Raceverslag door Jonathan Reuning
Na de chaotische race in Frankfurt en een onderbreking van vijf weken van het racen in de German Cycling Cup, vond zondag eindelijk de derde race van de serie plaats. Het weer was deze dag op zijn best in Zuidoost-Thüringen bij de Schleizer-driehoek. Met een aangename 20 graden Celsius en een stralend blauwe lucht hoefde je tijdens de startgrid niet zoals gewoonlijk te bevriezen op de racebaan. Met Manuela Freund op de lange afstand (133 km) en Jonathan Reuning op de korte afstand (88 km) was de teamtactiek van de kleine delegatie vanaf het begin duidelijk: defensief rijden.
De fond begon om 9 uur, een kwartier later gevolgd door de korte afstand. De ketting werd vanaf het begin rechts aangedreven. Helaas was er na een kilometer of tien een massale crash op de lange afstand op een kleine, natte, hellende weg. Gelukkig was Manuela niet bij de val betrokken.
Zowel op de lange als op de korte afstand werd het peloton al snel gedecimeerd door het golvende profiel. Op de korte afstand kwam direct na de start de eerste aanval en wist een kopgroep van vijf weg te rijden van het veld. Het deelnemersveld werd grotendeels gecontroleerd door de grotere teams aangezien ze elk één renner in de kopgroep hadden. De kans op een inhaalslag werd van kilometer tot kilometer steeds onwaarschijnlijker. Halverwege de race werd het erg hectisch en werden veel coureurs erg nerveus over de snelheidsverhogingen. Manuela verloor haar groep uit het oog, waardoor ze de hele tijd dacht dat ze tweede was, ook al had ze geen concurrentie voor zich.
Op de korte afstand bestond het achtervolgingsveld uit slechts 15 renners met nog 25 kilometer te gaan. Door mijn tactische terughoudendheid en de daaruit voortvloeiende frisse benen had ik besloten om op kilometer 83 van 88 aan te vallen op de laatste lange klim. Maar plotseling, met nog zeven kilometer te gaan, werd mijn plan gedwarsboomd. Vlak voor me op de klim lagen vijf renners plat op hun gezicht. Toen ging alles heel snel: ik zat ook ingeklemd tussen de andere coureurs op de weg – mijn lichaam vol adrenaline. Ik sprong instinctief terug op de fiets en probeerde het gat dat was ontstaan te dichten. Tijdens de race om de achterstand in te halen, kon ik de fiets controleren en ontdekte dat de remhendels verbogen waren en het stuur niet meer in de gebruikelijke richting wees. Als gevolg hiervan stopte mijn shifter met werken en zat ik vast in de laagste versnelling. Zelfs het tien keer resetten van de DI2 beloofde geen verbetering. Op de klim kon ik de groep weer inhalen, maar ik besefte dat ik de laatste kilometers niets te melden had. Met de laagste versnelling en een cadans van 176 snelde ik richting de finish en probeerde de schade te beperken.
In de eindsprint werd Manuela nipt geklopt. Ze behaalde de tweede plaats in het dagelijks klassement voor dames en wist de gele trui in het algemeen klassement te verdedigen. Voor mij was er slechts een 2e plaats in de dagranglijst.
Door de vele steile beklimmingen, het fantastische landschap en de goede organisatie is de race een allround geslaagd evenement. Ook al was ik aanvankelijk teleurgesteld door de val en de gemiste kans, achteraf ben ik erg blij dat ik geen ernstige verwondingen heb opgelopen.
Komende zondag vindt de vierde race in de beker plaats. Bij "Rund um Köln" staat de grote delegatie weer aan de start, trouw aan het motto: keten rechts en aanval!
Laat een bericht achter