Wielrennen: Sinds het Festina-schandaal in 1998 staat wielrennen in ieder geval onder algemene verdenking op het gebied van dopinggebruik. In een gesprek zonder wielerfan wordt in de eerste zin vaak de term doping gebruikt. Maar als het om voetbal gaat, speelt dit onderwerp nauwelijks een rol. Is het waar dat doping nutteloos is in het voetbal en dat wielrennen totaal door doping besmet is? We willen graag de cijfers van het World Anti-Doping Agency (WADA) gebruiken om deze vooroordelen op te helderen - zodat u argumenten klaar heeft voor de volgende discussie.
Wielrennen heeft een dopingprobleem, maar dat geldt ook voor andere sporten
Festina, Fuentes, Armstrong - en nu ook froome Het wielrennen heeft de afgelopen 20 jaar een aantal tegenslagen gekend. Het lijdt geen twijfel dat deze sport een dopingprobleem heeft. Maar als we de leidende media volgen, gaan we er bijna automatisch van uit dat doping alleen in de wielersport bestaat. Is dat de waarheid of moet fietsen gewoon de zondebok zijn?
De publieke opinie en de ernstige gevolgen voor het wielrennen
Veel wielerfans kennen de situatie: je praat met een bekende of een volslagen vreemde. Op een gegeven moment ontwikkelt het gesprek zich en komt de term fietsen ter sprake. Tenzij je toevallig tegenover een andere wielerfan zit, word je meestal al in de eerste zin geconfronteerd met het onderwerp doping. Begrijpelijk, want als je als niet-wielerliefhebber iets over deze sport hoort uit de media, is dat vaak een geval van een dopingschandaal. Aangezien er geen verdere interesse is, blijft het bij deze oppervlakkige informatie en voila: het vooroordeel en het algemene vermoeden zijn perfect. Niet alleen de wielerfans hebben daar last van, maar vooral de renners zelf, maar ook de hele branche door het ontbreken van potentiële sponsors. De gevolgen zijn ernstig: teams worden ontbonden, coureurs beëindigen hun loopbaan en hele toertochten kunnen niet meer worden verreden.
Doping nutteloos in het voetbal? Een sprookje!
Het lijdt geen twijfel dat een professionele wielrenner zijn prestaties kan verbeteren met de juiste middelen. Dat dopingmiddelen alleen nuttig zijn in duursporten, is echter een lang weerlegd sprookje. Alleen deze week DFB dokter Tim Meijer Nogmaals vermeld dat hij gelooft in doping in het voetbal: "Je moet niet naïef zijn. Natuurlijk wordt er ook ergens in het voetbal doping gebruikt. Vanuit mijn oogpunt is het duidelijk dat doping iets zou doen in het voetbal." Duidelijke woorden van een persoon die in het voetbal werkt. Hij spreekt publiekelijk bekende maten tegen, zoals Bayern Doc Hans-Wilhelm Müller-Wohlfahrt en coach Jürgen Klopp. Beiden hebben zich meermaals negatief uitgelaten. Doping zou niets doen in het voetbal. Een theorie die allang weerlegd is. Naast het prestatiebevorderende effect op het gebied van uithoudingsvermogen, snelheid en kracht hebben dopingmiddelen ook een positief effect op regeneratie en revalidatie.
Media, fans en verenigingen: Het verschil zit in de manier waarop met doping wordt omgegaan
In het voetbal wordt de dopingkwestie nog steeds niet serieus genomen, al zijn er diverse voorbeelden bekend. Zo werd in de jaren tachtig een georganiseerd dopingprogramma uitgevoerd bij VfB Stuttgart en SC Freiburg. In de jaren 80 voorzag de teamdokter van Juventus Turijn zijn spelers van verschillende producten. Zinedine Zidane bekende creatine te hebben ingenomen. supertrainer Pep Guardiola testte tijdens zijn speeldagen positief op het dopingmiddel nandrolon. Om nog maar te zwijgen van de vele dopingschandalen, want het grote Fuentes-schandaal ging lang niet alleen over wielrennen. Integendeel: Eufemiano Fuentes bevestigde dat de meerderheid van zijn klanten actief was in andere sporten. Het pad leidde luid "Le Monde" naar FC Barcelona, Real Madrid, Betis Sevilla en FC Valencia. Maar zoals zo vaak ging het spoor nergens heen. Waarschijnlijk omdat niemand geïnteresseerd is in een dopingschandaal in het voetbal - noch fans, noch spelers, clubs, bonden en sponsors.
Betere dopingcontroles zorgen voor meer positieve testen
Terwijl rechercheurs en media dopingsporen in het wielrennen veel intensiever volgen, zijn ook de controles zelf beter gestructureerd. In 2007 lanceerde de World Cycling Federation het Biologisch Paspoort. Hij kan de statistieken van elke coureur volgen met behulp van urine- en bloedtesten. Voetbal weigert consequent zo'n bloedtest uit te voeren, aangezien tot nu toe slechts elke vierde test is geregistreerd. Tot een paar jaar geleden waren er helemaal geen bloedtesten. Verder volgen internationale dopingjagers de profwielrenners. Bijna elk uur moeten ze hun verblijfplaats melden. Het is niet ongebruikelijk dat de dopingjagers onaangekondigd langskomen. Als de DFB een "onaangekondigde" test heeft (bijvoorbeeld in het trainingskamp voor het WK), dan wordt deze uiterst zeldzame maatregel gevierd op alle sociale media. Een farce, want de tests worden uitgevoerd door de FIFA op een WK en door de UEFA zelf op een EK.
Een profwielrenner kan beduidend meer dopingcontroles verwachten
In 2016, WADA in het voetbal 33.227 Tests uitgevoerd, waarvan er slechts 8.049 controles buiten wedstrijdverband waren. Aangezien dit een wereldwijd aantal is en er meer dan 100.000 profvoetballers zijn, is dit een extreem klein aantal steekproeven. Ter vergelijking: in de veel kleinere wielerwereld moesten de profs wel 23.132 bloed of urine geven, waarvan 9.467 onaangekondigd. Het verschil wordt nog groter als we alleen naar de cijfers in Duitsland kijken. Als een voetballer uit de eerste, tweede of derde Bundesliga niet internationaal reist, controleert alleen het Nationaal Doping Agentschap (NADA) hem. NADA voerde in 2.124 in totaal 2016 tests uit in voetbal Duitsland, waarvan slechts 657 buiten de wedstrijden om. Veel spelers hoeven het hele jaar niet bang te zijn voor een test.
In de wielersport daarentegen vroeg NADA 1.001 keer om tests in Duitsland, alleen al 503 keer onaangekondigd. Als we nu bedenken dat de profs het grootste deel van de tijd internationaal reizen, zien we dat de renners gedurende een jaar tal van repetities geven. Zo werden tijdens de drie weken durende Tour de France 656 maar liefst 2015 dopingcontroles uitgevoerd - met slechts 198 deelnemers. Ter vergelijking: tijdens het EK van 2016 in Frankrijk controleerde de UEFA minder dan 500 tests, hoewel er meer dan 500 spelers aanwezig waren. Het quotum voor wedstrijden in de Europa League en de Champions League is nog lager.
In het wielrennen is er een benedengemiddeld aantal positieve testen
Naast het aantal tests is het van cruciaal belang hoeveel daarvan als positief worden geclassificeerd. Over het algemeen was 2016 cross-sport 1,602 procent van de testen positief. Sinds fietsen tegen een waarde van 1,089 procent kunnen we zelfs spreken van een beduidend benedengemiddelde afwijking. Het voetbal heeft een percentage van 0,506 omhoog, wat betekent dat er half zoveel positieve tests zijn als in de wielersport. Vooral in minder ontwikkelde landen zijn er een groot aantal positieve tests. De redenen hiervoor liggen voor de hand: aan de ene kant zijn de getroffenen minder goed op de hoogte van de werkwijze van de dopingjagers en aan de andere kant hebben ze beduidend minder geld tot hun beschikking. Al met al kunnen we uit de jaarverslagen van het WADA opmaken dat doping in bijna alle sporten voorkomt. Maar niet elke sport vecht er intensief tegen. Wat dat betreft is de wielersport een absolute pionier. Maar hoe meer geld er in de verenigingen zit, hoe minder de publieke discussie over doping lijkt te worden gezocht.
De belangrijkste feiten & cijfers van WADA uit 2016 op een rij
- In het voetbal werden 33.227 tests uitgevoerd en in het wielrennen 23.132.
- 8.049 controles in het voetbal buiten competitie, 9.467 in de wielersport.
- In Duitsland nam NADA 2.124 monsters in het voetbal en 1.001 in het wielrennen.
- Aangezien er beduidend meer profvoetballers zijn dan wielrenners, worden sommige voetballers helemaal niet gecontroleerd en worden wielrenners binnen twaalf maanden talloze keren gecontroleerd.
- Alleen al tijdens de drie weken durende Tour de France 2015 werden in totaal 198 testen afgenomen van de 656 deelnemers.
- Wereldvoetbalbond FIFA voerde het hele jaar door slechts 870 dopingcontroles uit.
- Over alle sporten heen is de waarde van positieve tests 1,602 procent, in voetbal 0,506 procent en in wielrennen 1,089 procent.
- Aangezien fietsen een waarde heeft van 1,089 procent, kunnen we zelfs spreken van een beduidend benedengemiddelde afwijking.
veldrijder zegt
Als je geneigd bent tot complottheorieën, zou je het idee kunnen krijgen dat wielrennen = doping berichtgeving door de "leidende media" volgt op een berekening. Zolang fietsen in dit land zo goed als dood is, hoef je je geen zorgen te maken over afgesloten wegen, vergunningen, boze chauffeurs etc. En wat nog beter is, geen enkel kind/jongere/club komt op het idee om ruimte in de openbare ruimte in te nemen voor trainingen en de auto van deze papa/mama af te willen nemen.
Bouw dan liever de 100e Pöhlerplatz in de stad.