Wielrennen: In de zesde etappe van de Tour Down Under presenteerde Jonasutsch (EF) zich aan de hele wielerwereld. De Duitser viel Willunga Hill aan op enkele kilometers van de finish. Het wilde niet lukken met de echt grote overwinning - maar Jonasrutsch heeft veel geleerd in Australië. In zijn wedstrijddagboek vertelt hij over de dag in de kopgroep en zijn verdere plannen voor het seizoen.
Jonasrutsch: "Ik heb hier veel geleerd"
Hé jongens, we zijn nu op het vliegveld omdat we vandaag doorvliegen. Maar natuurlijk wil ik jullie mijn slotverklaring geven over de etappe van gisteren en de Tour Down Under als geheel. Voor mij was het – kort samengevat – een perfecte kennismaking met de WorldTour en met Team EF Pro Cycling. Ik heb veel geleerd. Maar ik merkte natuurlijk ook dat ik nog veel te leren heb.
Alles is nieuw voor mij. Maar hier kon ik wennen aan het team en mijn teamgenoten. Ik vind het erg leuk om op dit niveau te werken en mijn prestaties te benutten. Er had me niets beters kunnen overkomen om binnen te komen. Ik ben heel blij dat alles zo goed is gegaan hier in Australië.
Nu kijk ik uit naar de volgende races: de Race Torquay en de Cadel Evans Great Ocean Road Race. Daarna rijd ik ook nog de Herald Sun Tour. Dit programma is echt goed om racehardheid op te doen voordat je terugkeert naar Europa en dan uiteindelijk naar de klassiekers. Daar wacht me het echte hoogtepunt van het seizoen.
Jonasrutsch: "Ik mis de topprestaties nog"
Gisteren was het mijn taak om naar de groep te gaan. Dat heb ik samen met Mitch Docker voor elkaar gekregen. We kregen de opdracht om vooraan te blijven als alles tijdens de etappe uit elkaar valt - zoals het geval was. We moeten ons zo positioneren dat we later eventueel Neilson Powless kunnen helpen, die voor ons in het algemeen klassement zou moeten rijden.
Maar toen was de groep zo sterk dat we toch nog ruim tweeënhalve minuut voorsprong hadden. En ik voelde me ook heel goed op de eerste finishpassage op Willunga Hill. Mitch kwam toen naar me toe en vroeg me hoe het met me ging. Ik zei: "Ik ben een beetje moe, maar ik kan het." Toen vroeg hij me of ik me in staat voelde om aan te vallen. Ik antwoordde hem: "Ja, het zou kunnen werken!"
Toen we Willunga Hill voor de laatste keer beklommen, viel ik samen met Luke Rowe van Ineos aan. We hebben meteen een gat geslagen. Ik wist: als ik een kans wil maken, moet ik nu opnieuw aanvallen. En toen was ik eigenlijk een korte tijd alleen op reis. Maar wat ik uiteindelijk mis – en dat heb ik achteraf direct met mijn trainer besproken – is gewoon de topprestatie.
Jonasrutsch: "...dan kan ik het 5 minuten volhouden"
Maar de topprestaties moeten nog komen. Ik heb nog niet genoeg getraind op dit gebied. Maar je kon gisteren al zien dat de motor in principe klaar is. Na de races hier in Australië komt de topprestatie goed en dan kan ik dit hoge tempo vijf minuten volhouden.
Helaas kon ik dit gisteren maar twee of drie minuten doen. Daarna barstte de ketel gewoon. Toen reed de hele groep voorbij. Ik keek toen rond om op Neilson Powless te wachten. Ik dacht dat ik hem misschien een beetje kon helpen om hogerop te komen in het algemeen klassement. Maar helaas kwam het iets later dan verwacht.
Over het algemeen waren we erg blij met de dag. We hebben ons plan precies zo kunnen uitvoeren als gepland. Maar het ontbreekt ons allemaal een beetje aan racehardheid, wat op dit moment in het seizoen niet verwonderlijk is. De Australiërs en Mitchelton – Scott daarentegen hebben hun hoogtepunt van het seizoen al bereikt en dat kon je zien.
Voor mij moet deze nog komen. En daarmee ben ik helemaal op de goede weg. Dat was een goed begin en ik ben erg blij met hoe alles gaat. Daarom ben ik positief over de komende taken.
Groeten aan Duitsland!
Jouw Jonas!
Laat een bericht achter