Zes dagen lang hield de zesdaagse race Berlijn in zijn greep. Zes dagen met veel hoogte- en dieptepunten om te volgen. Als fotograaf ben je altijd op zoek naar de emoties die deze fasen kenmerken. In onze review laten we je de hoogtepunten van de 6e editie van de Zesdaagse Race van Berlijn zien vanuit het perspectief van onze fotograaf Rick Schubert.
#1 Leif Lampater vierde al feest op de eerste dag van de 6-daagse race. Ook de vier daaropvolgende dagen kon hij de voorsprong vieren. Maar uiteindelijk moest hij genoegen nemen met de tweede plaats.
#2 Van de sprintvluchten krijg ik elke keer weer kippenvel. Hoe voelt het om te trappen met bijna 2500 watt? Robert Förstemann op platenjacht!
#3 Een wijdverbreid fenomeen: op de baan vecht je tot de dood, maar buiten de baan zijn er ook de sterkste mannelijke vriendschappen onder de coureurs. Naast de 6-daagse races rijden Leif Lampater en Christian Grasmann samen in het Rudy Project Racing team.
# 4 Zo vader, zo zoon. Robert Retschke en zijn vader Thaddäus vormen een goed geoefend team met een schat aan ervaring in staande races.
#5 De catacomben van de wielerbaan. Kort voor de start warm je hier of aan de rand van de baan op...
#6 ...voordat je de woedende menigte ingaat. De sport doen waar je van houdt voor een uitverkocht huis is voldoende motivatie om jezelf bij elke trainingssessie een beetje meer te kwellen.
#7 Maximilian Levy wint de beslissende sprint tegen Robert Förstemann op de vijfde avond. Op de laatste dag werd hij echter naar eigen keuze nipt verslagen door de Berliner en eindigde als tweede in het algemeen klassement.
#8 Vier renners op een rij op één foto. Het is bijzonder gemakkelijk om te zien hoe dichtbij de grote jacht is. Bij snelheden van rond de 60 kilometer per uur zitten de chauffeurs slechts centimeters van elkaar verwijderd.
#9 Als de Berlijnse Velodrom ruikt naar verbrande benzine en de hal gevuld is met motorgeluid, is het tijd voor de nachtelijke stand-up race. Slechts een paar millimeter achter de rol van gangmaker jagen de coureurs 80 ronden met snelheden tot 90 kilometer per uur over de Berlijnse parketvloer.
#10 Henning Bommel stond aan de start als vertegenwoordiger van de Berlijnse Fahrrschau.
#11 Kort nadat Levy aan zijn sprint was begonnen, dacht ik niet dat Robert Förstemann deze inspanning zou kunnen weerstaan.
# 12 Het is moeilijk voor een buitenstaander om zich de pijn van een jacht van zestig minuten voor te stellen. Regerend wereldkampioen Madison Vivien Brissé heeft het hier zichtbaar moeilijk.
# 13 De juiste woorden vinden is op momenten als deze een moeilijke taak. Robert Bartko, die zijn afscheid van de competitiesport aankondigde, bracht zijn teamgenoot Theo Reinhardt tot tranen toe.
#14 Dit is een van die momenten die fotografen nooit vergeten. De coureurs zijn aan het opwarmen en zijn zeer geconcentreerd. Molly Meyvisch tovert nog steeds een kleine glimlach op haar gezicht.
#15 Zachary 'Zak' Kovalcik is een ware paradijsvogel in baanraces. Met zijn ontspannen en vriendelijke manier van doen was hij een van de favorieten van het publiek.
#16 Was Kenny de Ketele op dat moment al zijn laatste aanval aan het plannen? In de laatste jacht duwde hij samen met zijn collega Andreas Müller de leiders Leif Lampater en Jasper de Buyst van de troon van de Berlijnse Zesdaagse.
#17 De WK-strepen zijn ongetwijfeld de grootste eer voor een atleet en motiveren ook als je ze alleen als wisselspeler draagt: Christian Grasmann uit München, die samen met Vivien Brissé meetrad als wisselspeler voor de geblesseerde Morgan Kneisky, rijdt een ronde tegemoet winnen op deze foto.
#18 De boards die de wereld betekenen, tenminste zes dagen per jaar. Bij het inhalen kan het erg krap worden op de baan.
#19 Henning Bommel moest op de laatste dag slipstreamen bij Robert Bartko. Zijn Derny-frontman had technische problemen en viel tussendoor uit.
#20 Laburnum, daverend applaus en een grote grijns op je gezicht. De ontberingen van de afgelopen dagen zijn vergeten: Andreas Müller en Kenny de Ketele kunnen blij zijn met hun verdiende overwinning.
#21 trackrecord. Steeds weer slaagt Robert Förstemann erin zijn eigen baanrecord te verbreken in de Berlijnse Velodrom. Hier wint hij van Maximilian Levy in de eindsprint en kan hij op de finish al zijn arm in de lucht gooien.