Rotorua luidde in gelijke mate de start van het nieuwe seizoen en het einde van de zomertijd in Nieuw-Zeeland in. De dagen werden korter en de temperaturen wezen duidelijk op het begin van de herfst. De sociale media begonnen weer vol te lopen met raceresultaten en ik kon niet wachten om weer aan de wedstrijd deel te nemen.
Ik begon me voor te bereiden op de tweede race van de EWS en hield de klimaatomstandigheden in Ierland in de gaten. Dit jaar was een speciaal jaar voor mij als Tory en ik besloot om ons te vestigen in Finale Ligure voor de resterende races om samen met onze zoon van de Italiaanse zomer te genieten. Je koffer inpakken voor zes maanden is niet bepaald makkelijk, maar als je eenmaal in het vliegtuig zit, heb je het gehaald.
Ik had gepland om ruim een week voor de race in Ierland aan te komen om het tijdsverschil beter te verwerken. Luca en Tory waren verkouden voordat ze vertrokken. Het drong tot me door toen we in Europa aankwamen. Na de eerste rit op de fiets werd het alleen maar erger en heb ik de volgende dagen in bed doorgebracht. Ik herstelde me net op tijd voor de verkenningstochten. De baan bood een mix van snelle en meer technische stukken.
Bij dat laatste zou het belangrijk zijn om niet te veel snelheid te verliezen. Ondanks de lage ligging in Ierland was de route erg interessant. Door het relatief royale tijdvenster voor de verbindingsstukken en gemiddelde stijgingspercentages van 5 tot 7% kreeg de race al snel de bijnaam "sociale" enduro.
Het scouten was in het begin zwaar, maar ik voelde me vrij snel heel goed. Ik besloot om elke klassementsproef twee keer te rijden, wat gelijk stond aan twee lange MTB-dagen. Ik hoopte dat de opgekropte vermoeidheid zou worden overwonnen met een goede verkenning. Op het programma stonden vrijdag 54 km en 2000 hoogtemeters en de volgende dag 45 km en 1600 hoogtemeters.
Volgens de weersvoorspelling zou de zon op de dag van de race schijnen.
Toch koos ik voor een heldere lens voor mijn bril vanwege de schaduwrijke delen. Door de stenen platen in het bovenste deel van de baan kwam het zachte weer goed van pas!
De 1e klassementsproef was van het kaliber "vol gas, volhouden en ja niet remmen". De dag begon voor mij goed met een tweede tijd achter Barel. De 2e klassementsproef was de langste en meest inspannende. Grote platen in het bovenste gedeelte en veel trappen daarna. Mensen kwamen massaal en we hadden zelfs een helikopter boven ons. We voelden ons als rocksterren! Ik heb alles gegeven wat ik had, maar het was net genoeg voor de 4e plaats.
De 3e klassementsproef ging ook van start op stenen platen maar met tegenwind op een veel vlakkere baan. De route was chaotisch met veel stenen en een hoog risico op lekke banden. Ik heb het goed gedaan en deze speciale etappe gewonnen. De 4e klassementsproef moet gevolgd worden door een korte pauze met een maaltijd. Om deze reden moet ik haast hebben gehad om aan te komen. Ik won mijn 2e klassementsproef van de dag en nam de leiding in het algemeen klassement. Maar de dag was nog lang. Ik bleef gefocust, ik begon iets te hard aan de 5e klassementsproef en voorkwam net een val. Ik verloor echter kostbare seconden.
Ik bleef rijden en probeerde zo goed als ik kon geen onnodige risico's te nemen. Ik eindigde uiteindelijk als 8. De 6e klassementsproef sprak me het meest aan. Snel, met rock bezaaid, krankzinnig publiek, bijna als een DH! Helaas was mijn start vergelijkbaar met die van de vorige klassementsproef. Ik dreigde te vallen en verloor mijn ritme. Ik werd 7. Toen was het tijd voor de laatste klassementsproef. Ik voelde me goed, geen technische problemen. Ik wist niet waar ik stond in het algemeen klassement, maar ik wist dat een crash of lekke band verwoestend zou zijn. Ik moest slim rijden. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar mijn run was schoon en ik maakte het gelukkig en opgelucht af.
De sfeer in het finishgebied was onbeschrijfelijk. De lokale held van de race, Greg Callaghan, had mij op de laatste drie klassementsproeven overklast en daarmee het algemeen klassement gewonnen. Dankzij mijn tweede plaats kon ik in de Tour van 2015 na twee wedstrijden nog van de vierde naar de tweede plaats klimmen. Reden genoeg om al met al tevreden te zijn! Tot de volgende race in Schotland!