Waarom zou u een technisch onberispelijk montuur weggooien als het oppervlak zijn ouderdom vertoont? Velomotion laat zien hoe een oude racefiets kan worden geüpgraded met een nieuwe laklaag - inclusief de transformatie van een crosser naar een gravelbike.
Fietsen zijn de afgelopen jaren en decennia steeds beter geworden. Waar vroeger gefluisterd werd over zacht betreden stalen frames, zijn veroudering en langdurig gebruik tegenwoordig nauwelijks een probleem. Carbonframes kunnen eeuwig leven als ze vrij zijn van externe schade, en aluminiummoeheid is zelden een probleem gezien de moderne productiemethoden en de maatvoering van conventionele frames.
Toch bekruipt het verlangen naar nieuw materiaal ons van tijd tot tijd: Of het nu is omdat de huidige fiets verouderd is door nieuwe montagestandaarden (steekassen, flat-mount remmen...), jaar aan de buitenkant en bevalt gewoon niet meer. Zo was het voor mij met mijn crossfiets, een aluminium Focus uit 2015 - jaren geleden gekocht, gebruikt en geüpgraded naar een wedstrijdfiets met SRAM-onderdelen, maar nu met het rusteloze decor en duidelijke tekenen van slijtage wordt het in jaren. Technisch daarentegen is de fiets nog steeds up-to-date met steekassen en kabels en kabels die in de onderbuis lopen. Het frame of de complete fiets verkopen heeft economisch weinig zin - dus wat te doen?
Hans-Peter Schumacher kent het advies. De oud-profwielrenner runt al decennia een fietsenwinkel met zijn eigen merk HaPe Bikes, maar richt zich de laatste jaren steeds meer op zijn spuiterij. Daar worden individuele frames gemaakt voor de renners van zijn team "24h Team Voreifel" en werk in opdracht voor fietsenwinkels en fietsfabrikanten, evenals individueel lakwerk voor iedereen die op zoek is naar iets speciaals of gewoon nieuwe lak op zijn fiets nodig heeft.
Mensen mogen mij bijvoorbeeld omdat ik besloot de aluminium fiets om te bouwen tot een gravelbike. Door zijn geometrie met korte bovenbuis is hij daar sowieso voor gemaakt; behalve de cassette, wielen en banden zijn alle onderdelen nog te gebruiken. Ik heb al een kleur die ik wil: een sterk oranje met lichtrode letters die afhankelijk van de lichtinval nauwelijks te zien zijn.
De laatste vertegenwoordigen de eerste werkstap voor Hans-Peter Schumacher: als hij merklogo's en andere decoratieve elementen niet van de fabrikanten kan krijgen, maakt hij ze zelf op de computer; Het vectorbestand wordt later gebruikt om stencils te maken die kunnen worden gebruikt om het decor te schilderen. "In de regel breng ik geen kosten in rekening voor het maken van de bestanden", zegt Schumacher. "Als ik ze eenmaal heb gemaakt, kan ik ze keer op keer gebruiken."
Maar eerst is er natuurlijk het afbijten van de verf. Aluminium frames worden behandeld door een bedrijf in de buurt, terwijl koolstof tijdrovend handmatig slijpen vereist. Hierbij geldt: hoe meer van de oude verf wordt verwijderd, hoe lichter het frame of de vork achteraf is. Slijpen vereist echter veel zorg en is navenant tijdrovend. "Sommige frames zijn lichter omdat ze zijn geschuurd met het nieuwe lakwerk", zegt Hans-Peter; idealiter zou het gewicht ongeveer hetzelfde blijven.
De éénkleurige afwerking die ik heb gekozen is natuurlijk verreweg de eenvoudigste variant. Het MTB-frame en de verende voorvork van een teamrijder hangen in de spuitcabine en laten zien wat er mogelijk is op het gebied van decor; Een andere blikvanger is de iriserende metallic lak, die afhankelijk van de lichtinval twee totaal verschillende kleuren laat zien. En natuurlijk kunnen alle soorten logo's worden ingeschilderd, tot aan individueel gemaakte stickers toe. Schumacher biedt ook deellakken aan, bijvoorbeeld wanneer een carbon frame gerepareerd is. Om vervolgens precies de juiste kleurtint te vinden, huurt hij een specialist in die zijn spectrometer meeneemt zodat de originele kleur precies kan worden bepaald en opnieuw kan worden gemengd.
Met meerdere verflagen, die elk lang genoeg moeten uitharden, plus de uiteindelijke blanke lak, kost het schilderen tijd - en het is ook niet gemakkelijk. Je hebt veel oefening nodig om verf gelijkmatig aan te brengen, vooral op hoeken en randen; Hans-Peter Schumacher geeft grif toe dat dit een langdurig leerproces was. Het eindresultaat is in dit specifieke geval in ieder geval perfect te noemen: de verf is extreem glad en overal gelijkmatig aangebracht; de uitvaleinden en remhulzen laten zien dat er uiterst zorgvuldig is gemaskeerd. Absoluut het werk van een professional en als het op upcycling aankomt, een aha-effect: je kunt alleen zien dat dit een frame van vijf jaar oud is door de post-mount remhulzen, die grotendeels van de markt zijn verdwenen.
Tijd om af te rekenen: zo'n simpele lak kost 300 euro. Hiervan is ruim 100 euro voor de lak zelf, zo'n 50 euro voor het strippen van het frame en het schuren van de vork en de rest voor de werkuren. Met het carbon frame is hij 100 euro duurder vanwege de grote inspanning die het slijpen met zich meebrengt; als je durft, kun je dit werk zelf doen. Veelkleurig lakwerk, speciale kleuren en kleurovergangen kosten natuurlijk meer.
Maar als het er in de eerste plaats om gaat een oud frame nieuw leven in te blazen, is zo'n inspanning niet nodig - en uni-afwerkingen zijn hoe dan ook trendy. Overigens doet mijn oude Focus het heel goed als gravelbike; de vrij compacte zitpositie past bij het nieuwe doel, en de grote bandenspeling blijkt een bijkomend pluspunt te zijn: met 47 mm brede banden op 650B velgen is de fiets nog meer geschikt voor offroad dan een crossmotor met 32 mm banden - en het zal niet de laatste zijn, die ik heb geschilderd door Hans-Peter Schumacher...
Laat een bericht achter