Spectrum: Dope alles of niets? Dope alle wielrenners en niemand in het voetbal? De waarheid ligt waarschijnlijk ergens tussenin. Net zoals uit een onderzoek van de zorgverzekeraar DAK bleek dat 12% van alle werknemers doping gebruikt om effectiever te kunnen werken - zo is doping midden in de samenleving terechtgekomen. Als 12% van de beroepsbevolking al meehelpt aan het verbeteren van hun prestaties, is het logisch dat ook mensen die hun geld verdienen met sport in de verleiding komen... ongeacht of ze fietsen, voetballen of turnen.
Doping is een zeer gevoelig onderwerp, vooral in de wielersport. Veel fans, professionals en journalisten kunnen het niet meer horen. Nadat het afgelopen jaar het wat rustiger was geworden, kwam het probleem de laatste maanden weer op de voorgrond. Duidt dit op een zorgwekkende trend? Of is het gewoon een hoop lucht om niets?
Helaas leek de wielerwereld na het seizoen 2012 en de bekentenis van Armstrong begin 2013 slechts om één onderwerp te draaien: doping. In het openbaar werd een hele sport en alle atleten door de meerderheid van de media gelabeld en naar de Stille Trap gestuurd. Sindsdien is er veel gebeurd. Een nieuwe generatie professionals heeft zich een weg naar voren gewerkt en hun getuigenissen bieden hoop op een schone toekomst voor de sport. Niet in de laatste plaats in Duitsland lijkt de sport een soort renaissance te beleven: met twee Duitse professionele teams en de terugkeer van de tour op de openbare televisie lijkt de koers gezet voor een positievere toekomst.
Maar de afgelopen maanden nemen de meldingen over doping weer toe. Het waren niet eens positieve voorbeelden die de krantenkoppen haalden - hoewel die er natuurlijk wel waren. Met name de zaak van de Oostenrijkse amateurwielrenner Emanuel Nösig baarde opzien in de wielerwereld. Hij testte positief op 14 september en werd daarom in februari van dit jaar geschorst door de Oostenrijkse wielerbond. Er waren ook geïsoleerde positieve monsters in het professionele gebied - een paar weken geleden bijvoorbeeld de AG2R-professional Lloyd Mondory.
Maar het waren niet deze verhalen die voor opschudding zorgden. Het waren eerder dit soort dingen BBC-interview door Lance Armstrong in februari. Daar sprak hij voor het eerst sinds zijn beruchte Oprah-interview openlijk over zijn dopingverleden. Hij liet ook doorschemeren dat hij, terugkijkend op vandaag, in de situatie waarin hij zich als jonge professional bevond, misschien weer doping zou gebruiken. Natuurlijk haalde Armstrong met deze uitspraak de ene of de andere cover van internationale sportbladen. Maar waar zelden op werd gewezen: hij zegt ook dat hij zich als jonge professional waarschijnlijk niet meer zo zou gedragen. Dus is alles beter vandaag?
Het CIRC-rapport dat een paar weken geleden werd gepubliceerd, probeerde antwoord te geven op deze en andere vragen. Deze zijn helaas gevallen niet geheel positief. Volgens deze hebben de laatste maatregelen de door de teams georganiseerde doping op professioneel gebied grotendeels voorkomen, maar het probleem blijft bestaan - het werd alleen ondergronds geduwd. De situatie is nu veel ondoorzichtiger - terwijl het onderwerp in het verleden binnen het peloton vaak volledig openlijk werd besproken, hebben de gebeurtenissen van de afgelopen jaren het taboe gemaakt. Volgens het rapport weten veel teams niet zeker of hun coureurs schoon zijn - en willen dat helaas vaak niet eens weten. Ook zijn er aanwijzingen dat er met nieuwe middelen wordt geëxperimenteerd en dat er wordt gesjoemeld met technische doping in de vorm van in het frame verstopte hulpmotoren.
Meteen na de publicatie van het CIRC-rapport beloofde UCI-voorzitter Brian Cookson de door hem aan de kaak gestelde misstanden - ook binnen de UCI - aan te pakken en de ingezette strenge antidopingkoers voort te zetten: "Ik ben volledig toegewijd om het CIRC-rapport te gebruiken om de ontwikkeling van het wielrennen te bevorderen om het vertrouwen van fans, de media en schone renners te herwinnen." Blijkbaar heeft de UCI het rapport daadwerkelijk goed gelezen en handelt het daarnaar - zo blijkt uit een rapport van het portaal wielernieuws. com naar Milaan – San Remo controleerde in totaal 36 fietsen op verborgen motoren.
Ook de aanbeveling van de UCI, de controversiële Kazachse Astana-ploeg de vergunning intrekken, kan worden bekeken in de context van het rapport. Een onderzoek uitgevoerd door het Sports Institute in Lausanne had aanzienlijke discrepanties aan het licht gebracht tussen hoe het team zichzelf presenteerde aan de licentiecommissie en de werkelijkheid. Naar verluidt moest het raceteam wel tot 20 maart leg uit aan de licentiecommissie - er is nog steeds geen nieuws over de status van de procedure. Wel zijn er al signalen van Giro-baas Mauro Vegni dat Astana mag starten zonder geldige licentie: "Als oude incidenten gebruikt moeten worden om een eventuele terugtrekking te rechtvaardigen, dan zie ik niet in dat de huidige coureurs bestraft moeten worden."
Ook in Duitsland zijn er de laatste weken meer meldingen over het onderwerp doping. Hier ging het voor de verandering slechts zijdelings over fietsen - een onderzoekscommissie die zich bezighield met de activiteiten van de Universiteit van Freiburg en Dr. Klümper kwam in de jaren zeventig en tachtig niet alleen de bekende connecties met de BDR tegen, maar ook met de profvoetbalteams van VFB Stuttgart en SC Freiburg. Dit besef was koren op de molen van veel wielerfans en profs: waarom ligt de focus altijd op de wielersport? Doping is ook bij andere sporten een probleem.
Vorige week nog van de zorgverzekeraar DAK-Gesundheit gepubliceerde studie toont zelfs aan dat doping geen exclusief sportprobleem is: het is eerder een fenomeen dat de samenleving als geheel raakt. Hieruit blijkt dat momenteel bijvoorbeeld ongeveer 3 miljoen werknemers prestatiebevorderende of stemmingsbevorderende medicijnen gebruiken om hun eigen productiviteit te verhogen. Het aantal niet-gerapporteerde gevallen is waarschijnlijk veel hoger. In tegenstelling tot de sportsector werkt men in het dagelijks werk vaak met zogenaamde hersendoping, maar uiteindelijk gaat het om hetzelfde probleem in een ander jasje.
Dus waar leidt fietsen door het ondoordringbare moeras van doping? Ondanks de toenemende aanwezigheid van het onderwerp de laatste tijd is er een positieve ontwikkeling te zien: Zo blijkt uit het CIRC-rapport ondanks al het negatieve nieuws ook dat de maatregelen op professioneel gebied zeker effect hebben gehad. Ook de controles na Milaan – San Remo laten zien dat de UCI in ieder geval gedeeltelijk heeft geleerd van de fouten uit het verleden. Uiteindelijk hangt alles er echter nog van af of er een heroverweging plaatsvindt in de hoofden van de chauffeurs en de verantwoordelijken. In ieder geval bij de jongere coureurs lijkt dit al te zijn gebeurd - nu is het belangrijk om door te gaan op de ingeslagen weg: coureurs, managers, officials en teams.
Laat een bericht achter