Wielernieuws: Een verslag van onze Velomotion – mede mogelijk gemaakt door Centurion-teamrijder Lennard Heidenreich. Het jonge talent, pas 20 jaar oud, won deze zomer het Prince of the Mountain-klassement van de Zillertal Bike Challenge, maar moest door een defect in een goede positie helaas afhaken bij de DM.
DNF - Niet gefinisht - meer kan ik niet meebrengen uit Furtwangen in het Zwarte Woud van de Duitse marathonkampioenschappen. Ik ben nog steeds behoorlijk teleurgesteld, want mijn doel om dit jaar in de top 25 te eindigen bij de Marathon DM was zeker haalbaar geweest. Maar een gebroken ketting dwarsboomde mijn plan vlak na de helft.
120 kilometer en 3100 hoogtemeters, dat waren de kerngegevens van de Marathon DM van dit jaar.Zoals bij bijna elke ambitieuze hobby-, amateur- of professionele marathonrenner, stond de Black Forest Bike Marathon met een rood uitroepteken op mijn kalender. Ik slaagde erin een bijna perfecte voorbereidingsfase door te komen met genadeloos hard trainen en geen periodes van ziekte en dus vertrok ik zaterdagochtend met mijn papa en Hannah richting het Zwarte Woud.
'S Avonds realiseerden we ons dat we vrijwel de enigen waren die voor de low budget-optie hadden gekozen na het betalen van de forse 50 € toegangsprijs. Dit betekende voor ons: pas de avond ervoor aankomen, slapen in de gymzaal en direct na de wedstrijd weer vertrekken. De nacht op het slaapmatje was redelijk draaglijk en dus was het niet zo erg als ik vreesde om op zondag om 4 uur op te staan, te ontbijten en me klaar te maken voor de race. Door de duisternis was de warming-up zonder licht niet mogelijk en net zo min nodig aangezien de eerste acht kilometer sowieso al bergafwaarts waren.
Ik voelde me geweldig en vond snel mijn ritme. Mijn groep functioneerde ook vrij betrouwbaar, zodat we gaandeweg de ene of de andere plaats goedmaakten en goed op weg waren naar de topuitslag bij de top 25 bij de elite mannen.
Toen, op kilometer 64, gebeurde het: bij het accelereren uit een bocht naar links stapte ik ineens de ruimte in. Gelukkig ben ik niet gevallen. Het lipje van een kettingschakel werd volledig opengeduwd. En dat na nog geen twee races en zonder schakelen! De race was voorbij. Ik brulde gefrustreerd mijn woede naar het bos. Al die vele uren op de fiets, in de sportschool en elders zouden voor niets moeten zijn geweest???
Natuurlijk zou ik blij kunnen zijn met mijn optreden, want het wijst absoluut in de goede richting, maar ik had het deze keer graag omgedraaid.
In een nogal slecht humeur duwde en rolde ik naar de hulppost van Katarienhöhe. Ik probeerde er het beste van te maken. Mijn drinkflessen en gels aan vrienden gegeven en de acht kilometer terug naar Furtwangen gereden. Als je uit het geheel iets goeds wilt halen, dan is het wel het feit dat mijn ketting op zo'n beetje de beste plek brak en ik alleen maar negatieve hoogtemeters voor me had. Ook heb ik de eindsprint om het Duitse kampioenschap met eigen ogen kunnen aanschouwen, die ik zonder het mankement waarschijnlijk niet had mogen meemaken.
Het stelt me nog steeds niet zo gerust, maar ik weet dat de volgende Marathon DM over negen maanden zal zijn en zodat het niet te saai wordt, maak ik van mijn doel van de top 25 van dit jaar de top 20 voor het volgende jaar.
De komende twee weken staan er nog drie Mitteldeutschland Cups en een marathon op het programma voordat het seizoen bij de Langenbergmarathon voor mij over drie weken ten einde loopt.
Je kunt natuurlijk hier bij Velomotion lezen of ik daar misschien wat meer geluk heb op het circuit.
Tot dan, het allerbeste voor jou en breek de ketting niet
Jouw Lennard
Laat een bericht achter