Wielrennen: Een grote ronde winnen is een droom voor elke professionele wielrenner. Als een coureur in zijn carrière al meerdere grote staatsronden heeft gewonnen, worden er nieuwe doelen gesteld. Dit is momenteel het geval met Nairo Quintana en Chris Froome. Beiden mikken volgens berichten in de media op de Giro/Tour-dubbel. Maar is deze prestatie vandaag nog mogelijk? Sinds 1998 is geen enkele coureur erin geslaagd dit voor elkaar te krijgen. Waarom is het zo moeilijk om de Giro d'Italia en de Tour de France in hetzelfde jaar te winnen?
Contador faalde in 2011 en 2015
Een grote ronde vraagt alles van de professional. Het is een bijna onmenselijke inspanning om in drie weken tijd zo'n 3.000 kilometer te fietsen. Elke jeugdprofessional droomt ervan om een keer in zijn leven genomineerd te worden voor een grote nationale tournee. Wie het wint, stijgt terecht naar de Olympus van het wielrennen. In bijna elk tijdperk is er een dominator - ondanks talloze tegenstanders. Telkens wanneer een coureur muteert in een seriewinnaar, wordt de roep om de dubbelganger luider. Lance Armstrong negeerde deze oproepen. Alberto Contador nam de uitdaging aan. In 2015 legde de Spanjaard uit waarom: "De reden waarom de Giro-Tour dubbel zo aantrekkelijk is, is dat het zo moeilijk te realiseren is en sommige mensen het als onmogelijk zien." Dat klopt, want niemand in het moderne wielrennen heeft deze prestatie ooit bereikt. Na zijn Giro-overwinning in 2015 eindigde El Pistolero als vijfde in de Tour de France.
Grote rondleidingen | bestuurder | Jaar | |
---|---|---|---|
Giro + Ronde | Eddy Merckx | 1973 | |
Giro + Ronde | Giovanni Battaglin | 1981 | |
Giro + Ronde | Alberto Contador | 2008 | |
Ronde + Vuelta | Jacques Anquetil | 1963 | |
Ronde + Vuelta | Bernard Hinault | 1978 | |
Ronde + Vuelta | Chris Froome | 2017 | |
Giro + toer | Fausto Coppi | 1949 | |
Giro + toer | Fausto Coppi | 1952 | |
Giro + toer | Jacques Anquetil | 1964 | |
Giro + toer | Eddy Merckx | 1970 | |
Giro + toer | Eddy Merckx | 1972 | |
Giro + toer | Bernard Hinault | 1982 | |
Giro + toer | Bernard Hinault | 1985 | |
Giro + toer | Miguel Indurain | 1992 | |
Giro + toer | Miguel Indurain | 1993 | |
Giro + toer | Marco Pantani | 1998 |
Waarom is de Giro/Tour dubbel zo zwaar?
Sinds Marco Pantani in 1998 zijn alle pogingen mislukt. Nairo Quintana durfde het als laatste aan. Vorig jaar werd de Colombiaan tweede in de Giro d'Italia en twaalfde in de Tour de France. Meestal slagen de pogingen niet omdat ze tijdens de Ronde van Frankrijk zonder energie komen te zitten. Geen wonder, want tijd om te ontspannen is er nauwelijks. Na de beproeving van drie weken in mei heeft de chauffeur alleen juni vrij. In juli moet hij weer op zijn best zijn. Dit is bijna fysiek onmogelijk. Na een high heeft de sporter een low nodig om daarna weer een high te kunnen ervaren. De piekvorm behouden van begin mei tot eind juli is niet haalbaar. Als hij sterke tegenstanders ontmoet, zal hij op een van de 42 dagen een zwakte tonen - en dan barst de droom als een zeepbel. Dat is tenminste de theorie, maar waarom hebben zes coureurs dit in het verleden al voor elkaar gekregen?
Fietsen is veranderd
Als we het hebben over modern fietsen, bedoelen we niet alleen de nieuwste technologie. Dit geldt ook voor kalenderplanning. Terwijl een Eddy Merckx alle races reed, bereidt een Chris Froome zich selectief voor op zijn hoogtepunt van het seizoen. Als de beste renners ter wereld allemaal zouden strijden in de Giro en de Tour, zou de Brit zeker een goede kans maken op de dubbel. Als een pro zich echter op beide tours voorbereidt terwijl zijn concurrenten zich specialiseren in een grote ronde, zijn de vooruitzichten niet zo goed. Dit gebeurde vorig jaar pas: Quintana wilde beide tours winnen, terwijl Dumoulin alleen de Giro als doel had en Froome de tour. Dat de Brit na het winnen van de tour ook zegevierde in de Vuelta, siert hem. Maar de Dubbele Tour + Vuelta is niet te vergelijken met de Dubbele Giro + Tour. In de Vuelta kreeg hij immers bijna uitsluitend te maken met coureurs die – net als hijzelf – de Ronde van Frankrijk al achter de rug hadden.
Dubbelen is alleen mogelijk met het juiste baanprofiel
Als de kalenderplanning van de profs niet weer de andere kant op gaat, zien we waarschijnlijk nooit meer dezelfde winnaar in hetzelfde jaar bij de Giro en de Tour. Alleen een perfect passend routeprofiel kan dit mogelijk maken. Maar waarschijnlijk alleen voor de beste tijdrijder van het peloton. Voor een dergelijke onderneming komen momenteel alleen Chris Froome en Tom Dumoulin in aanmerking. Mochten ze door een lange tijdrit een grote voorsprong opbouwen, dan zouden ze die in de bergen kunnen verdedigen. Als de beslissende bergetappes dan ook beperkt kunnen worden tot slechts enkele dagen, zou dat kunnen. Maar wat leerde voetbaldichter Lothar Matthäus ons? "Zou zijn, fietsketting..."
Laat een bericht achter