Blog: De tijd vliegt. Australië komt steeds dichterbij. De dagen worden steeds korter. Het weer is wat afgekoeld. De winter is nu aangebroken op Mallorca. Het is gek dat we een paar dagen geleden een korte/korte tijd onderweg waren en nu als de Eskimo's op de fiets zitten. Omdat we ons meer hebben aangepast aan het Spaanse gevoel van temperatuur dan we zouden willen. Nu jankt het al bij 15 graden Celsius. Maar het vertrek naar Australië is niet ver weg. Woensdag gaan we naar Frankfurt. Jo houdt er in samenwerking met medi ook een seminar bikefitting. Hopelijk is het vanaf zondag weer tijd om te zweten, want Down Under begint de zomer.
Tot die tijd zal de vermoeidheid alleen maar toenemen. Het klinkt misschien niet veel, maar mijn trainingsschema is meer dan 30 uur per week (waarvan 20 op het zadel, 7 in het zwembad en 6 hardlopen). Niet alleen de training moet alleen worden beheerd, maar ook gezonde voeding, rusttijden, fysiotherapie, reisplanning en -organisatie en nog veel meer.
Om heel specifiek te zijn, een typische dag voor mij ziet er zo uit: om half zes opstaan, ontbijten en dan zwemmen van 7 tot 30 uur. Terug naar huis fietsen, uitgebreid ontbijten, e-mails en Facebook checken, dan drie uur op de fiets gevolgd door een rondje paddock - en het is al vier uur 's middags. Nog wat dingen doen aan het bureau, boodschappen doen, eten maken, probleemzones laten behandelen en naar bed. Helaas blijft er niet veel tijd over voor familie en vrienden. Het is goed dat mijn coach niet alleen mijn coach is, maar ook mijn levenspartner, fysio, fietsmonteur... Als er een zekere mate van chaos is bereikt in onze huishoudelijke orde, weet hij dat een dag met wat minder training zou passend zijn... moet natuurlijk de uitzondering blijven.
Jo is zondag met zijn atleet Markus Hörmann naar Duitsland gevlogen. Kort voor zijn vertrek kreeg ik van hem een geweldig cadeau: hij heeft mijn oude Giant racefiets (acht jaar oud) weer in vorm laten brengen: nieuwe versnellingen, nieuw stuur, nieuw stuurlint – het is nu een compleet nieuwe fiets. ! We hebben mijn wedstrijdfiets al ingepakt in de fietskoffer. Zo kan ik de rest van de tijd ongestoord trainen op mijn favoriete eiland. Op zondag scheurde ik drie uur door het gebied met de Spaanse wielergroep en daarna had ik twee uur voor mezelf – viva la vida!
Na zo'n zwaar trainingsblok (in vier weken 2.500 km op de fiets, 100 km in het water en bijna 300 km te voet) kijk ik nu al uit naar mijn reisdagen. Dat betekent veel eten en rusten zodat we er weer een trainingsblok van 10 dagen in Australië in kunnen stoppen. De volgende keer hoor je van mij over het echt grote "eiland" - tot dan, jouw Diana
Laat een bericht achter