Fietser: amateurs geven profs om legitieme redenen de eer, maar het is niet de race die een wielrenner definieert, zegt wielrennerscolumnist Frank Strack.
Keer op keer komen we tijdgenoten tegen die wielrenners rijden en die met grote heftigheid betogen dat wie nog nooit een koers heeft gereden zich geen wielrenner mag noemen. Wat zijn de regels over dit onderwerp?
Wielrenners hebben de reputatie elitaire snobs te zijn. Een reputatie die afkomstig is van mensen als je clubgenoten en die ze met trots blijven koesteren. Laat me even uitweiden en ingaan op het feit dat eigenlijk iedereen een race kan rijden. Je buddy gaat niet zo ver in zijn oordeel dat hij beperkt hoe goed iemand moet presteren in een race om wielrenner te zijn. Maar uiteindelijk is het doel van een wedstrijd om te winnen (Regel #70).
Afgezien van de arrogantie in zijn bewering, kan ik zien hoe hij tot deze conclusie komt. Niets komt in de buurt van de intensiteit, het gevaar en de opwinding van racen. De krapte in het peloton, door krappe bochten rijden, alles geven op een klim als een bergspecialist verderop probeert weg te komen. Of je de eindsprint haalt, hangt ervan af welke coureur het meest wil lijden. Kunstenaars lijden omdat het moet. Fietsers lijden omdat ze ervoor kiezen. Tijdens de training zoeken we de limiet op en vormen we groepen om de druk van het rijden in het veld tijdens een race na te bootsen. Vroeg in de ochtend kwellen we ons uit bed voor een dagje alleen op de fiets. Om uiteindelijk de man met de hamer te ontmoeten. Maar een race is altijd iets anders. Er is een speciaal soort pijn die je alleen op een racedag kunt ervaren. De adrenaline, de snelheid en de druk om je grenzen te blijven verleggen.
Maar niet iedereen is het racetype, en wielrennen is meer dan alleen tegen elkaar strijden. Fietsen is simpelweg genieten van de rit en je vrij voelen terwijl je met de wind in je gezicht over het asfalt rolt. Een fietser waardeert dit meer dan wat dan ook.
Fietsen gaat over kameraadschap. Het is onmogelijk om naast een vreemde te lijden. Tegen de tijd dat de kwelling begint, is de vreemdeling al een bloedverwant geworden. Fietsen gaat over geschiedenis en etiquette. Onze sport is meer dan een eeuw oud en is omgeven door mythen en legendes. Hij vereert traditie en innovatie in gelijke mate, wat leidt tot de vorming van een cultuur van tegenstellingen en fijne kneepjes.
Fietsen gaat over de liefde voor de fiets zelf, de racefiets is een uniek voertuig. Frames, wielen en componenten zijn mooie dingen die niet alleen de smaak van de rijder weerspiegelen, maar ook die van hun makers. De racefiets is een kunstwerk.
Fietsen gaat over jezelf vinden en jezelf ontwikkelen. Het is een moeilijke sport waarbij je regelmatig je grenzen moet verleggen en verder moet gaan. Er is moed voor nodig om de pijn van een zware klim onder ogen te zien. Je moet bereid zijn om opgeslokt te worden door de berg zoals de stippen in Pacman.
Dit lijden zuivert de ziel, en degenen die leren lijden, zijn beter toegerust om de uitdagingen van het leven aan te gaan.
Dit alles definieert een fietser. Mensen met een competitief karakter voelen zich aangetrokken tot racen, maar zelfs als je dat niet bent, kun je jezelf zeker een wielrenner noemen. Wij zijn fietsers, alle anderen fietsen alleen.
Het actuele nummer van de Fietser ligt nu bij de kiosk. Meer informatie is beschikbaar op de website van bpa-media.
Laat een bericht achter