Wielrennen: Bernhard Eisel (Dimension Data) is een oude rot in het wielercircus. De 37-jarige rijdt al jaren op een constant hoog niveau. Na zijn val op de langeafstandsreis Tirreno-Adriatico verwachtten veel fans het einde van zijn carrière - maar de Oostenrijker kwam terug. Wat biedt de toekomst voor Bernhard Eisel? Velomotion sprak hem aan de zijlijn van de Arctic Race of Norway.
Bernhard, is alles weer goed met je na je zware val en hoofdletsel?
Bernhard Eisel: "Nog niet echt alles. Ik ben nog niet klaar om een absoluut normaal leven te leiden. Er zijn geen gevolgschades, maar waar ik mee werd geconfronteerd zou voor niemand gemakkelijk zijn geweest. Ze zeiden: het hematoom is enorm en moet operatief worden verwijderd. Maar ik ben nooit bang geweest voor de operatie. Integendeel: ik heb zelfs gezegd dat als ze morgen eindelijk niet beginnen met boren, ik het zelf doe met de accuboormachine. Ik had enorme hoofdpijn, maar verder geen andere symptomen. Dus in eerste instantie ging ik ervan uit dat het allergieën waren – tot de MRI. De operatie is perfect verlopen. Daarna heb ik een tijdje in het ziekenhuis gelegen. Ik wilde altijd zo snel mogelijk weer op de fiets stappen.”
Ook enorm bedankt aan de 🚑 en doktoren @TirrenAdriatico! elegantie #ZiekenhuisAncona, elke verpleegster-radioloog en arts daar. De plastisch chirurg die op zondag langskwam om mijn gezicht te repareren! #millegrazie
— Bernhard Eisel (@EiselBernhard) 11. Maart 2018
Wat is er speciaal aan de Arctic Race of Norway?
Bernhard Eisel: “Ik had altijd al over deze race gehoord en wilde het zelf meemaken. Nu ben ik niet iemand die op een cruiseschip gaat en daar op vakantie gaat. Zo ver naar het noorden kom je nooit meer. Ik was hier vorig jaar en het was een prachtige tocht, niet alleen omdat ik de bergtrui won, er gebeuren vaak onverwachte dingen. Het was erg leuk. De tour was leuk, de omgeving is geweldig. Een klein deelnemersveld, weinig verkeerseilanden, weinig wegen, goed asfalt. We hebben gewoon veel lol als team. Dit jaar wist ik lang niet dat ik erbij zou zijn, omdat ik eigenlijk in Hamburg zou beginnen. Maar toen stond Cavendish op het programma en we dachten dat we hem daar niet alleen heen konden sturen met twee stagiaires. Dus Bernie is er weer. Toen keek ik er echt naar uit, ook al moest ik daarna meteen door naar de tournee door Duitsland. Maar ik ben enorm tegen het idee dat je in Europa altijd over dezelfde wegen rijdt. Daarom neem ik altijd graag zulke expedities mee - zoals Noord-Noorwegen of Guangxi. De hotels zijn mooi, het eten is geweldig. Iedereen probeert heel hard. Het is echt uitstekend. Helaas krijgen dergelijke tours altijd te weinig publieke aandacht. Maar waar anders krijg je een massage en een douche op het cruiseschip?”
In hoeverre merk je de prachtige natuur en de rendieren op de fiets nog op?
Bernhard Eisel: "Al. In de rest van Europa is er altijd een soort angst dat er iemand door de wegversperring rijdt of dat iemand de straat oploopt voor een selfie. Je kunt hier maar door één rendier worden overreden. En de Noren zijn razend enthousiast over fietsen. Ze zijn allemaal hier. Ik denk dat er ongeveer 100.000 mensen in Finnmark wonen – we hebben ze allemaal langs de weg gezien.”
Je zei al dat je vorig jaar op sensationele wijze de bergtrui won. Hiervoor heb je 500 kilo zalm gekregen. wat is er mee gebeurd
Bernhard Eisel: "Ja, de zalm! Het bestaat nog steeds. We hebben nog niet alles gegeten. Dit is een van de mooiste prijzen die je kunt winnen in de wielersport. Ik heb gehoord dat sommige coureurs een auto hebben gewonnen, maar deze zijn moeilijk te verdelen binnen een team. Voor ons kleine team vorig jaar was de zalm perfect. We hebben toen een diner georganiseerd in Zuid-Afrika. De sponsor reisde met tien man en een eigen kok naar ons toe. Zelfs de ambassadeur van Zuid-Afrika kwam eten. Het was erg leuk! We aten toen zo'n 60 kilo weg. Nu krijg ik binnenkort de laatste bevalling.”
Hoe veranderen je taken binnen het team als Mark Cavendish er niet is?
Bernhard Eisel: "Voor mij is er niet zoveel veranderd. Zelf ga ik niet meer voor overwinningen. Vorig jaar was onverwacht omdat ik op de eerste etappe in de kopgroep terecht kwam. Dus ik wilde gewoon de bergtrui hebben als ik al actief ben als ontsnapping - en toen mocht ik hem zelfs houden. Dit jaar wist ik echter dat de vorm niet klopte. Mekseb Debesay heeft nog geen contract en we hebben twee stagiaires bij ons. Ik probeer ze in een goede positie te brengen en ze aan een contract te helpen. Het is makkelijker voor mij. Maar met slechts vijf man, waarvan twee stagiaires, ga je gewoon een race in met minder ambities. We proberen het, maar we hebben niets te verliezen.”
Internationaal sta je vooral bekend als een trouwe Cavendish-helper. Hoe ga je om met het feit dat je medeverantwoordelijk bent voor de successen van een andere coureur, maar deze overwinningen niet op je cv hebt staan?
Bernhard Eisel: “Ik was zelf sprinter en aanvoerder in een ploeg. Je wordt altijd beoordeeld op je overwinningen. En je kunt jezelf en het team ongelukkig maken als je je eigen doel blijft nastreven, maar eigenlijk niet echt presteert. Ik denk dat ik drie jaar geleden de meeste top 10-finishes had in een Tour de France van alle actieve wielrenners - maar geen etappewinst. Daar kun je niets van kopen. Dat betekent dat je heel goed bent, maar niet goed genoeg. Het was vrij gemakkelijk voor mij omdat Cavendish plotseling opdook en onverslaanbaar was. Het is gemakkelijk als je je realiseert dat iemand zoveel talent heeft en je vervolgens in de rol groeit. Veel chauffeurs zouden veel meer uit hun carrière kunnen halen als ze de hulprol aanvaarden. Je bent gelukkiger en de kapitein en het team waarderen het. Ook heb je veel minder druk en is je werk een beetje makkelijker. Dat zie je op dit moment bij Marcel Kittel. Wat hij moet meemaken alleen al vanwege het afhaken op de BinckBank Tour. Ik weet niet wat het nut van een kittel is om een etappe op de Amstel te rijden en een korte ronde door Vlaanderen. Maar een lijdende sprinter doet niemand goed. Ik ben nog nooit betaald om door te rijden. Ik zou het niet gedaan hebben. Maar als hij een rit wint in de Deutschland Tour, komt alles weer goed. Daarom zeg ik: ik zou niet per se van plaats willen wisselen met een kapitein. Je moet elk jaar de topresultaten bevestigen en de interesse en druk neemt toe. Dat maakt misschien het verschil tussen de vijf beste renners ter wereld en degenen die daar willen komen.”
Mark Cavendish zei in een interview dat hij nu bang was om stand te houden in een massasprint. Hoe voel je je na een val?
Bernhard Eisel: "Het is altijd in mijn achterhoofd geweest om niet meer te willen vallen. Maar het ligt er ook gewoon aan waar je rijdt en hoe comfortabel je je voelt. Als het dan weer onvoorspelbaar wordt en het weer slecht is – zoals bij Ride London bijvoorbeeld – dan haal ik het er meteen uit. Maar als je dan weer binnenkomt, je positie kunt rijden en alles weer zelf onder controle hebt, dan kan het weer. Je kunt andere coureurs maar een klein beetje beïnvloeden. Als je iemand niet volledig vertrouwt, moet je een veilige afstand bewaren. Velen zeggen dat vroeger alles beter was. Maar dat is waarschijnlijk niet waar. In die tijd dachten sommigen van mij misschien "oh nee, nu komt hij terug". De jonge coureurs bedoelen er ook niets slechts mee. Maar we hebben dit jaar veel ernstige valpartijen gehad. Het hoeft niet zo te zijn."
Zo blij om weer te rijden met mijn beste vriend, @EiselBernhard. Wat nog belangrijker is, zo blij dat hij fit en gezond is na een hematoom in zijn hersenen slechts een paar maanden geleden. (📸 @mhaller91) pic.twitter.com/FnBBLaj7aH
— Mark Cavendish (@MarkCavendish) 31. Juli 2018
U zit in de UCI Atletencommissie en in de CPA. Wat doe je daar?
Bernhard Eisel: “Ik heb eigenlijk niets te maken met de CPA. Er wordt altijd gezegd dat iedereen een stem heeft, maar dat is niet echt het geval. Momenteel heeft zo'n 50 procent bij wijze van spreken geen stemrecht, omdat we niet tot de grote naties behoren. Een vertegenwoordiger daar hebben zou ook niet veel helpen, omdat de oude naties gewoon te veel te zeggen hebben. De CPA is nog steeds een heel goede organisatie. Maar op dit moment kun je niet tevreden zijn met het werk. De molens schilderen langzaam. Er wordt al iets aan gedaan. Ik ben altijd voorstander van mensen in deze commissies die het allemaal fulltime doen. Het is niet te combineren met een andere activiteit ernaast. Daarvoor staat er te veel op het spel en veel te veel werk.”
En dan is er een nieuw contract?
Bernhard Eisel: “Ja, hopelijk heb ik het van tevoren getekend. Ik denk wel dat in de komende tien dagen tot twee weken de beslissing zal worden genomen welke kant het op moet. Maar eerst willen we allemaal weten wat de doktoren ervan zeggen. Als er geen bezwaren zijn, kunnen we praten over een nieuw contract.”
De laatste vraag stellen we aan alle interviewpartners van Velomotion: Heb je nog tips voor de jonge coureurs?
Bernhard Eisel: “Ik heb altijd moeite met tips. De jonge coureurs van tegenwoordig zijn moeilijk te beïnvloeden. Ik denk dat het belangrijkste is om de jonge coureurs onderweg plezier te laten hebben. Fietsen is misschien niet de meest erkende sport, maar het is verreweg de meest ingenieuze - en de moeilijkste. Maar je zult zoveel leren in je leven en het meenemen voor je toekomstige leven. Het zal je vormen, of je nu twee of twintig jaar rijdt. Op je twaalfde leer je plekken kennen die anderen alleen op een brommer vinden. De horizon breidt zich gewoon heel snel uit. Je leert mensen kennen, nieuwe plekken - en wat meer is - je bent zelfbepalend. Van jongs af aan ben je gewend om de regie over je eigen leven te hebben. Zelfs als je professionele carrière niet lukt, doe je veel meer ervaring op."
"Fietsen is niet zomaar een baan, we doen dit voor een groter doel"@TeamDiData ruiter @EiselBernhard bespreekt hoe het team en @Qhubeka helpen het leven van kinderen te veranderen met fietsen: https://t.co/98rlGsozDh pic.twitter.com/j4AOJjvBCc
— Dimensiegegevens (@DimensionData) 28. Juli 2018
Laat een bericht achter