Op 26 april ging het Duitse Cycling Cup seizoen 2015 van start voor TEAM GREEN'N FIT. Ook dit jaar zullen de coureurs weer verslag doen van hun persoonlijke race-ervaringen. Marion Wittler, die op het parcours van 100 km als 11e eindigde, begint – op een racedag die qua weersomstandigheden allesbehalve gewoon was.
Ik heb het overleefd - of: gratis massage bij Hohen Hagen
Vandaag was niet Keulen, maar Göttingen de openingswedstrijd op de kalender van de German Cycling Cup. Göttingen mag echter niet onderdoen voor het traditionele grillige weer.
Terwijl onze "korte coureurs" op zaterdag in Göttingen aankwamen, brachten wij lange rijders liever een nacht in ons eigen bed door en kwamen pas op de ochtend van de race in Göttingen aan. De aankomst verliep zoals gepland en ook het ophalen van de startpapieren verliep ontspannen. De Sparkassen-Arena is beheersbaar en dus ontmoette ik de rest van het groene peloton zodra ik de arena betrad. De eerste beslissing van de dag was de kledingkeuze. De weersvoorspellingen waren wisselvallig, maar regen was hoe dan ook te verwachten. Maar vrij milde temperaturen. Dus armwarmers en overschoenen aan, snelle fietscheck en dan naar de startblokken.
Wat een geweldige start van het seizoen! Bekende gezichten, warme groeten en korte, fijne gesprekken. Tot die tijd was het nog comfortabel. Het regende niet en het was bijna te warm met armwarmers. De opstartfase was hectisch en zeer stressvol. Mijn tweede grootste tekort is het behouden van mijn plek op het achterwiel van de voorste man/vrouw. Ik moet zeker leren mijn ellebogen meer te gebruiken en me niet te laten wegduwen. Zoals ik al zei, ik moet nog leren... vandaag heb ik vriendelijk plaats gemaakt voor iedereen die mogelijk naar mijn positie streefde. Maar het belangrijkste voor mij was om de eerste drukte veilig te overleven.
De eerste klim gaf me problemen. Mijn benen hadden duidelijk een hekel aan de marathonloop van de vorige zondag. Gelukkig kwam ik Anna van Team Rose tegen in het veld. We werken goed samen en mijn hoofd had iemand nodig om aan vast te klampen. Dat werkte toen best goed. Het weer was geweldig tot ongeveer halverwege de race en ik ergerde me eraan dat ik de armwarmers en overschoenen had aangetrokken. Maar toen begon het. Bij het naderen van de Hohen Hagen plotseling donder, regen, watervallen uit de lucht. De regen veranderde toen in hagel, de wind deed de rest - een gratis massage op de route. Wat de organisatoren tegenwoordig bieden! Verbazingwekkend! Natuurlijk was de afdaling vreselijk - geen zicht, marginale remkracht .... Ik wilde gewoon veilig aankomen. Gelukkig lukte dat, al werd ik in de laatste meters wel gewezen op mijn grootste tekort - absoluut gebrek aan sprinttalent. Maar je kunt aan zwakke punten werken – en mensen hebben doelen nodig. Ik ben zo blij dat ik Göttingen heb overleefd! Laten we hopen op beter weer en betere benen in Frankfurt.
Laat een bericht achter