Wielrennen: De oudste ploeg ter wereld wil met Nairo Quintana de Tour de France winnen. Enkele dagen voor de start keek Velomotion achter de schermen.
Eusebio Unzué, de eigenaar van het Movistar-raceteam, is een man die een zeldzame, stijlvolle elegantie en nobelheid uitstraalt - een man van de wereld, bereisd en tegelijkertijd diep geworteld in zijn geboortestreek Navarra in Noord-Spanje. Tijdens een diner met sponsors en journalisten houdt hij een geïmproviseerde toespraak. Hij is oprecht verheugd over de interesse in Team Movistar, dit is een persoonlijke zaak die hem nauw aan het hart ligt. Unzué bedankt zijn fietssponsor, die een nieuw model naar het teamhoofdkwartier in Pamplona. Niemand heeft dat eerder gedaan. Het is moeilijk voor te stellen dat Unzué niets heeft meegemaakt in de context van het wielrennen. Sinds 1980 leidde hij de ploeg die wielergeschiedenis schreef onder de sponsornamen Reynolds, Banesto, Illes Balears, Caisse d'Epargne en nu Movistar. In het seizoen 2014 werd het 35-jarig racejubileum gevierd. Daarmee is de ploeg van Unzué de oudste professionele wielerploeg ter wereld.
De teams van Eusebio Unzué zijn bekend geworden door maar liefst zeven overwinningen in de Tour de France: Pedro Delgado 1988, Miguel Indurain 1991-1995 en Oscar Pereiro 2006. Het felle licht van de geschiedenis van de ploeg kent echter ook schaduwen: Delgado werd positief getest op probenecide toen hij de Tour van 1988 won - een medicijn dat anabool misbruik kan maskeren. 15 dagen na het einde van de wedstrijd voegde de UCI het toe aan de lijst met verboden middelen. In 1994 raakte Miguel Indurain na een positieve test betrokken bij een discussie over het astmamedicijn salbutamol. En een van de oude sleutelspelers van het team - Alejandro Valverde - zat een schorsing uit wegens betrokkenheid bij de Fuentes-affaire. Gezien wat er nu bekend is over de praktijken binnen het peloton in de jaren negentig en 1990, bevonden de teams van Unzué zich binnen het gewone. Het is moeilijk te zeggen of het rijdersveld tegenwoordig schoner is - zoals al vaak is beloofd.
Eén ding is duidelijk: als het aan Unzué en zijn technisch directeur Alfonso Galilea ligt, moet Tourzege nummer acht de komende weken behaald worden. Movistar rekent op de kleine Colombiaan Nairo Quintana, die in 2013 als tweede overall in Parijs aankwam met een ritzege en twee klassementstrui's op zak. Dat hij een tour van drie weken kan winnen, bewees Quintana met zijn Giro-zege in 2014. De tour van dit jaar met zijn vele beklimmingen is op maat gemaakt voor de klimspecialist. Maar voordat hij de bergen in gaat, moet hij de windgevoelige vlakke etappes en kasseistroken van de eerste toerweek ongeschonden doorstaan. In gesprek met Velomotion straalt Quintana vertrouwen uit: “Ik ben niet bang voor deze etappes. De tocht is voor alle renners even zwaar. Ook op de stoep kunnen mijn concurrenten veel tijd verliezen. Als ik wil winnen, moet ik op elk terrein goed zijn.” Alfonso Galilea is niet zo ontspannen: “Kasseien horen bij Parijs-Roubaix. Het hoort niet thuis in de Tour de France. Dit is een zeer gevaarlijke fase. Een jaar lang bereiden we de tour minutieus voor. Met zo'n route kan alles in een oogwenk weg zijn.” Dus wat is de strategie van Movistar voor de 4e etappe? "Overleven. En bid dat het niet regent."
Zulke gedurfde uitspraken zijn niet Nairo Quintana's ding. De 25-jarige is stil en gereserveerd. In persoonlijke gesprekken en in vragen op de persconferentie antwoordt hij kort, vaak nietszeggend. Hij observeert, oriënteert zich op zijn vertaler, lijkt PR-taken als een noodzakelijk kwaad te doorstaan. Hij kon geen hoofdconcurrent aanwijzen, iedereen leidt op een sterk niveau. Ja, hij voelt zich goed voorbereid. Hij is tevreden met zijn materiaal, de nieuwe fiets is lekker stijf. Bij Nairo Quintana kunt u uw tanden breken. Zo ontkent hij in een interview met het tijdschrift TOUR categorisch een politiek persoon te zijn, terwijl het meest recente portret in Procycling zijn verschillende sociale en sociaal-politieke activiteiten benadrukt. Quintana, de ongrijpbare.
Wie hem op een racefiets ervaart, zal getuige zijn van een geweldige transformatie. Quintana lijkt ontspannen, bevrijd, grapjes makend met teamgenoten en sponsors. Alleen al door deel te nemen aan de gezamenlijke trainingsrit met journalisten breekt Alfonso Galilea het zweet uit: “Jongens, geen riskante rijmanoeuvres, geen selfies. We hebben nog anderhalve week te gaan.” Ironisch genoeg zijn het de Movistar-professionals die selfies maken en journalisten de kans bieden foto's te maken met hun mobieltjes. En Nairo Quintana staat precies in het midden, delegeert het hele veld, wanneer een auto probeert in te halen op een smalle weg, plotseling een aanwezigheid vertoont die voorheen ondenkbaar leek. Op de racefiets is hij in zijn element. Maar hij komt ook veel opener over als hij mensen ontmoet met wie hij zich verbonden voelt. Tijdens een pauze betrekt hij de eigenaar van een mobiele kiosk in een langdurig gesprek - een kleine man van het volk, zoals Quintana zelf.
Quintana komt uit een bescheiden achtergrond op het platteland. Zijn familie leefde van de verkoop van groenten en fruit. Na een eerste periode in Europa te hebben gekoerst, keert hij elk seizoen terug naar Colombia om te trainen in Tunja op 2.800 meter. "Deze tijd in Colombia is erg belangrijk voor Nairo", zegt Alfonso Galilea. "Hij is bij zijn gezin, ontspannen, verzamelt zich voor de taken die voor hem liggen en komt altijd in topconditie terug. Natuurlijk helpt de hoogtetraining.” In Colombia is Quintana een uitblinker sinds zijn zege in de Giro d'Italia vorig jaar. "Als mensen hem tijdens de training herkennen, juichen ze en zeggen ze hallo en wensen ze hem alle succes voor de races", zegt Galilea. "In smalle straatjes, als er rijen auto's staan omdat je niet kunt inhalen, worden mensen boos. Maar als ze zich realiseren dat het Nairo is waar ze achter rijden, stoppen ze, maken foto's van hem die voorbijrijdt en gaan weer in de rij staan. Die ondersteuning vanuit huis is een heel bijzondere, extra motivatie.”
Na de gezamenlijke training zit Nairo Quintana op de trap van de Movistar-truck. Hij lijkt gefocust, klaar voor de taak die voorhanden is. "De Tour de France is een van onze belangrijkste races", bevestigt Galilea, "er zijn zulke emoties die je nauwelijks onder woorden kunt brengen. Spanning, anticipatie, stress... Je hebt nauwelijks een minuut om te ontspannen en geen vrije tijd om te genieten. En toch geniet je van het schouwspel. Je haalt zoveel uit de drukte langs de weg, uit de opwinding die je naar ze gooit. Ik kijk er naar uit dat het eindelijk begint!"
De trofeeën worden opgestapeld in het materiaalmagazijn van Movistar. Over drie weken moet er weer een succes komen: de eerste overwinning van een Colombiaan in de Tour de France, de achtste overwinning voor een renner uit de ploegen van Eusebio Unzué.
Laat een bericht achter