 hoogtemeters. Ik ben trots en blij dat ik het gehaald heb.
Wie op zoek is naar een uitdaging, is bij ons aan het goede adres.
Groetjes, Andi
Laat een bericht achter