Met veel plezier hebben wij bij Velomotion de boom in de triatlonsector, die de laatste tijd in een stroomversnelling komt, gadegeslagen. We zijn des te blijer dat de gelegenheid zich voordeed om in een nieuwe blog rekening te houden met deze boom. In de toekomst zal Diana Riesler, actieve triatleet en huidige winnaar van de Ironman Malaysia 2014, ons exclusieve inzichten geven in de wereld van triatlon. We hebben er zin in! Maar laten we Diana nu laten zeggen:
Vroeg in de ochtend op weg naar mijn eerste Ironman kwamen verwarde gedachten en twijfels op: “Wat doe ik hier eigenlijk? Ik heb nog nooit in mijn leven 180 km achter elkaar gefietst. Ik heb nog nooit in mijn leven 42,2 km hardgelopen. Misschien had ik hier niet eens moeten zijn!” Het is nu 6 jaar geleden en dit moment staat in mijn geheugen gegrift. In 2008 was de IM Malaysia mijn eerste langeafstandsevenement en uiteindelijk vocht ik me een weg door de race, won ik mijn leeftijdsgroep, was ik dol op Belinda Granger, Yvonne van Vlerken, Faris al-Sutan en nog veel meer. Maar één ding liet me niet los: als zij het kunnen, dan kan ik het ook!
Zes jaar later zou ik terugkeren naar de plek waar het allemaal begon: Langkawi.
Al drie weken voor de IM Malaysia vliegen wij – ik en mijn coach en partner Jo Spindler – naar het Thanya-Pura sports resort in Phuket om te acclimatiseren. Het verbaast me! Ik heb nog nooit zo'n resort gezien: 50 m zwembad, 25 m zwembad, 500 m atletiekbaan, 2 sportscholen, tennisbanen, vers geperste biologische sappen... de perfecte plek om te trainen! Triatlonlegende Jürgen Zäck leidt een grote trainingsgroep voor het resort en we mogen van tijd tot tijd bij hen aansluiten. Intervallen van 30 meter lopen met 1000 mensen op de baan en in pelotonachtige fietsgroepen rijden is voor mij een welkome afwisseling. De enige domper is de moessonregens - slechts zelden is er een fietseenheid waar we droog blijven. Na een trainingsblok van twee weken, waarin ik af en toe op de laatste hole fluit, is het dan eindelijk op naar Maleisië!
Daar worden we ondergebracht in het luxe hotel "The Westin", wat weer een "WOW!" bij mij teweegbrengt. Daarentegen krijgen we bij het lokale autoverhuurbedrijf pas een bijna kapotte auto die ons bijna in het gezicht vliegt. Maar ik wilde heel graag eerst het fietsparcours zien! Ging makkelijk: mooi, langs de zee, door de jungle, apen langs de kant van de weg en kattengrote bladeren op de weg.
Op een ochtend komen we het hotel uit en onze bruine hoop schroot staat niet meer op zijn plaats. Lichte paniek slaat toe. Aha, daar is hij! Het hotelpersoneel duwde hem 200 meter opzij. Maar zolang je me niet naar de finish hoeft te duwen, komt alles goed.
Het is eindelijk zover: mijn droom om als professional met IM Maleisië te beginnen is uitgekomen. Bij de vrouwen draag ik zelfs startnummer 1 (31), ook al heb ik tot dan toe geen IM-overwinning kunnen claimen. Vlak voor de start sta ik op de pier, kijk omhoog naar het symbool van Langkawi - de adelaar - en zweer hem dat ik dit keer als eerste langs hem loop. 9 uur en 26 minuten later is het zover: ik groet hem nog een laatste keer voordat ik als eerste vrouw het finishkanaal inrijd en mijn eerste IM-overwinning claim! Er valt een steen uit mijn hart. mediagekte. Iedereen is boos omdat ik niet alleen de vrouwenoverwinning haal, maar slechts vier profmannen haalden de finish voor mij! Wat een ras! Ik geniet met tranen in mijn ogen van deze overwinning.
Twee weken later zit ik met vrienden in Zwitserland en geniet ik van het uitzicht op de bergen. De herfst komt eraan en het is tijd om terug te keren naar onze wintertrainingskwartieren - op naar Mallorca!
Laat een bericht achter