Test Rondo Bogan ST1: De “Monstercrosser” van de Poolse aanbieder biedt niet alleen een overvloed aan kweekmogelijkheden. Het supersolide stalen wiel is ook erg leuk om op veeleisende routes te rijden, niet in de laatste plaats dankzij de XNUMX-inch banden.
Rondo wil niet met de stroom mee en is niet bang om op te vallen. En dat zie je op het eerste gezicht aan de fietsen van het bedrijf: aan de afgeplatte balhoofdbuis aan de voorkant Rondo Rat Naast de megaplatte balhoofdhoek van de nieuwe Mylc trail-gravelfiets hebben alle modellen van het merk speciale kenmerken waardoor ze zich onderscheiden van de massa. En de Rondo Ruut is waarschijnlijk de enige fiets die verkrijgbaar is in carbon, aluminium, staal of titanium.
Rondo Bogan ST1: “Monstercrosser” met dikke banden
De Rondo Bogan ST1 speelt in een andere competitie. Het sleutelwoord is ‘Monstercross’, en wat dat betekent kun je een idee krijgen als je de 2,1 inch brede banden ziet. Ze domineren het slanke stalen frame, en alleen de massieve koolstofvork kan ze visueel tegengaan. Je gelooft meteen dat dit wiel overal overheen kan rollen; Bovendien spreekt hij met een recordaantal van 31 draadgaten op het frame en de vork degenen aan die bagagehouders, accessoires en spatborden willen monteren. De Bogan is ook zeer geschikt voor bikepacking.
Op het eerste gezicht lijken het uiterlijk en de geometrie op een “grindpad”: de balhoofdhoek is 70° vlak en het bereik is vrij groot. De 60 mm korte stuurpen suggereert ook een vrij compacte houding. Als je op de Rondo gaat zitten, zit je behoorlijk gestrekt in de positie van de remhendel - ook al is de testfiets in maat M eigenlijk een maat te klein voor de berijder, volgens de aanbeveling van de fabrikant.
Ongunstige stuurvorm
De oplossing van de puzzel ligt in het naar voren gebogen ‘Rondo Boomerang’-stuur, dat de zitpositie met ruim 2,5 cm verlengt. De sterk uitlopende balk, die breder wordt van 42 cm aan de topstang tot 54 cm aan de uiteinden (hart op hart), is het enige onderdeel van de Rondo dat ons helemaal niet bevalt. Dit komt omdat de naar voren gekantelde topstang ergonomisch zeer ongunstig is. Je kunt je handen er hooguit losjes op laten rusten, maar zodra je de topstang vastpakt, zijn je ellebogen naar buiten gedraaid, wat behoorlijk oncomfortabel is en een compacte houding op de fiets niet mogelijk maakt.
Dit betekent dat bij de Bogan alleen de remhendelpositie in het geding is en dankzij de schuine stuurbogen is dit zeer comfortabel met een aerodynamisch gunstige smalle armpositie. De zitpositie is vrij sportief, al zitten er nog steeds 3 cm afstandhouders onder de stuurpen.
Dat de Rondo niet als een raket accelereert, komt door het hoge gewicht van bijna elf kilo plus pedalen. Natuurlijk rollen de banden met groot volume niet met veel weerstand als je ze vergelijkt met smalle grindbanden van 40 mm. Wat natuurlijk interessant is, is dat de wielen van de twee inch Vittoria Terreno Dry niet te zwaar zijn - klaar om te rijden met alles erop en eraan onder de vier kilo, en zelfs niet tubeless. Zonder alles weegt de Rondo wielset zo’n 1.800 gram, een band weegt 580 gram en een binnenband weegt 160 gram.
Vrij lichte wielset met overtuigende banden
Zodra je snelheid hebt gemaakt, rollen de banden met hun gladde loopvlak soepel over asfalt; Dan ga je het eerste hobbelige grindpad op en breekt je grote moment aan. Met een druk van ongeveer 1,8 bar biedt de Vittoria een hoge schok- en trillingsabsorptie en zet conventionele 40 mm grindbanden merkbaar in de schaduw. Maar de Italiaanse banden hebben nog meer te bieden, namelijk verrassend veel grip op alle soorten losse ondergrond, zowel op steile stukken als in snelle bochten. Zelfs als het een beetje vochtig is, heeft het loopvlak, met zijn zeer verzonken loopvlak, niet de neiging grip te verliezen. En de sterke schoudernoppen lijken overal steun te vinden.
Maar zo’n dikke band heeft ook nog een ander voordeel: hij rolt over obstakels van behoorlijke omvang, waaronder hoekige stenen, wortels en dikke takken, waardoor de berijder zich kan concentreren op de voortstuwing en het sturen, waarbij hij veel actiever kan rijden op een grindfiets met 40 banden Trek het voorwiel omhoog en ontlast het achterwiel. Met de Rondo kunnen aanzienlijk veeleisender routes worden beheerst of veel gemakkelijker worden gereden - waardoor de "Monstercrosser" een grindfiets is met een hoge offroad-funfactor in de stijl van een onafgeveerde MTB. Het past ook dat een Vario-zadelpen achteraf kan worden gemonteerd. Ondanks de lage spanning zitten de brede banden zeer stabiel op de vrij smalle velgen, die slechts een interne breedte van 23 mm hebben. Zegt dat iets over de trend naar brede grindvelgen?
Geometrieverandering zonder merkbare effecten
Een typisch Rondo-kenmerk zijn de “TwinTip”-vorken met roterende uitvaleinden die eenvoudige geometrieveranderingen mogelijk maken. Als de voorwielas bovenaan wordt geplaatst (“Hi”-positie), zijn de stuur- en zithoekhoeken bijna 1° steiler, wordt het zwenkwiel iets korter en wordt de cockpit verlaagd. Op de testfiets werkt dit echter niet: de band is te breed en schuurt dan tegen de bovenkant van de vork. Als je het met een smallere band probeert, zul je merken dat de rijeigenschappen niet merkbaar veranderen. Het maakt niet uit - de bogan is zeker niet traag. In plaats daarvan spreekt hij aan met zijn handige besturing, gecombineerd met de veilige rechtuitstabiliteit die wordt geboden door de lange wielbasis en vlakke stuurhoek. En de roterende inzetstukken op de vork met hun geïntegreerde schroefdraad worden ook gebruikt om spatborden te bevestigen.
Rondo bouwt de Bogan ST2.999, die 1 euro kost, met vrij simpele componenten: Shimano GRX 400 met 2×10 versnellingen, plus een simpel FSA crankstel. Dit werkt natuurlijk heel goed: vergeleken met een 1×12 versnellingsbak (40 kettingblad, cassette 11-44) biedt het 2×10 versnellingssysteem (46/30; 11-36 cassette) een eenvoudiger bergversnelling en een aanzienlijk langere overdrive versnelling. Hun versnellingsbereik is meer dan 500% - dat wil zeggen dat de hardste versnelling een overbrengingsverhouding heeft die vijf keer langer is dan de lichtste. Het enige dat je met de tienvoudige ring niet hoeft te doen, is een versnellingssprong in het snelle bereik. Dit maakt de budgetgroep een goede keuze, vooral omdat de remmen makkelijk te bedienen zijn en hard bijten en het schakelen redelijk soepel gaat. Alleen de voorderailleur houdt er niet van om onder belasting te schakelen - als hij steil wordt, moet je er niet aan denken om te laat over te schakelen naar het kleine kettingblad.
Veel plezier off-road
Het ding is dus duidelijk: met de Rondo Bogan ST1 kun je veel offroad-plezier beleven, en als het om bikepacking gaat, is de fiets met zijn 31 schroefdraadgaten in zijn element. Koop gewoon een ander stuur en eventueel een bijpassende langere stuurpen. Rondo biedt overigens de Bogan ST2 aan, een model met 1×11 versnellingen, die met 2.459 euro aanzienlijk goedkoper is, maar wel voorzien is van mechanische schijfremmen. Toch is het voor sportief gebruik nog steeds een interessant alternatief.
