Wielrennen: Waar glorieuze overwinningen worden gevierd, moeten ook bittere tranen vloeien. Het viel mee wat betreft onze zes grootste teleurstellingen van 2019, maar we hadden toch op iets meer gehoopt.
Peter Sagan: Zwak in de lente, dan alleen solide
Een renner met 36 top 10-finishes de teleurstelling van het seizoen noemen lijkt verkeerd. Maar de verwachtingen peter sagan (Bora – hansgrohe) zijn gewoon enorm. Met slechts vier overwinningen zal 2019 de statistieken ingaan als zijn zwakste jaar tot nu toe. Zelf zal hij er ook zo over denken, want vooral met zijn eerste hoogtepunt van het seizoen - de klassiekers in het voorjaar - kon hij de verwachtingen die hem werden gesteld totaal niet inlossen. Finishing #4 in Milaan-Sanremo en #5 in Parijs-Roubaix waren zijn beste resultaten. En hoewel hij toen het puntenklassement won in de Tour de Suisse en de Tour de France, bleef hij met slechts één etappezege achter bij zijn resultaten van voorgaande jaren. Als we bedenken hoeveel evenementen Peter Sagan is begonnen als topfavoriet, of in ieder geval als medefavoriet, is zijn totaal ronduit teleurstellend.
Romain Bardet: Absoluut kansloos in de bergen
Zonder ook maar één zege van het seizoen Romain Bardet (AG2R La Mondiale) sloot het seizoen 2019 af. Met de sterke concurrentie in de bergen zegt deze statistiek alleen niets over het jaar van de Fransman. Maar zijn optreden viel eigenlijk meer tegen dan ooit. Van zijn elf top 10-finishes behaalde hij er slechts vijf in de WorldTour. Hij sprong slechts één keer op het podium als ontsnapping op een etappe in de Tour de France. Over het algemeen waren veel van zijn fans geschokt door zijn toestand tijdens de Grand Boucle. Romain Bardet kon de concurrentie niet eens bijbenen. Aan het einde van de drie weken was hij slechts 15e omdat hij in ontsnappingsgroepen bleef drijven. De Franse toeschouwers hadden dit jaar zoveel van hem verwacht. Hij koesterde deze hoop met #5 in Parijs – Nice en #9 in de Amstel Gold Race. Daarna gebeurde er echter niet veel.
Richie Porte: "Nu of nooit" werd nooit
Men leunt waarschijnlijk niet te ver uit het raam als men beweert dat Richie porte (Trek – Segafredo) zal nooit een grote ronde winnen. De Australiër wordt in januari 35 en zijn prestaties zijn dit seizoen al fors teruggelopen. Veel experts drukten hem in de aanloop naar de Tour de France in juli het stempel "nu of nooit". Zonder Chris Froome en Tom Dumoulin moest zijn tijd komen. Maar ze kwam niet. Richie Porte werd pas elfde. Op een cynische manier zou je nu kunnen zeggen dat hij de tour toch heeft kunnen afmaken. In zijn laatste zes Grand Tour-pogingen faalde hij drie keer. Richie Porte vermeed de blunders dit jaar, maar zijn kracht werd weggeblazen. Pas aan het begin van het seizoen kon hij zijn jaarlijkse overwinning op Willunga Hill vieren. Richie Porte staat van oudsher bekend als de sterkste klassementsrijder voor tochten van een week. Alleen met plaats #2 in de Tour Down Under kon hij deze reputatie ook in 2019 niet bevestigen.
Daniel Martin: De levendigheid is weg
Daniel Martin (UAE Team Emirates) wordt altijd genoemd als een van de favorieten in heuvelachtige etappeprofielen. Jarenlang werd de Ier beschouwd als buitengewoon constant en levendig. Duels met Alejandro Valverde, Philippe Gilbert en Julian Alaphilippe waren voor hem bijna dagelijkse kost. Maar terwijl Valverde op 39-jarige leeftijd nog steeds een van de sterkste profs in het peloton is, lijkt Daniel Martin op 33-jarige leeftijd al te verslappen. Het seizoen 2019 was een enkele catastrofe voor hem, nadat 2018 eerder bescheiden was. Er zijn slechts drie top 3-resultaten genoteerd, in Catalonië en in Baskenland. Hij stelde teleur over de hoogtepunten van zijn seizoen. Als 18e in de Tour de France was hij bijna pas op televisie te zien toen hij als een van de eerste bekende klimmers achterbleef. Daarna lukte het hem helemaal niet meer. Bij de Clasica San Sebastian, in Quebec, in Montreal en bij de Ronde van Lombardije was er geen top 10 resultaat. Deze races zijn eigenlijk voor hem gemaakt. Het komende jaar zal Daniel Martin starten voor de Israel Cycling Academy en voor Katusha - Alpecin. Hij zal in 2020 waarschijnlijk minder vaak genoemd worden als een van de favorieten.
Niki Terpstra: Megaflop in plaats van megatransfer
Ongeveer twaalf maanden geleden, de verandering van Niki Terpstra (Direct Energie) uitgeroepen tot transfer van het jaar. Hij verliet toen de Quick-Step wolvenroedel als regerend winnaar van de Ronde van Vlaanderen en E3 Harelbeke. Het Franse team wilde met hem in nieuwe sferen klimmen. Maar wat volgde was een ongecontroleerde afdaling van de inmiddels 35-jarige Nederlander. Hij eindigde nooit in de top 3 in een enkele WorldTour-race, hoewel zijn team voor een paar evenementen was uitgenodigd. Hij heeft zijn hoogtepunten van het seizoen volledig verpest. Een beter resultaat dan een 15e plaats op de E3 Harelbeke kon hij niet behalen in welke klassieker dan ook op het hoogste wielerniveau. Pas toen hij derde werd in Kuurne – Brussel – Kuurne kwam zijn kracht uit het verleden even tot uiting.
André Greipel: Het wordt steeds stiller rond de gorilla
Een teleurstelling van het seizoen mag helaas niet ontbreken André Greipel (Arkea – Samsic). De Duitse sprinter won in 2019 slechts één race. Bij de eerste start in Afrika liet hij de weinig bekende concurrentie achter zich op een etappe van de Tropicale Amissa Bongo. Verzwakt door blessures en ziektes vond André Greipel in het eerste jaar bij de Franse ploeg gewoon niet zijn normale vorm. Niet alleen hij was teleurgesteld, maar ook zijn team. Een paar weken geleden zijn ze het eens geworden over een scheiding. In 2020 start André Greipel voor de Israel Cycling Academy en Katusha - Alpecin. Het is echter onzeker of de 37-jarige de weg terug naar zijn oude kracht zal vinden.
Laat een bericht achter