Beste lezers,
je moet weten dat Kroatië niet zomaar een trainingskamp is, het is als een smoothie. Kroatië is altijd een mix van zweet, plezier, inspanning en vreugde. En dat maakt deze dagen zo bijzonder.
Hoe komt u er:
Het is 20 uur en het is dinsdag 30 maart 22.03.2016. Na de rit van 12 uur is iedereen doodmoe en hongerig. Nadat iedereen zich heeft genuttigd aan het uitgebreide buffet, heeft niemand meer zin om actief te zijn. Dus gaat iedereen die avond moe naar bed.
1 dag:
Het is 8:00 uur en we staan allemaal bij de ingang van de eetzaal. Iedereen moet zijn rusthartslag delen voordat hij gaat eten. Na de maaltijd is het bijna tijd om te beginnen. Iedereen kleedt zich om en ontmoet elkaar dan in de stuurkamer. Maar als we naar buiten gaan, moeten we beseffen dat het regent. Iedereen vindt het geweldig, maar uiteindelijk rijden we weg. Mijn versnellingen gaan onderweg stuk en ik “mag” de resterende kilometers in de auto rijden. Als we bij het hotel aankomen, geeft de oude vintage 80 aan en de jongere vintage 60 op de snelheidsmeter. Helaas voor mij maar een 6. En zo vallen we die avond moe en uitgeput in bed.
2 dag:
Iedereen wordt tegelijkertijd wakker, maar of het van de wekkers komt of van de meeuwen blijft een raadsel. Voor de training merken we dat er enkele gezichten ontbreken in de groep. Het lijkt erop dat bijna een derde van onze trainingsgroep het heeft. Je moet vandaag ziek in bed liggen. Maar aangezien de zon schijnt, blijft de rest in een goed humeur en heeft ze zin in de training. Na een hobbelige rit sluiten we de trainingsdag van vandaag af met 100 kilometer voor de senioren en 80 kilometer voor de jongeren. Na het diner en een korte vergadering hoor je alleen het geluid van de zee en af en toe een zacht gefluister uit sommige kamers.
3 dag:
Driien! De wekker gaat, we staan op, de zon schijnt en het is KB-dag. Wat is er mooier? Na een stevig ontbijt staat wielonderhoud op de agenda en als de wielen glimmen, liggen overal poetslappen voor het hotel en ruikt het naar kettingolie. Een paar minuten later zit iedereen al op de fiets en is klaar om te vertrekken. Na 21 kilometer en ongeveer 1 uur wordt het stil in het hotel. De zon lokt ons naar het strand, naar het mooie oude centrum van Vrsar of naar de haven.
4 dag:
De wekker gaat. De meeuwen krijsen ook, het is warm als de vroege zomer en iedereen weet dat de tocht van vandaag wat langer zal duren. Veel zieken zijn weer op de been en nog bruin op de racefiets. Als we terugkomen in het hotel zijn we doodmoe en zitten een aantal zieken in de auto. Deze dag omvat ook drie kwartier stretchen en een korte bespreking voor de volgende dag. Uiterlijk om 22 uur ligt iedereen moe in zijn kooi.
5 dag:
De trainingsgroep van 47 atleten zit kauwend aan de ontbijttafel en kijkt uit naar de komende toer. Iedereen weet dat het elke dag bergachtiger wordt. Na enkele hoogtemeters wordt u echter beloond met een prachtig uitzicht op de oude kasteelruïne van Dvigrad. Het enige wat ontbrak was dat Greipel, Geschke en Co. langs je reden.
6 dag:
Tweede Paasdag, helaas mistig weer en het is een rustdag. Alle atleten worden begroet met een kleine verrassing van het hotel en het Erfurtse ouderinitiatief. Aangezien de racefietsen de afgelopen twee dagen meer dan 200 kilometer zijn geschrobd, verdienen ze uitgebreide zorg. Met fris gepoetste fietsen gaan we naar de haven voor een groepsfoto. Onze trainingsgroep kon gehoor geven aan de uitnodiging van de begeleidende ouders van SSV Gera en RSV Greiz om hun hongerige buiken te vullen met heerlijke Italiaanse pizza. Velen gebruikten de rest van hun vrije tijd om te ontspannen.
7 dag:
Het is een mooie ochtend vandaag en iedereen hier weet dat er een paar hoogtemeters te beklimmen zijn. Wat denk je dat het betekent als de starttijd een half uur eerder is? De oplossing is aan het einde van de dag zichtbaar op de snelheidsmeter. De tocht van vandaag brengt ons naar de Mirna-vallei en naar de "Kuchenberg". Daar worden we zowaar beloond met heerlijk traditioneel paasbrood. Na deze korte rust gaan we verder. Voortdurend bergop en bergaf, langs prachtige olijfboomgaarden en wijngaarden. Na 121 kilometer bergachtig Istrië keert iedereen uitgeput terug naar het hotel. Nu is het tijd om je voeten omhoog te leggen en te ontspannen. De avond eindigt met de dagelijkse voorspelling en een vroege nachtrust.
8 dag:
Zelfs op dag 8 drijft het fietsen iedereen die met ons meereisde vroeg uit bed. Trouw aan het motto, de vroege vogel vangt de worm, we zitten op onze fietsen en wachten op de nieuwe uitdaging van de dag. Wie niet voor het eerst in Kroatië is, weet dat er nog steeds een stijging is ten opzichte van de dag ervoor. Vandaag gingen we weer bergen op en af. De berg naar Vrh voelde aan als de Kilimanjaro van Kroatië. Na 6 kilometer met een stijgingspercentage tot 14% hebben we de berg overwonnen. En inmiddels was het ons duidelijk dat deze tour nog beter is dan die van de dag ervoor. Na 135 kilometer hadden we onze langste training achter de rug. Ook de jongsten onder ons hebben vandaag de grens van 100 kilometer gekraakt.
9 dag:
Het trainingskamp loopt langzaam op zijn einde. Vandaag is het rustdag. Deze tijd werd gebruikt om de squadronnorm in vaardigheidsrijden te halen. De rest van de middag was voor iedereen vrij om te doen wat ze wilden. En dus gebruikten velen de warme zonnestralen om een ijsje te gaan eten en de enorme jachten in de haven te bewonderen.
10 dag:
Na een zeer relaxte dag gisteren, is het vandaag tijd om weer flink door te trappen om het aantal kilometers wat op te voeren. Elk trainingskamp bevat altijd een paar krachtige K1-starts. En dus ook op deze dag. Nadat onze spieren tot topprestaties zijn gepusht, verdienen ze aan het eind van de dag een uitgebreide rekoefening.
11 dag:
Voor de laatste keer dit jaar rijden we met onze racefietsen over de verharde wegen in Istrië langs kleine, idyllische dorpjes. Iedereen geniet van de laatste kilometers voor zichzelf en blikt tijdens de estafettetraining terug op het trainingskamp van 2016. We konden nog eens ca. 70 kilometer toevoegen aan onze bijna 770 totale kilometers en zo het magische getal 800 op onze vlaggen schrijven. Nu is de enige vraag die vanavond overblijft: hoe passen al die bezwete fietskleding weer in de koffer?
Vertrek:
Als kleine, opgewonden mieren verdringen alle 47 atleten van 7 clubs zich vanochtend rond de coach. Onze geliefde fietsen hebben de avond ervoor hun plek in de bustrailer gevonden, nu moeten we alleen nog de beste plaatsen bemachtigen. Na de rit van ongeveer 12 uur omhelzen onze families ons weer vrolijk.
Afsluitend woord:
Helaas is de tijd in Istrië veel te snel voorbij gegaan. De smaak van deze Kroatische smoothie zal ons dit seizoen nog lang bijblijven. Dankzij de talrijke trainers en begeleiders dit jaar konden we genieten van een afwisselende training. Er werd een goede basis gelegd voor de komende wedstrijden.
Lennert Lifka
Laat een bericht achter