"Fietsen komt uit het fietsen" ... deze terloops grappende uitspraak van onze trainer Enrico Poitschke volgt ons - het Merkur Cycling Team - al enkele jaren en wil eigenlijk niets anders zeggen dan dat fietsen het beste getraind wordt door te fietsen. Vooral voor een veeleisend GCC-seizoen (German Cycling Cup) zijn lange basiseenheden op de fiets essentieel om succesvol te kunnen deelnemen aan de races. En waar kan dat beter dan op het zonnige eiland Mallorca, waar we zoals gewoonlijk begin maart tien dagen verbleven in Marina Luz. Voor sommigen van ons is het al het zesde verblijf hier in de baai van Can Pastilla en de ontvangst in het hotel is navenant hartelijk. We voelen ons hier echt op ons gemak, wat volgens mij een belangrijk onderdeel is van een geslaagd trainingskamp.
Eenmaal ingecheckt, kan ik niet wachten om op mijn fiets te stappen om de eerste gemakkelijke ronde op het eiland te rijden bij een milde 18°C en zonneschijn - en de anderen voelen hetzelfde. Ondanks alle professionaliteit is het toch iets bijzonders om voor het eerst in het seizoen de nieuwe Fuji's onder de Mallorcaanse zon over de promenade te sturen.
Aangezien we uit verschillende hoeken van Duitsland komen, variëren de aankomsttijden, zodat we op de eerste dag in kleinere groepen op pad gaan onder "eigen regie". Er kan ook een kleine koffiepauze in Lluc Major worden ingebouwd, tot we uiterlijk bij het diner allemaal samenkomen aan de grote tafel in de eetzaal met de bordjes “Reserviert – Gereserveerd – Merkur Cycling Team”.
De vreugde elkaar weer te zien is groot en er valt veel te vertellen in het inmiddels hechte team - we hebben elkaar immers al bijna twee maanden niet gezien. De eerste dag samen wordt afgesloten met een uitgebreid diner, veel grappige verhalen uit de wintertrainingsfase, 2/3/4 bezoeken aan het dessertbuffet en de voorpret voor de komende dagen.
Vanaf dag 2 begint de ernst van het project "trainingskamp 2015" en neemt Ronny van het ROTHAÍ team de leiding over. De volgende negen dagen dienen zeer gestructureerd te zijn: 7 uur bijeenkomst in de lobby voor ochtendgymnastiek, daarna gezamenlijk ontbijt en om 50 uur vertrek voor de trainingsrondes. Wat op het eerste gezicht misschien wat stijf klinkt, ontspant uiteindelijk de dagelijkse interactie van de 10-koppige groep. De processen verlopen sneller en het vervelende wachten - dat de laatste persoon zijn spullen bij elkaar heeft - wordt zeldzamer. Uitzonderingen bevestigen de regel.
De reikwijdte van de training – d.w.z. de lengte van de unit en het bijbehorende programma (intensiteiten, stappen, tollen) – werd vooraf bepaald door Enrico Poitschke en gecoördineerd in de individuele plannen voor de week samen. Ronny neemt de dagelijkse routeplanning over, coördineert de processen tijdens de ritten en zorgt er ook voor dat de koffiepauzes, die we graag af en toe hadden willen nemen, achterwege blijven ;-).
We trainen immers voor de GCC-races, die maximaal 5 uur duren, en er staan geen koffiestops op het programma. De stop na de units in een café aan de boulevard met "Café con leche" en een stuk taart is en blijft een integraal onderdeel van ons programma en maakt vaak de "after work" wat zoeter.
Het eerste blok van drie stond in het teken van lange, rustige basiseenheden om het lichaam te laten wennen aan de houding, de beweging op de fiets en om het zitvlak te trainen. Want de wintermaanden stonden vaak in het teken van krachttraining en alternatieve sporten zoals hardlopen of langlaufen. In de eerste paar dagen, vanaf het derde uur in het zadel, wordt het wat onrustiger in het "peloton" en nemen de veranderingen aan de pedalen buiten het zadel merkbaar toe. Gelukkig zorgt het geweldige lentelandschap op het eiland langs de door Ronny zorgvuldig uitgekozen trainingsrondjes altijd voor afleiding.
Het keerpunt van het trainingskamp dit jaar was de fotoshoot, waarvoor onze speciaal gereisde Anne (ook van het ROTHAÍ-team en verantwoordelijk voor de hele organisatie van ons team) ons uitnodigde naar de bergen ten noorden van Palma. De fantastisch mooie ligging rond een klein kasteelhotel (Castell Son Claret, Es Capdellá) en de stralend blauwe lucht vormden een perfect decor voor mooie teamfoto's, waarvan we er in de loop van het seizoen zeker een aantal gaan zien... stay tuned! Voor ons was het een relatief relaxte dag met veel zon, gezelligheid en een paar grappige "intermezzo's" van onze fotograaf.
Het bezoek van Anne bracht ons ook MULTIPOWER voorraden, die we goed konden gebruiken voor het komende tweede deel van het trainingskamp, want het beloofde heuvelachtig en dus inspannend te worden. Maar eerst een rustdag om nieuwe energie op te doen, wat iedereen individueel zou kunnen doen door bij het zwembad te liggen, in de sauna te liggen of een uitstapje naar Palma te maken....laat je voeten lekker bungelen.
Donderdag, dag 7: we gaan naar de bergen. Gesterkt door een openluchtontbijt op het hotelterras (onthoud: het is maart), voert de route van vandaag ons direct in de richting van de Col de Soller, omlaag naar het gelijknamige dorp en direct terug naar de Puig Major, die , met zijn 15 km lengte veel gevraagd. Vooral Mani maakte hier indruk op mij. Hij zat voor het eerst sinds zijn zware valblessure vorig jaar weer in het zadel en vocht zich zoals altijd met ons de beklimmingen op, alsof er niets was gebeurd. Het gezegde kwam schertsend naar voren: "Waarom trainen we eigenlijk de hele winter door als Mani ook zonder kan!".
De volgende dag bracht Ronny ons nog drie parade-beklimmingen, tot Valdemossa, Col de Soller en Orient, zodat we na de laatste 70 km vlak allemaal blij waren eindelijk terug te zijn in het hotel.... pfff, wat een dag !
We beloonden onszelf 's avonds met een kort bezoek aan een relevante Ballermann-kroeg die een koning op zijn naam heeft ;-). Gezien het dagprogramma was het niet verwonderlijk dat dit bezoek vrij kort was...om 11 uur zat iedereen weer in zijn kooi.
Het trainingskamp loopt ten einde en het weer wordt langzaam beter. Wolken en lichte buien trekken over het eiland en geven ons een tweede, gekoelde rustdag met sauna en wereldbeker biatlon. Eigenlijk komt dat ons prima uit, want voor de laatste dag had Ronny ons weer enthousiast gemaakt met het vooruitzicht op een kleine Randa bergrace en met de lastige eenheden van de voorgaande dagen in de benen was het zeker niet leuk geweest zonder een pauze.
Dus sluiten we ons gezamenlijke trainingskamp gezond en zonder mankementen af met een mooi rondje Randa (uitslagen blijven natuurlijk geheim) en rennen uiteindelijk in een heerlijk zonnetje over de boulevard in Arenal.
Mijn conclusie: Het was een zeer geslaagde trainingsweek, een geweldige tijd met de jongens en een perfecte voorbereiding op de Duitse Cycling Cup 2015. GCC, here we come!
In deze zin.
Met vriendelijke groet en tot ziens,
Uw christen.
Laat een bericht achter