Verslag van Tanja Hennes
Mijn voorbereidingen op de klassieker en het hoogtepunt van het seizoen rond Keulen waren alles behalve optimaal. Maar na twee valpartijen moet ik zeggen: “Het loopt allemaal goed af”.
Met mijn crashblessures en wat ups en downs in de dagen ervoor, had ik mijn verwachtingen niet zo hoog gespannen - een overwinning was mijn oorspronkelijke doel, maar nu zou een podiumplaats al meer zijn dan ik had verwacht.
Het startschot zou precies om 11 uur worden gegeven, ik dacht dat we om 10 uur zouden beginnen toen ik naar het startblok keek, want de eerste deelnemers stonden al in de rij. Zorg dus snel voor een plek aan de voorkant van het blok.
Gelukkig kon ik mijn motor bij mijn collega's achterlaten om wat meer tijd in de schaduw door te brengen, aangezien de race nog heet genoeg zou worden. Er moest 69km worden afgelegd voor mij en dat alles bij een heerlijke 28 graden en zon!
Pas op, klaar om te gaan - zo reden we - was het na 10 km al een doel? Ik kon na de start in ieder geval niet meer ademen, het maakte niet uit dat ik ermee door moest, want het eerste doel zou moeten zijn om de kop naar de berg bij te houden en vooral om aan te blijven de fiets.
Drie heuvels, waarvan er één een echte berg was, en een geplaveide doorgang naar kasteel Bensberg lieten lang op zich wachten. Gelukkig werd je beloond met een supermooie afdaling.
Helaas werd een van mijn teamgenoten, Thomas Frost, bij de eerste val gegrepen, maar bij de finish hoorde ik dat hij gefinisht was en dat zonder verdere ernstige blessures.
Het kwam zoals het moest komen, na 20 km razernij, de eerste berg, de tweede berg en dan de kasseien bij Kasteel Bensberg. Hier zou ik duidelijk de gevolgen van mijn valblessures in de rug moeten voelen! De pijn was overdraagbaar, maar ook daar moest ik doorheen en beet me er doorheen.
Het ergste, afgezien van de fysieke pijn, was toekijken hoe ik twee van mijn concurrenten (ze zagen eruit als gazellen die de berg op paradeerden...) liet gaan. In de hoop een goede groep te pakken na de bergen, die me met een goede snelheid terug zou brengen, worstelde ik me naar het kasteel. Helaas was de afstand te groot…. Mijn hoop was de bodem ingeslagen: de groep liep niet goed en met een voorsprong van ruim 2 minuten was ik tevreden met een overall 3e plaats en de overwinning in de leeftijdsgroep! In 2018 wordt er weer alles aan gedaan om eindelijk de langverwachte overwinning in Keulen te behalen - hoe dan ook!
Naast mijn plaatsing heeft ook de rest van het team het super goed gedaan! Renzo sprint naar de 5e plaats en wordt 2e in zijn leeftijdsgroep en Manuela wordt ondanks een nare infectie knap 3e op de fond en wint ook haar leeftijdsgroep! Helaas was het ploegenklassement dit keer ver weg, omdat Jonathan en Marius vanuit Blok B moesten starten.
Hier zijn alle resultaten op een rij:
Op de route van 69 km:
Renzo Calligaro: 5e plaats (AK2)
Pascal Pomarico: 12e plaats (AK6)
Jonathan Reuning: 104e plaats
Marius Bocker: 123e plaats
Ulrich Terschlüsen: 179e plaats
Stefan Frost: 302e plaats
Thomas Frost: 303e plaats
Tanja Hennes: 3e plaats (AK1)
Merle Kaase: 38e plaats
Teamklassement: 7e plaats
Op de route van 127 km:
Michael Weise: 72e plaats (AK 10)
Jörg Pohlmann: 370e plaats
Manuela Freund: 3e plaats (AK 1)
Tanja Dittrich: 10e plaats (klas 5)
Eure
Tania Hennes