Blog: Tweede dag op het Prostyle Cycle Camp met TUI Cruises – wat waarschijnlijk de moeilijkste etappe van de hele tour was, stond direct bij de start op het programma. 2.300 hoogtemeters over iets meer dan 80 km en hellingen met meer dan 20% deden alle coureurs vandaag veel zweten - maar een fantastisch panorama en een onvergelijkbare flair compenseerden de kwellingen van de dag.
Na een stevig ontbijt aan boord ontmoetten de prostyle crew en deelnemers elkaar vanochtend om 9 uur voor de 'Mein Schiff 00', die 's nachts in de haven van Madeira was aangemeerd. Terwijl de mannen van Prostyle de fietsen uit de kelder haalden, waren de deelnemers al geanimeerd aan het kletsen over de komende etappe. Björn en de andere gidsen hadden gisteren al plannen voor de bijeenkomst "de zwaarste tocht van de week" gewaarschuwd - en niet te veel beloofd, zo bleek. Gids Paddy had het eiland treffend beschreven: "Er is gewoon een berg in de zee..."
Stipt om 9.30 uur was het tijd om op de fiets te stappen: de eerste kilometers leidden de deelnemers het havengebied van Funchal uit en na slechts een paar honderd meter wachtte de eerste echt steile helling. Uiterlijk op dit moment wisten alle deelnemers welk uur was gekomen en wat er vandaag nog zou komen. Persoonlijk verbrandde deze aanblik mijn dijen, zelfs in het escortevoertuig.
Nadat de een of de ander nog wat moeite had met koffie en ontbijt in de maag, kwamen de jongens en meisjes geleidelijk beter in en maakten de meeste gespannen gezichtsuitdrukkingen plaats voor een vrij ontspannen glimlach - hoewel de weg uit de stad al in Richting de bergen was het behoorlijk heftig. Het 28 tandwiel was al in gebruik.
Maar ondanks alle kwellingen toonde de tocht zich al na enkele kilometers van zijn mooie kant: onder werkelijk prachtige omstandigheden opende zich steeds weer een adembenemend uitzicht over de baai van Funchal en de eindeloze zee, die vloeiend leek te vloeien in het helderblauwe hemel .
De onverbiddelijke route leek vandaag maar één richting te kennen: omhoog! Terwijl de meeste renners echt hun handen vol hadden, was er altijd wel een gek in de stemming: Robert Wagner liet opnieuw zien wat profwielrenners in hun benen hebben. De coureur van LottoNL-Jumbo stapte ogenschijnlijk ontspannen de bergen en hellingen op met een ontspannen grijns op zijn gezicht.
Maar ook de andere gidsen en één of twee Cycle Camp-deelnemers zetten een heel hoog tempo in. Twee grotere groepen vormden zich al vroeg om de meest comfortabele snelheid voor alle coureurs te vinden.
De smalle straatjes, die niet altijd even gemakkelijk te berijden zijn, kronkelden de berg op - we waren nog maar net buiten de stadsgrenzen of de geur van eucalyptus prikkelde ons reukvermogen en de hectiek van de kustplaats maakte plaats voor een groene idylle.
Na ongeveer 35 km was het ergste voorbij en had het deelnemersveld zich met succes een weg omhoog de bergkam gevochten, waarop het daarna golvend verder ging - het wat meer ontspannen profiel bood eindelijk iedereen de mogelijkheid om een beetje van het droomachtige landschap en het prachtige panorama te genieten .
Keer op keer ging het steil en technisch veeleisend bergafwaarts - de soms licht vochtige wegen waren niet altijd in de beste staat en zorgden voor extra spanning. De jongens en meisjes lieten het echter op rolletjes lopen – velen hadden ondertussen trouwens hun vesten en armwarmers uitgepakt. Op iets meer dan 1.000 meter hoogte was de temperatuur merkbaar gedaald en was het vrij fris geworden.
Na bijna 60 km en ca. 1.800 hoogtemeters stond een welverdiende koffie- en cakepauze op het programma. Hierdoor konden de brandende dijen wat afkoelen en kon de energietoevoer weer opgevoerd worden. En eerlijk is eerlijk: koffie met cake smaakt zelden lekkerder dan na zo'n optreden, toch?
De terugweg naar het schip was nog eens 500 hoogtemeters - met de batterijen bijgetankt tijdens de korte pauze, veroorzaakte deze eindsprint nauwelijks grote problemen, ook al werd het weer behoorlijk steil. Op dit punt nogmaals enorm veel respect voor alle gidsen en deelnemers - een geweldige prestatie!
Even voor 16.00 uur passeerden we de stadsgrens van Funchal weer en in het drukke stadsverkeer gingen we heel relaxed terug naar de haven. Klaar! Terwijl de deelnemers snel naar binnen gingen om zich te trakteren op een welverdiende maaltijd in een van de talrijke restaurants, moest de prostyle crew nog hun fietsen weer aan boord zien te krijgen. Maar toen was het einde van de dag voor alle betrokkenen.
De 'Mein Schiff 4' ligt hier 's nachts in de haven van Madeira afgemeerd, vanwaar we morgenochtend een wat kortere en minder moeilijke ronde zullen maken naar de hoogste klif van Europa. Natuurlijk lees je er hier nog eens over. Tot dan!
Laat een bericht achter