Wielrennen: Na Milaan-Sanremo en tal van semi-klassiekers zijn de twee kasseimonumenten in 2017 nu verleden tijd. Met Philippe Gilbert (Quick-Step Floors) en Greg Van Avermaet (BMC) wisten twee Belgen te zegevieren. Een andere Belg stond vanwege het einde van zijn carrière in het middelpunt van de belangstelling: Tom Boonen. We kijken nu al uit naar de Ardennenklassiekers en de eerste Grote Ronde in mei, maar we kijken ook terug naar de Ronde van vlaanderen und auf Parijs-Roubaix. Welke inzichten kunnen we hieruit halen?
1. Greg Van Avermaet is absoluut een coureur met grote overwinningen
Hoe vaak hebben de experts Greg Van Avermaet de afgelopen jaren tot de winnende mededinger gerekend? De Belg staat al jaren bekend als een sterke, stoere en snelle coureur. Een grote overwinning werd hem echter vaak ontzegd. In 2015 waren zijn grootste prestaties een etappezege in de Vuelta a Espana, twee algemene overwinningen in de Tour de Wallonie en Parijs-Tours. In 2015, na zijn succes in de Tour de Belgique, won hij eindelijk zijn eerste etappe in de Tour de France. Zijn knoop leek te barsten. In 2016 vierde hij tal van successen, waaronder opnieuw een ritzege in de Tour de France en het dragen van de gele trui. Hij behaalde ook Omloop Het Nieuwsblad, Tirreno-Adriatico en de GP de Montréal. De kroon op het werk was natuurlijk het winnen van de gouden medaille in Rio.
Sommige experts vroegen zich af of dit jaar slechts een uitbijter was of dat de nieuwe basiskracht naar de oppervlakte klotste. De Belg gaf het antwoord gelijk in het eerste kwart van het seizoen. Hij pakte de eerste plaats in de bekende klassiekers Omloop Het Nieuwsblad, E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem en Parijs-Roubaix. Na dit monument is er geen twijfel mogelijk: Greg Van Avermaet is eindelijk uitgegroeid tot een winnende coureur.
2. België domineert de pavéklassiekers
Dat België een wielernatie is, zal geen enkele fan meer verbazen. Niemand had kunnen vermoeden dat onze kleine buren dit jaar de kasseiklassiekers zouden domineren. Met zijn zege in Kuurne-Brussel-Kuurne kon alleen Peter Sagan (Bora-hansgrohe) een uitzondering maken. Olympisch kampioen Greg Van Avermaet (BMC) alleen al vierde vier successen met zijn overwinningen in Omloop Het Nieuwsblad, E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem en Parijs-Roubaix. Philippe Gilbert (Quick-Step Floors) verzekerde zich van de Ronde van vlaanderen en het kleine rondje Driedaagse De Panne-Koksijde. Dwars door Vlaanderen ging uiteraard ook naar een Belg: Yves Lampaert (Quick-Step Floors).
3. Niet elke professional krijgt het perfecte einde van zijn carrière
Elke sporter droomt van een perfecte finish na een lange en succesvolle carrière. Voor een professionele wielrenner zou het winnen van een grote wedstrijd het beste moment zijn om met pensioen te gaan. Fabian Cancellara timede dat moment perfect toen hij vorig jaar de gouden medaille won op de weg tijdens de Olympische Spelen in Rio. De fans van Tom Boonen hoopten op iets gelijkaardigs voor hun Tommeke. De kasseispecialist wilde stoppen met winst in zijn favoriete koersen, de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Uiteindelijk was het genoeg voor plaats 37 en 13. Hij eindigde in maart thuis in Gent-Wevelgem en E3 Harelbeke immers in de top 10. Zijn laatste overwinning vierde hij op 24 januari in de Tour de San Luis. Hoewel hem de perfecte conclusie werd ontzegd, is Tom Boonen ongetwijfeld een van de meest invloedrijke coureurs van onze tijd.
4. Er zijn geen jonge en oude chauffeurs, alleen goede en slechte
Voetbalcoach Otto Rehhagel erkende al dat leeftijd niet bepalend is voor de kwaliteiten van een sporter. Dat zien we bij bijna elke wielerwedstrijd. De jonge coureurs hebben het bijzonder moeilijk in zware en lange eendaagse klassiekers. Daarom eindigen U25-piloten zelden in de top 10. Dit jaar lukte het Dylan Van Baarle (Cannondale-Drapac) voor de tweede keer op rij in de Ronde van Vlaanderen met plaats zes en vier. In Parijs-Roubaix waren de opkomende sterren dit jaar bijzonder sterk. Gianni Moscon (Sky) was een 22-jarige op de vijfde plaats en Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) was een 24-jarige op de vierde plaats. Ook drie piloten uit de jaren 90 en 91 eindigden in de top 10: Arnaud Demaré (FDJ), Edward Theuns (Trek-Segafredo) en Adrien Petit (Direct Energie).
5. Alle slechte dingen komen in drieën: Peter Sagan heeft drie keer pech
Geen twijfel: Peter Sagan (Bora-hansgrohe) is een van de beste coureurs ter wereld. Niet alleen omdat hij voor het tweede jaar op rij de wereldkampioenstrui op zijn schouders draagt, maar ook omdat hij in zoveel races een van de favorieten is. Vaak heeft de Slowaak juist het voordeel. Hij moet ze echter vaak van tevoren tegen de wind in strekken, omdat zijn metgezellen niet met hem willen rijden. Dit is bijvoorbeeld onlangs gebeurd Milaan-Sanremo. Michal Kwiatkowski (Sky) weigerde mee te werken en klopte vervolgens Sagan in de sprint om de winst.
Op een andere manier had Sagan pech met de Cobblestone Classics. Terwijl alle goede dingen meestal in drieën komen, had Sagan drie slechte ervaringen op het programma. Sagan kwam ten val in de semiklassieker E3 Harelbeke, viel ook in de Ronde van Vlaanderen en liep twee keer een mankement op tijdens een aanval op Parijs-Roubaix. Zelfs Peter de Grote kon er niet tegen. Dat er niet gesproken kan worden van een mislukte seizoensstart is des te indrukwekkender. Sagan won drie races en eindigde nog negen keer op het podium.
6. Zuigen aan het achterwiel leidt niet altijd tot succes
Naast veel mooie en tragische verhalen was er ook een controverse te zien in Parijs-Roubaix. In de slotkilometers ploegde Greg Van Avermaet (BMC) voor zijn overwinning terwijl Zdenek Stybar (Quick-Step Floors) zich in zijn bagagerek nestelde. Dit gedrag werd door sommige experts scherp bekritiseerd terwijl de verzending nog bezig was. Na de race was het zo goed als vergeten. Maar hoe zou zijn overwinning worden beoordeeld als Stybar had gewonnen? De Tsjech weigerde in de slotkilometers mee te werken omdat zijn kopman Tom Boonen in een groepje achter hem zat. Deze liep echter zo ver achter dat ze geen realistische kans meer had. Op de vraag of het gedrag van Stybar op de goede Engelse manier was, antwoordde Eurosport-commentator Jean-Claude Leclercq vakkundig ontwijkend "hij is geen Engelsman". Elke kijker zal de situatie zeker individueel beoordelen. Toch was het goed voor het wielrennen dat Van Avermaet won.
7. Te veel tactiek in de laatste ronde kan duur uitpakken
De slotfase in Parijs-Roubaix was spannend. BMC zette samen met Daniel Oss de overwinning van Van Avermaet perfect neer, Peter Sagan gaat op het cruciale moment kapot en Zdenek Stybar weigert mee te werken. Alsof dat allemaal nog niet dramatisch genoeg was, besloot de top drie bijna te stoppen in de laatste ronde van de Roubaix Velodrome. De twee die achterbleven, Gianni Moscon en Jasper Stuyven, wisten zelfs weer aansluiting te vinden. Ze hadden echter niet meer genoeg kracht om mee te sprinten. Stybar verloor als eerste zijn zenuwen. Van Avermaet sprong op zijn achterwiel en won.
8. Philippe Gilbert kan nog winnen
Wie had dat verwacht? Philippe Gilbert is zonder twijfel een van de meest succesvolle coureurs van onze tijd. Toch was het de laatste jaren stil om hem heen geworden. In 2014 won hij zijn laatste grote race, de Amstel Gold Race. Zijn tijd leek al voorbij. Maar we weten: wie dood is verklaard, leeft langer! Gilbert stapte voor dit seizoen over naar Quick-Step Floors. Veel experts verwachtten hem hier alleen als een goedbetaalde en bekende helper. Maar Gilbert wilde het nog een keer weten. Eerst won hij de Lichte Tour Driedaagse De Panne-Koksijde, daarna zegevierde hij ook in de Ronde van Vlaanderen. Hij gaf vervolgens een start in Parijs-Roubaix op om in topvorm aan de start van de Ardense klassiekers te staan. Hij zal hier weer een van de grote favorieten zijn.
9. André Greipel zou het roodshirtnummer verdiend hebben
De Duitse kampioen André Greipel (Lotto Soudal) is een klassieke sprinter. Als we het hebben over een coureur uit Duitsland die een pavéklassieker kan winnen, hebben we het vaak alleen over John Degenkolb (Trek-Segafredo). André Greipel stond voor de zesde keer aan de start in Parijs-Roubaix. Zijn zevende plaats was zijn beste resultaat. Met wat meer geluk had hij misschien zelfs kunnen sprinten voor de overwinning. Greipel zal bij de toeschouwers echter vooral herinnerd worden vanwege zijn actieve rijstijl. Door zijn sprintkwaliteiten zien we ze bijna niet anders. Zowel in de Ronde Van Vlaanderen als in Parijs-Roubaix zou hij zeker het roodhemdnummer voor de meest strijdlustige renner hebben gewonnen – als de koersen onderdeel waren van de Tour de France.
10. Peter Sagan is een echte winnaar, zelfs als verliezer
Ook al is Peter Sagan zeker niet tevreden over zijn klassiekerseizoen, hij behoort toch tot de winnaars. Dat komt niet alleen door zijn vele frontposities, maar vooral door zijn offensieve rijstijl. De wereldkampioen viel constant aan, voerde het tempo op en was niet bang om vroeg iets te proberen. Hoewel hij door verschillende valpartijen en pannes eigenlijk uit koers werd gegooid, sprintte hij in de Ronde Van Vlaanderen zelfs voor een onbetekenende 27ste plaats. Een andere reden waarom Peter Sagan zo populair is bij wielerfans, is dat hij ons blijft laten zien hoeveel hij zelf van de sport houdt.
Kunst zegt
Verwijder alsjeblieft eindelijk dit lelijke citaat over Contador! Het enige stuk ch.. is Olev Tnkov zelf.Geld bederft karakter!!!
Magnus zegt
Hallo kunst,
natuurlijk heb je gelijk!
Helaas is er de afgelopen dagen geen interessante quote naar voren gekomen. Dat gaat morgen zeker veranderen.
Danke en Grüße,
Magnus Wagner
-beheerder-
Christoffel Schreyer zegt
Gilbert won "slechts" 3 monumenten. Ook hij mist San Remo!