Verhaal: Meervoudig Nederlands kampioen, drievoudig Europees kampioen en wereldkampioen - de lijst met successen van Joost Wichman is lang en meer dan indrukwekkend. De lange 36-jarige is een populaire figuur, een graag geziene gast op elk evenement en nog steeds een favoriet om te winnen. Maar de tijd van een topsporter is beperkt, net als die van de Vliegende Hollander.
Voor het UCI MTB Wereldkampioenschap 2013 had Joost Wichman zijn pensionering uit de actieve racewereld al aangekondigd en deed hij zijn laatste wedstrijd mee in de titelgevechten in Leogang. Het was niet te verwachten dat hij zijn langverwachte droom van het dragen van een regenboogtrui in vervulling zou kunnen laten gaan. Maar hij geloofde in zichzelf en reed een briljante race.
Aftreden als wereldkampioen lijkt voor velen een goede zet. Zoals het gezegde luidt, stop je op het hoogtepunt van je carrière. Maar niet zo Joost. Omdat hij zijn zuurverdiende regenboogtrui wil dragen met een gezwollen borst, is hij dit jaar een paar keer op het circuit gesignaleerd. We vergezelden Joost naar Finale Ligure voor de laatste race van de Enduro World Series - zijn laatste race uit zijn profcarrière.
Finale Ligure is een, zo niet het enduromekka van Europa. De Superenduro-serie, die wordt beschouwd als een van de oudste enduro-series, is hier thuis en is sindsdien enorm populair. Het was ook niet het eerste bezoek van Joost aan Finale. De omstandigheden zijn hier bijna het hele jaar door perfect om belangrijke tests af te leggen en aan je vaardigheden te werken.
Het weer had niet beter kunnen zijn voor de laatste ronde van de Enduro World Series. Petrus behoedde het rijdersveld voor regen en de zon scheen je in het gezicht met een aangename 28 graden – perfecte omstandigheden voor een raceweekend.
De voorbereidingen voor de race zijn donderdag begonnen. De coureurs kregen twee dagen training en mochten in Finale voor het eerst gebruik maken van shuttles. Zonder verder oponthoud werd besloten om zelf te pendelen en samen met Katy Curd, de voormalige teamgenote van Joost, gingen we de eerste trails op.
De twee trainingsdagen waren mijn hoogtepunten.
De trails rondom Finale zijn zo leuk en als je niet zelf naar boven hoeft te fietsen kun je heel wat runs doen.
De etappes hadden allemaal iets anders te bieden, wat erg spannend was.
Etappes 3, 5 en 6 waren super flowy, etappes 1 en 3 hadden alleen rotsen en technische haarspeldbochten. Mijn favoriet was zonder twijfel Etappe 4. In het begin een paar mooie sprongen, vloeiende bochten, een geweldig panorama over de Middellandse Zee en dan het dreunen van de laatste drie steile passages. Als bonus land je direct op het strand met een heerlijke gelato en kun je de dag helemaal ontspannen afsluiten.
Voor de race was het echter nodig om te trappen en niet een beetje. Ruim 2300 hoogtemeters verdeeld over twee dagen, verdeeld over een totale lengte van 95 kilometer en zes etappes. “Ik heb veel ups en downs gehad dit weekend. Om precies te zijn, 2300 hoogtemeters en dezelfde dalen”, lacht Joost na de race.
Door zijn hoge startnummer kreeg hij op de afzonderlijke etappes te maken met veel verkeer en moest hij soms zes renners inhalen. Zonder grote mankementen en valpartijen was het genoeg voor de 132e plaats aan het einde van dag twee.
Niet bevredigend voor een wereldkampioen, maar Joost moest ook toegeven dat het niveau in de endurosport momenteel zo hoog ligt dat het voor hem niet mogelijk is om in de top 50 te eindigen.
“Het niveau is echt indrukwekkend en als ik denk aan het feit dat ik vier jaar geleden met Graves voor WK-overwinningen vocht, moet ik mijn petje voor hem afnemen. Hij heeft de overgang naar enduro ongelooflijk goed doorstaan en heeft de titel van wereldkampioen enduro echt verdiend.
Het was voor mij een geweldig einde van het seizoen. De sfeer was geweldig, het weer was geweldig en het was geweldig om oude vrienden te ontmoeten, zoals mijn oude Cannondale-monteur. Maar ik word niet echt warm van het enduro formaat. Ik ga graag fietsen met vrienden, maar ik mis het wedstrijdgevoel. Er hing zoveel opwinding in de lucht in fourcross, je was XNUMX procent gefocust vanaf de eerste run.
In Enduro heb ik niet het gevoel in deze zone te komen, maar de andere rijders lijken ook super relaxed, ook al was het een van de belangrijkste races van het jaar."
Joost zal vanaf volgend jaar de functie van sportmarketingmanager bij zijn sponsor Radon Bikes op zich nemen en zal zich voornamelijk bezighouden met PR en teamwerk.
"Inmiddels ben ik 36, vader en zeker niet meer zo fit als vijf jaar geleden. Finale was mijn laatste race als professional. Ik zal aanwezig blijven bij races en misschien ooit meedoen, maar mijn focus ligt nu op mijn werk voor Radon, waar ik erg naar uitkijk. Het is een nieuwe uitdaging die ik graag aanga."
Laat een bericht achter