Bike Build Story: het is eindelijk zover - onze Giant XTC Advanced 29 XC Hardtail is klaar. In de afgelopen weken hebben ze de afzonderlijke componenten van de structuur gepresenteerd, nu wordt de voltooide fiets op de proef gesteld.
Giant XTC Advanced 29: montage en opstelling
In de afgelopen weken hebben we de afzonderlijke componenten van ons Bike Build-verhaal rond het Giant XTC Advanced 29-frame gepresenteerd. Maar voordat we uiteindelijk bij de voltooide fiets en het ritverslag komen, willen we graag iets zeggen over de montage en afstelling. Het zou niet de eerste keer zijn dat de theoretische combinatie van componenten niet zo goed harmoniseerde als in de praktijk werd verwacht.
Wat viel ons op tijdens de montage? Ten eerste hadden we wat problemen met de achterste steekas op het Giant-frame. Dit kon alleen met veel nadruk en een ongemakkelijk gevoel in en uit worden geschroefd. Na nader onderzoek vonden we de verstelbare uitvaleinden van het frame de oorzaak: als deze niet precies in dezelfde positie staan, staat de as iets scheef in de achterste driehoek en treden de genoemde problemen op. De eenvoudigste oplossing was om de uitvaleindschroeven iets los te draaien, de as erin te schroeven en dan de uitvaleinden weer vast te draaien.
Daar staat tegenover dat de geleiding van de leidingen en kabels binnen het frame buitengewoon positief is gebleken. In het verleden had ik te kampen met frames die qua ontwerp nogal suboptimaal waren - bij de Giant duurde het daarentegen maar iets langer om ze te leggen dan bij traditionele bevestiging aan de buitenkant van het frame. De openingen zijn groot, de paden van ingang tot uitgang zijn direct en recht. Als je de kabels voor het leggen in de meegeleverde schuimrubberen kokers wikkelt, is er gegarandeerd geen hinderlijk gerammel achteraf.
Voordat we de groep, remmen en verende voorvork aanpakken, zijn de wielen en banden aan de beurt. De Mavic Crossmax Pro Carbon wordt geleverd met Onza Svelt-banden, natuurlijk tubeless. De bijbehorende ventielen worden bij de wielen geleverd en we kunnen zelfs kiezen tussen Mavic en Onza voor het afdichtmiddel - we hebben uit interesse beide gebruikt, een aan de achterkant, een aan de voorkant. Het monteren van de banden was heel eenvoudig – bijna te gemakkelijk, omdat onze ervaring heeft geleerd dat strakke banden iets beter tubeless werken. Maar het bleek dat de Onza-banden een opmerkelijke uitzondering vormen. Zelfs met de vloerpomp konden ze zonder problemen worden afgedicht en vonden ze een veilige pasvorm in de haakloze carbon velgen. Dat is hoe het moet zijn!
De montage van de verende voorvork en het balhoofd verliep erg vlot. Hetzelfde kan gezegd worden over de SRAM XX1 Eagle groepset: Iedereen die al een versnelling heeft gemonteerd, zal hier ook geen problemen mee hebben, vooral omdat de voorderailleur toch is weggelaten. Het meegeleverde plastic sjabloon is handig, omdat het helpt bij het correct instellen van de B-schroef, die de afstand tussen de bovenste keerrol en de cassette bepaalt. Maar zelfs nieuwkomers hoeven hun voeten niet te spreiden voor de montage, want een zeer goede videogids van SRAM leidt ook beginners stap voor stap door de montage.
Veel motorrijders, zelfs ervaren monteurs, hebben zorgen en problemen als het gaat om het installeren van hydraulische schijfremmen. Zorgvuldige afstelling en ontluchting zijn voorwaarden voor een betrouwbare en langdurige goede werking. Door de interne routing van de leidingen op de Giant moeten de leidingen tijdens de montage toch losgemaakt worden van de encoders. Tegelijkertijd kunnen we de lijnen ook direct inkorten. Erg leuk: Hope's olijf en speld zijn herbruikbaar. Als u zich hier echter ongemakkelijk bij voelt, kunt u ook de nieuwe losse onderdelen gebruiken die bij de remmen worden geleverd. Het ontluchten van de remmen op de Hope is niet zo elegant als bijvoorbeeld op de huidige Shimano-remmen - het expansievat moet tijdens de procedure volledig worden geopend en gevuld met DOT. Over het algemeen zijn de Hope-remmen echter erg goedaardig als het gaat om bloeden en na slechts een paar minuten is alle lucht uit het systeem.
Laten we even bij Hope blijven: ook de zadelpen komt uit Barnoldswick. De verwerking is uitstekend, het raster op de zadelkop is erg handig voor uitlijning. De montage van het zadel zelf vergt echter wat geduld.Na het losdraaien van de klemschroef verdraaien beide klemplaten onafhankelijk van elkaar en door het fijne ratelen moet je een zekere finesse gebruiken om beide vast te kunnen zetten in dezelfde positie.
Giant XTC Advanced 29: De voltooide fiets
Na een paar uur is onze Giant XTC Advanced Crosscountry Hardtail gemonteerd en klaar voor de eerste test- en afstelrit zonder noemenswaardige problemen. Zonder pedalen komen we nu (met ca. 80ml kit per band) uit op een eindgewicht van een respectabele 9.430g. Gezien het iets zwaardere frame (ca. 1.700 g) is dit een geweldig resultaat, waar we zeer tevreden mee zijn en dat fans van lichtgewicht constructie zeker een beetje ruimte voor verbetering zou bieden (of liever, een beetje lager).
Geometry Giant XTC Advanced 29
Geometry Giant XTC Advanced
XS | S | M | L | XL | |
zitbuis (in mm) | 350 | 390 | 440 | 490 | 520 |
Bovenbuis horizontaal (in mm) | 555 | 575 | 595 | 615 | 640 |
balhoofdbuis (in mm) | 95 | 95 | 100 | 110 | 120 |
liggende achtervork (in mm) | 430 | 430 | 430 | 430 | 430 |
Wielbasis (in mm) | 1053 | 1073 | 1088 | 1109 | 1134 |
Stuurhoek (in °) | 69,5 | 69,5 | 69,5 | 69,5 | 69,5 |
Zithoek (in °) | 73,5 | 73,5 | 73,5 | 73,5 | 73,5 |
Bereik (mm) | 383 | 403 | 416 | 433 | 455 |
Stapels (mm) | 580 | 580 | 585 | 594 | 604 |
Giant XTC Advanced 29: Ritrapport
Iedereen die wel eens een fiets in elkaar heeft gezet, weet hoe spannend de eerste meters op de net in elkaar geschroefde fiets zijn. Zelfs na talloze builds voel ik me nog steeds op dezelfde manier. Voordat je de fiets echter aan zijn eerste echte duurtest kunt onderwerpen, moeten er, willens en wetens, enkele instellingen worden gevonden. Naast de juiste afstelling van de verende voorvork, hoort hier ook het finetunen van de versnellingen, de zadelpositie en natuurlijk de cockpit bij.
Een eerste basisopstelling van de FOX 32 was verrassend snel gevonden. De voorgestelde luchtdruk voor mijn gewicht was bijna perfect, waardoor ik een kleine doorzakking van iets minder dan 20% kreeg. Compressie en rebound waren aanvankelijk conservatief en defensief ingesteld, maar na de eerste trailritten waren we hier ook blij mee. We hebben het zadel iets verder naar voren geplaatst dan normaal om de ietwat slappe zithoek van het Giant-frame tegen te gaan, wat we het geval vonden.
Voor de cockpit hebben we gekozen voor een lage opstelling met een negatief gemonteerde stuurpen en slechts een 5 mm spacer eronder. Dit resulteert in een flinke verhoging van het zadel en een sportieve, gestrekte zithouding van waaruit je veel druk op de pedalen kunt zetten. Het geheel wordt enigszins gerelativeerd door de relatief korte bovenbuis - ondanks de lage cockpit zit je niet helemaal horizontaal op de fiets en kun je je na een paar uur in het zadel nog goed redden. De Giant is ook iets comfortabeler dankzij de relatief korte bovenbuis, wat ook de zitpositie vergemakkelijkt.
De eerste rij-indrukken op asfalt en grind weten te bevallen: vooral de voortstuwing zorgt voor veel plezier. Natuurlijk spelen hier verschillende dingen samen – naast het lage totaalgewicht spelen ook de wielen en banden een rol. De bediening van het frame is ook aangenaam - zelfs met een moedige start bij het uit het zadel trappen, is er geen merkbare flex.
De SRAM XX1 Eagle doet zijn werk betrouwbaar, zoals typisch voor SRAM, is uiterst efficiënt in gebruik en zelfs bij achteruit trappen valt de ketting niet terug naar het volgende kleinere tandwiel. Afhankelijk van de setup had de voorganger met 11 versnellingen toch zijn problemen. De remmen van Hope X2 zijn in het begin iets minder overtuigend: ondanks de schijf van 180 mm aan de voorkant kan alleen met veel nadruk een bevredigende remkracht worden gegenereerd - maar natuurlijk: nieuwe remblokken hebben gewoon tijd nodig. Wie graag zonder handschoenen rijdt, zal ook moeten wennen aan de geperforeerde remhendels, die een goede grip hebben, maar bij langere afdalingen onaangenaam met je vingers kunnen wrijven.
Op echt terrein zijn het vooral de verende voorvork en de banden die hun waarde moeten bewijzen. De FOX 32 Float Factory maakt zijn uitstekende reputatie meer dan waar. Na een paar korte setup-ritten werden de instellingen voor rebound en compressie gevonden en kon de vork gemakkelijk ruwere slagen aan met een tevreden slurp. Ondanks het zeer lage gewicht hadden we nooit het minste probleem met de stijfheid - om eerlijk te zijn waren we in het begin een beetje bezorgd, ook omdat ik met iets meer dan 80 kg geen lichtgewicht ben. De drie compressie-instellingen zijn duidelijk merkbaar en we werden verliefd op de allround Medium-instelling, die stijf genoeg is voor de bosweg maar toch genoeg reserves heeft voor gemakkelijke trails. Als het echt ruw wordt, kun je hem volledig openen, langere passages bergop kunnen met de lockout worden overwonnen zonder aan de voorkant watts te verliezen. De afstelling op de vorkkroon werkt perfect en ook snel tijdens het rijden - we geven hier de voorkeur aan een opgeruimde cockpit boven een afstandsbediening.
De Onza Svelt-banden brachten licht en schaduw aan het licht: de zeer lage rolweerstand maakt veel plezier en op droge, harde ondergrond hebben de Zwitserse banden geen enkel probleem, zelfs niet op de weg. Als de grond echter dieper en misschien wat vettig, vochtig of zelfs nat wordt, komen ze in de problemen. Het is echter normaal dat de lichte XC-banden hier hun grenzen bereiken en dat is ook het geval bij de concurrentie. Het wordt echter problematisch wanneer de platte middennoppen alleen verantwoordelijk zijn voor de grip: bijvoorbeeld in vlakke, langzame bochten waar de helling niet voldoende is om de uitgesproken schoudernoppen tot hun recht te laten komen. Hier verliest de band snel het contact, vooral aan de voorkant, en hoewel hij vaak nog kan worden gepakt met een moedige bocht, veroorzaakt hij toch het ene of het andere moment van schrik. Om deze reden zouden we de Svelt bijvoorbeeld voorin inruilen voor de iets potentere Canis van hetzelfde bedrijf in natte omstandigheden.
Het frame overtuigde met een volledig onopvallende prestatie in positieve zin: geen kraken, kraken, ratelen of piepen, stijf bij het accelereren, maar nog steeds niet keihard offroad. Zeker in combinatie met de Hope carbon post is het resultaat een comfortabele combinatie aan de achterkant, die goed is voor de billen en rug en erg leuk is.
De nobele Mavic-wielen waren net zo onopvallend: de Franse carbonvelgen vertoonden geen zwakke punten. De tubeless combinatie met de Onza banden werkt uitstekend en blijft langdurig strak. Er waren helemaal geen problemen met boeren, zelfs niet met ongunstige impacts, hoewel we soms met een vrij lage druk van rond de 2 bar liepen. Voor freewheel-geluidsfans: de Mavic-hub heeft een rijk geluid, is hoorbaar in het bos, maar niet storend en ver verwijderd van de zwerm bijenachtergrondgeluiden van Tune, Chris King of Industry 9.
Waarnemingen na enkele weken testen
Na een paar weken met talloze testritten op verschillende terreinen, in felle zon en stortregens, zijn de eerste indrukken grotendeels bevestigd, maar er zijn een paar kleine dingen opgemerkt. Enerzijds vergde het XX1 Eagle-circuit een paar keer verdere finetuning. Het moet echter gezegd worden dat ik erg gevoelig ben als het gaat om schoon schakelgedrag en zelfs sporadisch, licht klikken is een no-go. Na een paar keer de kabelspanning opnieuw af te stellen, vond ik de juiste instelling - maar de nieuwe SRAM-versnellingen lijken hier vrij gevoelig te reageren op veranderingen.
De remproblemen hebben zichzelf volledig opgelost: na een vrij lange remfase heeft de Hope Stopper eindelijk een bevredigend remvermogen bereikt, wat voldoende is voor het beoogde gebruik in het XC-gebied. De bestuurbaarheid is uitstekend en ook bij langer remmen zijn er geen problemen met sterke fading.
Na bijna 500km hadden de wielen ook wat lagerspeling. Dit kan vrij snel worden verholpen met de meegeleverde lagersleutel en is daarom niet bijzonder tragisch - ook al gebeurde het naar onze smaak wat vroeg in de levenscyclus. Aan de andere kant hadden we geen last van zijdelingse aanrijdingen of ongelijke spaakspanning, integendeel: ook de koolstofvezelvelgen konden zonder zichtbare schade enkele lekke banden doorstaan.
Het frame bevestigde onze eerste indruk, zelfs na een paar kilometer en veel vuilbombardementen: geen gekraak, geen gepiep, geen geratel! Dit is helaas niet vanzelfsprekend en daarom des te fijner dat hier nog volledige rust heerst.
Giant XTC Advanced 29: Conclusie
Dus zijn we blij met het eindresultaat van ons Bike Build Story? Definitief! De Giant XTC Advanced 29 is snel, licht, robuust en uitgebalanceerd genoeg om zowel op het circuit als tijdens de weekendtour een goed figuur te slaan. Er zijn geen beslissingen waar we achteraf spijt van hebben of die we anders zouden doen - zelfs de kleine problemen die we hadden, zoals de ietwat gladde voorband, zijn op het gebied van 'smaak'.
Al met al is het zelf bouwen erg leuk en uiteindelijk heb je een fiets die absoluut uniek is. De selectie en de eindmontage kunnen door motorrijders met affiniteit met fietsen eenvoudig worden beheerd, ook en vooral met behulp van internet.
We hopen dat je plezier hebt gehad bij het maken van de Giant XTC Advanced 29.
Handboek zegt
mooi bouwverhaal,
als Giant-fan ben ik echter behoorlijk teleurgesteld over het gewicht van het frame.
Ik rijd zelf op de XTC Advanced 29er-voorganger en de fiets is in mijn build
met 2×11 XTR, aluminium wielset en gemonteerde XTR-pedalen van net geen 9 kg!