Fietsen: de langeafstandsreis Parijs-Nice is nog maar net begonnen – en wij, de toeschouwers, zijn al verwend door de profs. Hoewel de eerste etappe met slechts 135 kilometer extreem kort was, waren we vooral op het einde onder de indruk. We kregen een spannende sprint te zien, met als hoogtepunt dat uiteindelijk vier coureurs praktisch gelijk over de streep kwamen. Onze wieleranalyse laat zien hoe Arnaud Démare tot dit succes kwam.
Fietsanalyse: succes door teamwork, kracht en timing
Als we alleen kijken naar de laatste 50 meter van de sprint Parijs-Nice in de eerste etappe, dan zien we vier profs in een gelijkspel over de streep sprinten. Maar zoals alles in het leven heeft ook deze reeks een geschiedenis. De coureurs hebben 135 kilometer in de benen. Elke kilometer schrijft zijn eigen verhaal. In de wielersport win je niet zomaar een etappe. Het is hard werken dat we vaak niet te zien krijgen op het televisiescherm. Of de tv-uitzending begint te laat, of we krijgen de interessantste gebeurtenissen niet uitgelegd. Met deze wieleranalyse van de eerste etappe van Parijs-Nice willen we het succes van zien Arnaud Demare afbreken. Het is het resultaat van teamwork, kracht en timing - zoals bijna elke overwinning in de wielersport.
1) Teamwerk
Veel leken kunnen niet begrijpen dat wielrennen een teamsport is. Elke bestuurder moet immers zelf trappen. Klopt, maar er gebeuren veel dingen in een race die zonder teamgenoten niet mogelijk zouden zijn. Als we bijvoorbeeld de hoogtepunten van de eerste etappe van Parijs-Nice voorgeschoteld krijgen, zullen we waarschijnlijk een paar cruciale acties niet zien. Elke bouwsteen is belangrijk, zeker in de wielersport, want elke handeling, hoe klein ook, heeft automatisch invloed op de koers. Met zo'n 20 teams met zeven of acht coureurs komen aan het eind van de dag veel bouwstenen bij elkaar. Deze vormen dan samen het karakter van het ras.
Dus als we naar de laatste kilometer van een etappe kijken, zien we de laatste actie van de race, maar we kennen de geschiedenis niet. Op de eerste etappe van Parijs-Nice nam één ploeg vanaf het begin de leiding: Groupama-FDJ. Het Franse team begon voor het eerst met de nieuwe truien. De nieuwe sponsor Groupama is op 1 maart toegetreden tot de sponsoring. Bij de eerste race thuis wilde je je natuurlijk positief presenteren. We kunnen er dus vanuit gaan dat het etappeprofiel en vooral de aankomst bij de finish tot in detail is bestudeerd. Dus tijdens de teamvergadering voor de race rijst de vraag: voor wie rijden we? Wie kan voor ons de etappe winnen? De beslissing leek enigszins verrassend Arnaud Demare te zijn gevallen. De Franse kampioen staat eigenlijk bekend als een klassieke sprinter. Hij is zeker goed over heuvels, maar je hebt hem zelden zo'n moeilijke finale zien winnen.
Toch stond het hele team achter deze beslissing. Het doel was duidelijk: Groupama-FDJ wilde absoluut een eindsprint forceren. Over de 135 kilometer was het dus zaak ontsnappingen onder controle te houden, ontsnappingen in te halen en kapitein Démare te beschermen. Dat verandert direct na het starten met Pierre Roland (EF-Drapac), Pierre Luc Perichon (Fortuneo-Samsic) en Jurgen Roelandts (BMC Racing) liet slechts drie coureurs vallen, Groupama-FDJ had natuurlijk gelijk. Een kopgroep van drie man kan veel gemakkelijker worden ingehaald dan wanneer acht of negen man waren weggebroken. Het trio kon dus makkelijk weer gepakt worden. Het team van Groupama-FDJ moest zo'n 120 kilometer vooraan in het veld werken. Een aandoening die in de laatste 1,5 kilometer nog een rol zou moeten spelen.
Terwijl de sportdirecteuren van het Groupama-FDJ-team Arnaud Demare overeengekomen als winnende coureur, speelde de Franse competitie Cofidis een andere kaart. sprinter Nacer Bouhanni zo'n drie kilometer voor de finish zijn benen laten zakken en comfortabel naar de finish gereden. De aankomst leek hem te moeilijk. In plaats daarvan bouwde je op Christophe Laporte, die als derde zou moeten eindigen. Ook de ploeg van Lotto Soudal besliste tegen de eigen topsprinter. André Greipel stelde zich zelfs op de laatste kilometers ten dienste van zijn team. Voordat de slotklim begon, plaatste hij zich aan de kop van het veld om het tempo hoog te houden en een tegenaanval te voorkomen. was aanvoerder van zijn team Tim Wellens, die uiteindelijk derde werd en uiteindelijk zelfs de hoogste snelheid kon laten zien. Het Bahrein-Merida-team vertrouwde op de gebroeders Izagirre. Gorka Izagirre bleek de snellere man te zijn. De Spanjaard eindigde als tweede en won bijna. teamgenoot Hendrik Haussler had – keyword teamwork – een beslissende rol, want binnen de laatste kilometer strekte hij zich voor het veld uit en achtervolgde de voortvluchtige Alexis Vuillermoz (AG2R La Mondiale).
Dass Alexis Vuillermoz 1,5 kilometer voor de finish ging hij in de aanval en won bijna niet alleen op eigen kracht. In het zwaar gedecimeerde peloton, op een kilometer van de streep, keek iedereen elkaar aan. Niemand nam de verantwoordelijkheid omdat de helpers van Arnaud Demare hadden geen kracht meer of waren grotendeels niet meer vertegenwoordigd aan het front. Ze moesten het ontsnappingstrio immers 120 kilometer eerder weer inhalen in de stromende regen. Arnaud Démare stond er dus alleen voor en was afhankelijk van de hulp van andere teams. Een kilometer voor de finish rees de vraag: wie wil er investeren en wie kan investeren om alsnog de etappe te winnen? Het antwoord was: Hendrik Haussler. De ploeg Bahrein-Merida stuurde de Australiër naar voren en opeens werd een wijd peloton de beroemde parelketting. Het tempo werd opgevoerd en de bijna zekere winnaar Alexis Vuillermoz kon nog gepakt worden. Uiteindelijk belandt de Fransman op een ondankbare 29e plaats.

2) Vermogen
Hoe belangrijk teamwerk ook is, als de aanvoerder niet sterk genoeg is, betekent de beste teaminspanning niet veel. Voor het podium zouden de meeste experts dat hebben gedaan Julian Alaphilippe (Quick-Step Floors) meer kans om te winnen dan Arnaud Demare. Een sprint bergop met een klimmetje op 500 meter van de streep is immers geknipt voor Julian Alaphilippe. Het was dan ook duidelijk dat het Belgische team volledig op hem zou vertrouwen. De 25-jarige Fransman kon zijn hoop echter niet waarmaken. Hoewel hij zich in een geweldige positie bevond, kwam hij niet verder dan de zesde plaats. We weten echter nog steeds niet of Julian Alaphilippe niet in vorm is en of hij al is uitgeschakeld als kandidaat voor het algemeen klassement. Zelfs professionele wielrenners hebben immers wel eens een slechte dag. Maar de analyse is niet optimistisch. Julian Alaphilippe zat met nog 200 meter te gaan in de beste positie. Hij had het achterwiel eraf Gorka Izagirre, die net de turbo ontstak en de leiding nam. Een Alaphilippe op zijn best zou dicht bij Izagirre zijn gebleven en hem in de laatste 20 meter uit de slipstream voorbij zijn geglipt.
Maar daar kwam niets van terecht. Helemaal anders bij Arnaud Demare. De sprinter van Groupama-FDJ opende zelf de sprint, stond al 250 meter voor de finish in de wind. Na Gorka Izagirre passeerde hem uiterst rechts, Démare gaf niet op. Hij wist dat zijn team de hele dag voor hem werkte. Hij greep daarna het achterwiel van Izagirre Julian Alaphilippe kon hem niet bijhouden. Daarna reden ze samen weg Alexis Vuillermoz over, die nog steeds vooraan stond als solist. Toen was het nog maar 150 meter en Démare waagde zich net als buiten dekking Christophe Laporte en later Tim Wellens. Alaphilippe bleef echter in de slipstream en stopte omdat hij simpelweg niet harder kon.

3) Tijdschema
Wie kan rekenen op zijn teamgenoten en zelf over de nodige kracht beschikt, kan strijden om de overwinning. Maar je hebt nog lang niet gewonnen, zoals het voorbeeld Tim Wellens shows. Voor de slotklim André Greipel in zijn dienst gesteld. Daarna kon Wellens dankbaar de steun van Bahrain-Merida in ontvangst nemen, waarmee Alexis Vuillermoz was gevraagd. Nu was het aan hem om de goede uitgangspositie te gebruiken en de wedstrijd te winnen. En Wellens was verdomd snel. Vergelijk zijn optreden met dat van Julian Alaphilippe, je ziet een duidelijk verschil. Toch eindigde Tim Wellens uiteindelijk pas als vierde omdat de timing gewoon niet goed was.
Zoals te zien is op onze foto's hieronder, was dat zo Tim Wellens nog steeds in de slipstream zo'n tien meter van de finish. Hij nam in de laatste meters de meeste snelheid mee, maar moest ook een omweg maken naar extreem links. Met nog tien meter te gaan werd hij duidelijk vierde, terwijl hij bij de finish bijna op gelijke hoogte staat met alle anderen. Vijf meter na de finish ligt hij duidelijk aan de leiding. Maar dat doet de Belg natuurlijk niet veel goeds. Totaal verschillend Arnaud Demare, de eerste van Gorka Izagirre sprintte, vocht toen terug en kwam eigenlijk als eerste over de finish. Vijf meter later wordt hij ingehaald door zijn drie tegenstanders. De volgorde van de top 4 was toen eigenlijk omgekeerd. Démare won omdat alles vandaag voor hem samenkwam en hij geen cruciale fout maakte.
