(Stads)mensen hebben altijd de balans van het dagelijks leven in de natuur gezocht en gevonden. De bewegingsvormen zijn veranderd of gedifferentieerd. En dus wandelen, fietsen of fietsen mensen tegenwoordig door het landschap om hun behoefte aan ontspanning, natuur en beweging te bevredigen.
Helaas zorgen de verschillende vormen van voortbewegen bij ontmoeting ook voor conflicten. De beschuldiging dat mountainbikers wandelaars lastig vallen en de natuurlijke omgeving vernielen, is onlangs geuit. Drie redacteuren van persdienst-Fahrrad nemen hier een standpunt over in en pleiten voor meer consideratie bij bosgebruikers in plaats van algemene vijandelijkheden en verboden.
Van appels en peren en onvermengde discoursen
door Gunnar Fehlau, algemeen directeur van persdienst-Fahrrad
Het scenario is stereotiep: stedelingen op wandelschoenen die op zoek zijn naar ontspanning en rust voelen zich gestoord door sportieve mountainbikers in het bos en wijzen erop hoe schadelijk fietsen is voor de natuur en dieren in het wild. Haar klacht bij het lokale bestuur wordt vervolgens uitgebreid met het feit dat autorijden in het bos soms illegaal is.
Als mountainbiker bespreek ik graag in hoeverre mijn manier van gebruik van het bos andere bosbezoekers stoort. Als mountainbiker ga ik ook graag de discussie aan over het type en de omvang van eventuele milieuvervuiling door de manier waarop ik het bos gebruik. Als mountainbiker onderwerp ik mij natuurlijk aan de scheiding der machten in onze democratie.
Maar dit zijn drie verschillende discussies die niet door elkaar mogen worden gehaald: ik mag legaal autorijden en wandelaars storen zonder het milieu te schaden. Ik kan illegaal reizen zonder de natuur te beschadigen of andere mensen die op zoek zijn naar ontspanning te storen.
Dus, met welk onderwerp beginnen we? Ongestoorde recreatie, milieuvervuiling of legaliteit? Eén ding tegelijk - en binnenkort zullen we oplossingen vinden waar iedereen baat bij heeft. Dit soort discussies hebben we (wederzijds) aan elkaar te danken, want ik fiets immers op mijn manier om het bos te gebruiken (dus van huis naar de trail), terwijl een groot aantal wandelaars met de auto naar de bosrand rijdt. En tegen de bodemschade van een rooier in het bos zijn MTB-banden de bekende peanuts. Hoe staat het zo mooi in de Bijbel? Laat hij die zonder zonde is de eerste steen werpen...
Eigen verantwoordelijkheid in plaats van clanaansprakelijkheid
door H. David Koßmann, redacteur bij pressedienst- Fahrrad
De basis van de discussie over mountainbiken in het bos is lokale recreatie. Allereerst heeft iedereen daar recht op, of zij nu jogt, hij wandelt of zij fietst.
Wat mij het meest stoort is de ongedifferentieerde argumentatie van de autoriteiten en de media over mountainbikers, want die leidt tot clanopsluiting. Maar zoals overal zijn er egoïsten onder mountainbikers en degenen die geïnteresseerd zijn in het algemeen belang. Het is goedkoop en polemisch om alles van individuen af te leiden. Mountainbikers zijn een gemakkelijk doelwit omdat ze, in tegenstelling tot andere belangengroepen zoals wandelaars, jagers of boswachters, geen lobby hebben die generaties lang is gegroeid. Vloek en zegen!
Het lijdt geen twijfel dat een stadsbos dat op verschillende manieren wordt gebruikt, niet de plek kan zijn waar Duitse motorrijders Canadese video's naspelen en hellingen uithakken die volledige lichaamsbescherming vereisen om erop te rijden. Kleurrijke krijgers met kap en integraalhelm kunnen ravotten in het groeiend aantal fietsparkeerplaatsen of, in overleg met het gemeentelijk bosbeheer, op wat meer afgelegen plekken uitkijken dan de groene ontsnappingsbestemmingen van vermoeide stedelingen. Helaas is er aan beide kanten vaak een gevoel van koppigheid dat consensus in de weg staat.
Wie heeft er eigenlijk een probleem met wie?
door Thomas Danz, redacteur bij persdienst- Fahrrad en mountainbikegids in de Harz
Soms heb ik het gevoel dat de conflicten tussen wandelaars en mountainbikers, maar ook de negatieve effecten van fietsen op de natuur, kunstmatig worden gecreëerd of gedramatiseerd. Het is verre van mijn bedoeling om hier een samenzwering van derde gebruikersgroepen te ontmaskeren, alleen heb ik in mijn lange mountainbikecarrière weinig tot niets gemerkt van de conflicten. Toen ik wandelaars op technische paden ontmoette, hoorde ik in plaats van verontwaardiging enthousiasme voor "mijn vaardigheden" op twee wielen. Natuurlijk vertraagde ik bij deze ontmoetingen bewust het tempo en bedankte ik de ander altijd dat hij me voorbij liet rijden. Want zoals je het bos inrijdt, zo rijd je ook weer uit... zoiets toch? Zelfs in gesprekken met de wandellobby in het Harzgebergte was er geen teken van wrok jegens mountainbikers. Integendeel, ik heb geleerd dat veel wandelaars zelf heel graag hun wandelstokken inruilen voor een stuur. Tijden en tijdgeest veranderen en het zou oneerlijk zijn om wandelaars de acceptatie van modernere vormen van bos- en padgebruik te ontzeggen.
De persdienst-Fahrrad is lid van het Deutsche Initiative Mountainbike e. V. en beveelt de homepage van de vereniging aan (www.dimb.de) voor meer informatie.
Laat een bericht achter