Spektrum: Het begon allemaal met een telefoontje van Haibike vorig jaar. Wat volgde was een minutieuze planning en uiteindelijk een precieze rijtechniek, uithoudingsvermogen en vooral een flinke dosis concentratie. Uiteindelijk had Tom Öhler zijn wereldrecord op zak. In 14 uur fietste hij met een Haibike Hybe 102 kilometer, beklom 15 toppen en overwon maar liefst 5550 hoogtemeters. Zijn focus lag minder op snelheid dan op het ultieme "piekmoment": de natuur en het plezier van het fietsen. Een verslag van Martin Taendl.
Recreatief fietsen? Vanuit het perspectief van Tom Öhler
Als het om recreatief fietsen gaat, denken de meesten van ons waarschijnlijk aan pittoreske fietspaden langs de rivier, bagagerekken met picknickmanden en de laagst mogelijke instappunten op de krachtigste e-bikes. Wanneer trialwereldkampioen en Haibike-atleet Tom Öhler uitlegt dat hij "meer een recreatieve fietser" is, zullen degenen die Tom al in zijn natuurlijke habitat tussen steenbokken en marmotten hebben mogen bewonderen, grinniken.
Natuurlijk vind ik het heerlijk om technisch uitdagende trails te rijden in open, bergachtig terrein. Maar mijn favoriete moment op de fiets is op de top staan, me verwonderen over de bergen en de spanning van de volgende trail voelen. Voor mij is dat puur genieten! En ik was benieuwd hoe vaak ik dat topmoment op één dag zou kunnen meemaken. Zo ontstond het idee voor het album: Hoeveel bergtoppen kan Tom Öhler op één dag beklimmen met zijn e-mountainbike?
Duidelijk gedefinieerde regels: niet alle toppen zijn gelijk geschapen
Voor elk document zijn duidelijk gedefinieerde regels nodig en een officiële instantie die toezicht houdt op het gehele proces. “In het begin was er de vraag: wat is een top eigenlijk?”, legt Tom uit. De gemiddelde fietser zou zich misschien verbazen over deze triviale vraag. Dat weet immers elk kind. De top is de top van de berg. Dat is alles. Bij nadere beschouwing blijkt het onderwerp echter behoorlijk complex, omdat niet alle toppen gelijk geschapen zijn. Prominentie, dominantie en hoogte zijn criteria die een statige top onderscheiden van een aangename heuvel. Afgezien van een universeel geldige, wereldwijd reproduceerbare topdefinitie, moeten dagrecords, zoals gedefinieerd door het Duitse Record Institute (RID), binnen 16 uur behaald worden.
De RID vereiste ook dat hij minstens 10 toppen beklom. En omdat Tom het record op zijn e-mountainbike wilde verbreken, mocht hij zijn accu zo vaak vervangen als hij wilde, maar dit moest wel vooraf worden afgesproken. En voor Tom persoonlijk was het duidelijk: “Ik wil zoveel mogelijk bergopwaarts fietsen, over trails, en elke meter bergafwaarts moet berijdbaar zijn. Anders heeft het geen zin en is het voor mij niet leuk.” Let wel, wat Tom berijdbaar acht op een e-MTB, is terrein dat veel mensen zouden beschouwen als terrein waarvoor stevig schoeisel en een via ferrata-set nodig zijn. Nu de spelregels bekend waren, hoefde Tom alleen nog maar een geschikte locatie voor zijn project te vinden.
Davos biedt genoeg bergtoppen op relatief korte afstand
Davos/Klosters bleek al snel een geschikte regio, want als fietsambassadeur kent Tom Öhler de omgeving als geen ander en weet hij dat er nauwelijks een beter adres voor zijn project is. “Voor het verhaal hebben we een zo compleet mogelijk netwerk van fietspaden nodig, en bovenal een wettelijke regeling die het mogelijk maakt om alle fietspaden met de mountainbike te berijden.” Davos is hiervoor perfect, want in Graubünden is elke route die niet verboden is, toegestaan. Voor de meeste fietsers is het echter niet raadzaam om de officiële routes te verlaten, omdat de beklimmingen al snel erg kwetsbaar, erg technisch en erg steil worden.
“Het enorme padennetwerk, geoptimaliseerd voor mountainbikes, heeft me enorm geholpen bij de implementatie en maakte de route echt de moeite waard en leuk voor me.” Met de opvallende bergketens rond de Jakobshorn, Pischahorn en Weissfluhgipfel biedt Davos ook tal van bergtoppen op relatief korte afstand, wat even belangrijk was voor Toms record. Met behulp van Komoot plande Tom al snel zijn route in drie lussen rond Davos, en met de routeplanner in de hand was hij klaar om te vertrekken.
Tom Öhler: “Ik wist dat het zou werken, maar er kan altijd iets misgaan”
"Ik heb de nacht ervoor weinig geslapen, omdat er nog veel geregeld moest worden en ik zenuwachtig was. Ik wist dat het zou lukken, maar er kan altijd iets misgaan."Tom beschrijft de onrustige uren. Om half zes was het eindelijk zover. “Ik was erg blij toen ik aan de eerste lus naar de Jakobshorn begon en meteen mijn flow vond.” Bijna 3 uur en 5 toppen later bereikte Tom de start/finishbasis bij Seehofseeli in Davos, waar hij even op krachten kwam voor de volgende lus.
Want nu begon hij aan het schijnbaar moeilijkste stuk met de langste klim richting Pischahorn. Toen begon mijn knie plotseling pijn te doen tijdens de klim, maar op de een of andere manier kon ik doorgaan. Gelukkig had ik geen problemen tijdens de afdaling, en ook niet met het dragen van de fiets. Hoewel Tom helemaal bergafwaarts reed, was dat op sommige toppen niet mogelijk. In dit terrein droeg Tom zijn Hybe in totaal 400 meter hoogteverschil. Na vijf uur op de route en nog eens zes toppen te hebben beklommen, keerde hij terug naar de basis om zijn fysieke batterijen op te laden.
Tijdens de pauze heb ik wat gegeten en ben ik na 9 uur fietsen even tot rust gekomen. Ik voelde me daardoor moe, en in combinatie met de pijn in mijn knie was de start van de derde lus naar de top van de Weissfluh op 2843 meter absoluut de zwaarste., zegt Tom Öhler. "Vanaf het punt waar ik de top bereikte, over de op een na laatste piek naar de Chörbschhorn, zat ik gewoon in mijn superflow. Dat was het coolste en leukste deel van de dag."
Kort voor 18 uur bereikte Tom eindelijk de 00e en laatste top van die dag, de Chörbschhorn, en werd hij met vreugde begroet door zijn vrouw en een paar vrienden. “Het was een heel bijzonder moment en na zoveel uren alleen op de fiets te hebben gezeten, enkel vergezeld door talloze drones, was het echt gaaf om de laatste afdaling met anderen te delen.” Uiteindelijk, na 14 uur, arriveerde Tom voor de laatste keer in Seehofseeli. Hij was dolblij en had 15 toppen beklommen. Hij had op één van zijn beste fietsdagen ooit een nieuw wereldrecord op zak.
Toms conclusie over het verslag: Het was een ontzettend gave dag op de berg en ook echt vermoeiend. Na 14 uur in dat terrein ben ik niet alleen fysiek, maar ook mentaal moe, want je kunt hier echt niet alles verpesten! Maar als ik kijk naar de bergen om me heen die ik vandaag heb beklommen, ben ik superblij en enthousiast over wat er allemaal mogelijk is met een fiets. Ondanks de steile afstanden geeft de e-bike me nog steeds genoeg energie om van elke meter trail te genieten. Denkt hij dat zijn record gebroken kan worden? Ik raad het zeker aan om het eens te proberen, het wordt vast en zeker een geweldige dag!, grijnst Tom.
Foto's: Martin Bissig
Tekst: Martin Taendl