Interview: Karl Platt is bij elke Cape Epic geweest! Na 17 deelnames, vijf algemene overwinningen en 17 etappesuccessen is de sympathieke fietsprof van Team BULLS nu voorbij. Na ruim een kwart eeuw trekt hij zich terug uit het grote racetoneel. Voor de start van de Cape Epic praatten we met Karl over de komende week en zijn toekomst.
Karl Platt en de Cape Epic 2020
Karl, je 42e verjaardag komt eraan, een dag later rol je van het lanceerplatform bij je laatste Cape Epic. melancholie?
melancholie, nee! Het zal ook niet mijn laatste Cape Epic zijn. Mijn laatste als MTB-prof, ja, maar niet mijn laatste als motorrijder. Ik kijk met gemengde gevoelens uit naar de komende week. Lachend, want nu is het net genoeg om de weddenschap te rijden. Huilend omdat het een fijne tijd was die ik hier heb gehad en het is fijn dat het nog niet voorbij is. Ik heb nog een week van marteling voor de boeg! lacht
Kijk je uit naar de week van marteling?
Totaal! Dus niet direct naar de marteling, maar naar de race, de gebeurtenis, de mensen. Elke mountainbiker hier in Zuid-Afrika kent mij, dat motiveert mij! Als ik tijdens de training voor een stoplicht stop, wensen mensen me geluk voor de Epic, denkend dat ik het weer kan winnen.
Geloof jij er ook in?
Je moet in jezelf geloven, anders hoef je niet eens te beginnen. Maar dat zou ik voor de race nooit zeggen. Ik zou dat een belediging vinden voor alle andere chauffeurs. Iedereen doet zijn werk zo goed mogelijk, daarna zie je wel wie het snelst is.
Dit jaar ga je voor de tweede keer de wedstrijd in met de drievoudig wereldkampioen marathon Alban Laktata. Wat bereken je en hoe pak je de race aan?
Ik zou zeggen dat we fitter zijn dan vorig jaar. En natuurlijk zou een podiumplaats een mooi einde zijn van mijn Cape Epic-carrière. De voorbereidingen zijn heel goed verlopen en ik ben optimistisch. We hebben ongeveer hetzelfde raceritme, maar we harmoniseren vooral als team, wat heel belangrijk is in een race als deze. Ook persoonlijk kunnen we goed met elkaar opschieten, ideeën uitwisselen en elkaar motiveren. Alban en ik hebben ook geen pikorde, hij is gewoon leuk om mee te racen.
Als het op tactiek aankomt, maak ik geen plannen: het loopt toch altijd anders. Ik ben een emotioneel persoon en geef er de voorkeur aan om te reageren. Als je eenmaal iets hebt bedacht, neemt het je flexibiliteit weg. Daarom kijken we van podium naar podium!
Dit jaar gaat de Cape Epic Route weer het achterland in, daar ken je de weg en heb je al enkele etappesuccessen kunnen vieren.
Ja, de noordtangens past bij mij, ook al behoort het tot het hardere Cape Epic-terrein...
…Waarom?
Het terrein is erg ruig, met veel losse stenen en zanderige doorgangen. Daar moet je je zwakheden overwinnen, soms loopt het daar geen meter, als je die breekt, wordt het een lange dag.
En aan het eind wachten er nog een paar veeleisende etappes op je?!
Dat klopt, vanuit Wellington wordt het de laatste drie etappes weer erg lastig. Ik zei het toch, een week van marteling... lacht!
Dit is je zeventiende Cape Epic, wat is er in de loop der jaren veranderd?
Veel is professioneler geworden, net als de scene. Dit heeft zowel positieve als negatieve effecten.
Welke zou zijn?
Welnu, vroeger had de Cape Epic een ander spiritueel karakter, het was beter beheersbaar. Nu is alles competitiever, er zijn meer racers, sinds vorig jaar slapen de meeste profs niet meer in campers maar in vakantieappartementen. Als gevolg hiervan ging de persoonlijkheid verloren. Daar hebben we nu een professionelere omgeving, ondersteuning en media-aandacht voor.
Klinkt dat bijna nostalgisch?
Ik zou zeggen dat ik graag terugkijk. Maar dat we nu bijvoorbeeld in een vakantiehuis zitten, heeft ook zo zijn voordelen ten opzichte van de camper. Je kunt er comfortabel douchen, naar het toilet gaan en de kamers zijn voorzien van airconditioning.
Einde carrière na de Cape Epic?
Laten we een kijkje nemen in uw toekomst. Gaat u met pensioen na de Cape Epic?
Nee, ik maak het seizoen 2020 goed af! Na de Cape Epic neem ik, zoals altijd, een pauze en bereid ik me voor op de tweede seizoenshelft. Ik ben van plan om een aantal mooie races te doen waar ik vroeger van genoot, zoals de BC Bikerace in Canada of La Leyenda del Dorado in Colombia. Maar ik zou ook graag een paar nieuwe dingen zien, de Brasilride in oktober spreekt me wel aan.
Dan raakt de fiets de spijker en verlaat je het podium?
Het professionele podium, ja! Maar ik wil trouw blijven aan het racen. Bovenal blijf ik trouw aan het merk BULLS en blijf ik een merkambassadeur! Ik heb veel te danken aan BULLS, dus ik wil iets terugdoen. STIEREN zonder Karl Platt, dat is als een koe zonder staart - dat werkt niet zonder! Ik ben al sinds 2007 onderweg voor BULLS, dus het groeide een beetje samen.
Denk je dat stoppen na zo'n lange tijd moeilijk voor je zal zijn?
ik vind het makkelijk! Het is nu gewoon tijd voor een nieuw hoofdstuk, dat voel ik. Het was leuk, maar nu komt er iets nieuws. In welke vorm precies weet ik nog niet, daar ga ik na de Cape Epic over nadenken. Nu wil ik me weer volledig concentreren op de race.
Dus zien we je volgend jaar weer op Cape Epic? Met de BULLS camera e-bike zoals je voormalige teamgenoot Stefan Sahm, of meer zoals de vijfvoudig overall winnaar Christoph Sauser, als mentor voor jonge atleten?
Ik weet het nog niet, maar als ik volgend jaar terugkom, zal het meer zijn als mentor voor jonge atleten. Ik voel me nog steeds fit om de komende vijf tot zes jaar op een relatief hoog niveau te rijden en ik heb nog steeds veel motivatie om te trainen. Misschien is dat weer een koe zonder staart: fietsen en de Cape Epic zijn nu eenmaal een onderdeel van mijn leven. Ik wil beide doen zolang ik kan.
Karl, dat is wat we je wensen op je verjaardag en veel succes met de Cape Epic!
Laat een bericht achter