Fietsen: Am Zondag de Vuelta a Espana in Madrid is ten einde. De wielerfans moeten dus weer wachten tot mei voordat ze zich kunnen gaan verheugen op de volgende Grote Ronde. Maar we kunnen ons troosten, want de Vuelta a Espana 2016 liet alles zien wat deze sport kenmerkt: Spannende kijkcijfers, geen seriewinnaars en een aangrijpend gevecht om het podium met veel tactische finesse. In onze Vuelta a Espana review kijken we naar de afgelopen drie weken en komen tot enkele interessante conclusies.
Jonge automobilisten trekken de aandacht naar zich toe
In bijna geen enkele sport hebben jonge professionals het zo moeilijk om de wereldelite bij te benen als in de wielersport. De belangrijkste reden is duidelijk, omdat de fysieke vereisten en ervaring doorslaggevend zijn voor deze prestaties. Toch wisten de afgelopen drie weken veel young professionals te overtuigen. Met Lilian Calmejane (23), Simon Yates (24), Valerio Conti (23), Pierre Latour (22) en twee keer Magnus Cort Nielsen (23) zes etappezeges konden gevierd worden. Met Nairobi Quintana en Esteban Chavez er stonden niet alleen twee Colombianen op het podium, maar ook twee pas 26-jarigen. De winnaar van het bergklassement Omar Fraile en het beste punt Fabio Feline zijn ook nog maar 26. Dus in onze Vuelta a Espana-recensie kunnen we zeggen dat we al het voorrecht hebben gehad om de toekomst van het wielrennen te bewonderen - of beter gezegd, het heden. Hoeveel kritiek er ook op de route is, dit heuvelachtige profiel heeft zo zijn voordelen.
Tragische helden en tegenvallende optredens
Naast veel blije coureurs ontdekken we in onze Vuelta a Espana review ook enkele teleurgestelde professionals. Zeker Alberto Contador te noemen, die ruim een minuut voorsprong had voor de slotetappe Esteban Chavez werd derde in het algemeen klassement en werd slechts vierde. Luis León Sanchez miste ook zijn langverwachte etappezege Samy Sánchez, die moest opgeven na zijn val in de tijdrit en was zeker de meest tragische figuur van deze toer. Ook michele scarponi mogelijk niet helemaal tevreden zijn met het resultaat van de race. Na de tijdrit stond de Italiaan nog zevende in het algemeen klassement voordat hij door de laatste bergetappe uit de top 10 werd geduwd. Ook zijn teamgenoten mogen we niet vergeten Miguel Angel López, die waarschijnlijk de enige Colombiaan is die verdrietig is. Hij werd beschouwd als een populaire kandidaat voor het podium, maar moest zich wegens een blessure terugtrekken uit de Vuelta.
Spannende beslissingen in de kijkcijfers
Het is onvermijdelijk dat er altijd winnaars en verliezers zijn in een competitie, maar een sport gedijt bij opwinding. Het zout in de soep als het om wielrennen gaat, zijn vooral de strakke en strakke beslissingen die we in onze Vuelta a Espana review tot op de bodem uitzoeken. In tegenstelling tot de meeste andere tochten wisten we tot het einde niet wie uiteindelijk de klassementstrui's mee naar huis zou nemen. In het puntenklassement zegevierde met Fabio Feline een heuvelbestendige sprinter. Niets bijzonders eigenlijk, maar als we kijken waar hij de cruciale punten scoorde, dan verdient deze man het grootste respect. Hij eindigde in de punten op twee bergetappes. Bijzonder indrukwekkend was zijn optreden als ontsnapping op de 20e etappe. Ook in de tijdrit verzamelde hij zeven punten. Uiteindelijk had hij drie punten meer dan quinta, zeven meer dan Valverde en acht meer dan froome Even spannend was het in de strijd om de bergtrui tussendoor Omar Fraile en Kenny Elissonde. De twee duelleerden op verschillende etappes en uiteindelijk kreeg de Spanjaard een punt meer. Ook hier viel de beslissing pas op de laatste bergetappe.
Het duel Nairo Quintana tegen Chris Froome
Ondanks alle kijkcijfers trekt natuurlijk de strijd om de eindzege de meeste aandacht. Ook hier was er een spannende en nipte beslissing. Nairobi Quintana juichte uiteindelijk meer dan 83 seconden voorsprong Chris Froome. De Brit probeerde alles op de laatste bergetappe maar hij kwam maar niet van de Colombiaan af. Daarmee gedraaid Quintana draaide de rollen om, want in de Tour de France was hij altijd in het nadeel. Dat was zeker de doorslaggevende factor voor zijn succes 15e etappe, waarin hij samen met Teller bracht een pijnlijke nederlaag toe aan de Sky- en Orica-BikeExchange-teams. In totaal 2:37 minuten verloren froome op deze dag. In de tijdrit op de 19e etappe hij kon dit tekort niet goedmaken. Deze eindzege kan dan ook vooral als een succes voor het team van Movistar worden omschreven. Terwijl froome was duidelijk de sterkste van de twee klassementsrenners in de tijdrit, in de bergen hadden ze niet veel nodig. Quintana maakte de algehele frissere indruk, maar froome maakte ook indruk met zijn onnavolgbare inhaalraces. Hij liep verschillende keren achter, maar hij vocht zich steeds terug en wist het gat te dichten. Op het einde, onzorgvuldigheid op de 15e etappe.
Tactische verfijningen bewijzen de teamsport
Maar niet alleen op dit traject van Sabiñánigo tot Sallent de Gállego speelden tactische beslissingen een grote rol. Over het algemeen werd deze tour gekenmerkt door veel tactische finesse. Het Orica-BikeExchange-team, dat op de 15e etappe was een van de lijdende teams. Een dag eerder op de 14e etappe bracht hen Esteban Chavez en Simon Yates in een uitstekende positie. Dit meesterwerk werd uiteindelijk voltooid op de 20e etappe, dan een met Chaves vroege aanval en Teller kon zich nog van het podium afzetten. Beide keren werden helpers naar de kopgroep gestuurd om als relaisstations te fungeren. Het hele project is wonderwel gelukt, omdat ze hun kapiteins over vele kilometers konden ondersteunen. Orica-BikeExchange heeft zich inmiddels ook bewezen als team voor ronderijders. Dit kan zeker verbazing wekken, want tot nu toe voelen mensen zich meer tot zichzelf aangetrokken met podiumjagers. Toch wisten ze maar liefst vier etappes te winnen.
Het Spaanse wielrennen verkeert in een crisis
Uiterlijk na dit seizoen moet een interessant onderwerp aan de orde komen: in 2016 konden slechts drie Spaanse etappezeges worden behaald in grote rondes. In onze Vuelta a Espana-recensie merken we op dat geen enkele Spanjaard het podium heeft gehaald. Dit was voor het laatst in 1996, toen drie Zwitsers op het podium stonden. Zeker drie Spanjaarden eindigden in de top 8, maar in dit wielergekke land is men betere resultaten gewend. Ook voor de nabije toekomst lijkt er geen hoop op verbetering, want jonge talenten zijn schaars. Hoewel Spanje momenteel op de derde plaats staat op de nationale ranglijst, werden de punten vrijwel uitsluitend door de ouderen gescoord. Alleen Valverde en Teller zijn verantwoordelijk voor de helft van de punten. Maar deze twee naderen het einde van hun carrière. Er staan zeven Spanjaarden in de top 100 van de UCI Wereldranglijst, op één na Jon Izaguirre zijn allemaal minstens 32 jaar oud.
De Vuelta a Espana is beter dan zijn reputatie
De Vuelta a Espana heeft het altijd moeilijk gevonden om uit de schaduw van de Tour de France en de Giro d'Italia te stappen. Voor een deel hebben de organisatoren deze slechte reputatie zeker aan zichzelf te wijten, maar door minder dan twee maanden na het einde van de tour te starten, heb je ook geen perfecte plek in het schema van de toprenners. Incidenten zoals op de 5e etappe, als Steven Kruijswijk, een andere tragische held van dit hele seizoen, tot een onbeveiligde post helpt niet echt bij een betere reputatie. Daarnaast nodigt het golvende profiel al jaren geen topsprinters meer uit. Toch moeten we toegeven dat we de afgelopen jaren de meeste epische etappes van de Vuelta a Espana hebben meegemaakt. Fietsen zoals het leeft en ademt. Alle wielerfans kijken dus al uit naar de volgende Grote Ronde - ook al duurt het nog even...
Laat een bericht achter