In het 35-jarig jubileumjaar was de Ironman Hawaii spannender dan in voorgaande jaren. Veel favorieten waren op voorhand al genoemd, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Ze konden echter niet allemaal hun rol waarmaken. De race in Kailua-Kona heeft echter ook laten zien dat je nu een complete triatleet moet zijn om vooraan te eindigen – heel sterk zijn in één van de drie disciplines is niet meer voldoende.
Het duidelijkst kwam dat tot uiting bij de Amerikaan Andrew Starykowicz, die achter Pete Jacobs uit het water klom. Op de fiets reed hij vervolgens snel weg van de groep andere favorieten en kon hij tegen het einde van het 180 kilometer lange fietsparcours de sterk opkomende Australiër Luke McKenzie afweren. Bij de slotmarathon werden zijn massa's echter snel gelezen. Uiteindelijk behaalde Starykowicz de 21e plaats.
Daar ging het beter met McKenzie. Al fietsend maakte hij zich samen met de Ironman 70.3 wereldkampioen Sebastian Kienle los van de groep favorieten en baande zich een weg naar voren. Verrassend genoeg kon hij tegen het einde van het fietsparcours wat tijd vrijmaken tussen zichzelf en Kienle. Dit wist op zijn beurt sterke lopers als de Belg Frederic Van Lierde, Faris Als-Sultan, winnaar van 2005, en Timo Bracht op afstand te houden.
Maar Hawaï zou Hawaï niet zijn als de wedstrijd al beslist was bij de tweede wissel. Lange tijd verdedigden McKenzie en Kienle zich tegen Van Lierde, die sterk opkwam in de tweede helft van de marathon. Uiteindelijk moesten ze echter passeren en de Belg eerst laten gaan. Voor alle drie zijn de plaatsen op het podium echter gelijk aan de grootste successen uit hun carrière tot nu toe.
Vanuit Duits perspectief completeerden Timo Bracht op de negende en Faris Al-Sultan op de tiende de goede prestatie van de Duitse starters. Ze kregen echter ook een kleine domper te verwerken met het vroege vertrek van vorig jaar tweede Andreas Raelert. De Rostocker klaagde aan het begin van de wielerwedstrijd over spierproblemen in zijn rechterdij en moest daar uiteindelijk hulde aan brengen.
De damesrace was net zo spannend als de herenrace. Hier was de top echter langer samen dan bij de mannen. Pas halverwege het fietsparcours voerde de Zwitserse Caroline Steffen het tempo op en probeerde ze de voorsprong van acht man te doorbreken. Het is haar echter niet gelukt. Grotere druk op de pedalen werd getoond door de Britse Rachel Joyce, die met haar aanval de wedstrijd moeilijk wilde maken, ook voor de achtervolgers rond Yvonne van Vlerken, Mirinda Carfrae en de Duitse Anja Beranek, die wat achterstand had opgelopen bij het zwemmen .
Hun poging zag er aanvankelijk veelbelovend uit. Aan de leiding ging de Brit op de vlucht. Achter haar kwamen echter Van Vlerken, die de snelste fietstijd neerzette, en Carfrae, die de dag afsloot met de snelste marathon ooit gelopen door een vrouw op Hawaïaans asfalt. Carfrae was de enige starter die Joyce kon onderscheppen. De Brit Liz Blatchford werd derde en wist op enkele kilometers van de finish Van Vlerken te onderscheppen.
Vanuit Duits oogpunt was de race minder spectaculair. Sonja Tajsich en Mareen Hufe gooiden de handdoek in de ring op de fiets, Beranek later al hardlopend. Kristin Möller, die met blessureproblemen was begonnen, eindigde de race als 16e als beste Duitser.
//Resultaat mannen
1. Frederik Van Lierde (België) 8:12:29
2. Luke McKenzie (Australië) 8:15:19
3. Sebastian Kienle (Duitsland) 8:19:24
4. James Cunnama (Zuid-Afrika) 8:21:46
5. Timothy O'Donnell (VS) 8:22:25
6. Ivan Rana (Spanje) 8:23:43
7. Tyler Butterfield (Bermuda) 8:24:09
8. Bart Aernouts (België) 8:25:38
9. Timo Bracht (Duitsland) 8:26:32
10. Faris Al-Sultan (Duitsland) 8:31:13
//Resultaat vrouwen
1. Mirinda Carfrae (Australië) 8:52:14
2. Rachel Joyce (VK) 8:57:28
3. Liz Blatchford (Groot-Brittannië) 9:03:35
4. Yvonne van Vlerken (Nederland) 9:04:34
5. Caroline Steffen (Zwitserland) 9:09:09
Laat een bericht achter