Zon, zand, zee en enkele van de beste paden ter wereld. Net als eind 2013 stond ook dit jaar de seizoensfinale aan de Ligurische kust in Finale Ligure op het programma. Welke achtergrond zou beter geschikt zijn om het weer te laten scheuren?!
Fabien Barel was weer aan boord na een ernstige blessure met een gebroken rug tijdens de eerste ronde van de Enduro World Series (EWS) in Chili. De race was bedoeld als een eenvoudige vormcontrole om te zien of de talloze uren van revalidatie de moeite waard waren en of de rug het houdt. Maar toen liep het heel anders dan verwacht.
Fabien na de eerste dag:
“Hier komen na mijn blessure was een overwinning op zich, maar toen ik zag dat ik momenteel de leider was, kon ik het niet geloven. Gewoon onbeschrijfelijk - het is ongelooflijk moeilijk om deze emoties onder woorden te brengen! Ik heb al mijn passie en wilskracht in deze dag gestoken. Ik zit nu drie weken weer op de fiets en een top 20 resultaat zou geweldig zijn geweest. Hier de eerste zijn, is gewoon geweldig.”
De spectaculaire gebeurtenissen van de eerste dag wreven op het hele team. Na een kleine slip in de eerste etappe keerde Joe Barnes het tij en won de volgende etappe. Daarmee onderstreepte hij zijn ambities om zijn top tien plaats in de EWS te verdedigen. Op de tweede dag pakte hij het weer op en katapulteerde hij zichzelf naar de top van de ranglijst, met een achtste plaats in het algemeen klassement voor het weekend en een zevende plaats in het algemeen klassement voor de EWS van 2014. Goed gedaan, topchef!
Joe na de race:
“Dat was een weekend naar mijn zin. Helaas ging niet alles goed tijdens etappe 1, maar op etappe 2 ging het heel vlot. De tweede dag was weer helemaal mijn ding. Ik heb mijn positie behoorlijk kunnen verbeteren en afstand kunnen nemen van mijn directe concurrenten in het algemeen klassement. Ik ben super blij om het seizoen op de 7e plaats af te sluiten. Dat voelt gewoon goed!”
Helaas stond Ludo May niet aan de start met zijn gebroken arm, maar hij stond erop om zijn teamgenoten uit alle macht te steunen op de zwaarste klim van het hele weekend in Etappe 6. Met Ludo's juichende salvo's achter haar haalde onze kersverse Trans Provence winnares Ines Thoma op de tweede dag alles uit haar geblesseerde benen en onderstreepte nogmaals dat ze tot de top vijf endurovrouwen ter wereld behoort: vijfde plaats in de finale en vijfde plaats in het algemeen klassement!
Ines na de wedstrijd:
“Vandaag voelde ik me echt een oma op een fiets. De Trans Provence heeft zeker zijn sporen nagelaten en de 2 1/2 uur durende klim vanmorgen was echt niet nuttig. Ik had kramp in beide voeten, maar toen ik Ludo aan de kant van de baan zag, ging het echt weer vooruit. Ik ben super blij met mijn resultaat hier!”
We hebben gewoon geen woorden voor de comeback van Fabien en we weten niet echt hoe we de gebeurtenissen en gevoelens moeten beschrijven. Dus we laten zijn gepraat over de finish gewoon voor zichzelf staan:
"Het is ongelooflijk moeilijk voor mij om de emoties die ik op dit moment ervaar te delen. Ik ben niet het type dat tranen in mijn ogen heeft, maar het gebeurde dit weekend twee keer. Toen ik gisteren bij de pauze kwam en te horen kreeg dat ik momenteel de leider ben, was dat een echte schok voor mij. Als je bedenkt wat er de afgelopen maanden achter me is gebeurd. Je kunt je vast wel voorstellen: ik zit nog geen maand op de fiets en heb de afgelopen drie weken intensief aan mijn kernspieren gewerkt - alleen met als doel dat mijn rug het volhoudt en ik mezelf kan toestaan om dit weekend te rijden.
Ik heb deze zomer twee maanden alleen maar in bed gelegen en naar het plafond gestaard. Er gaat veel door je hoofd. Mijn volledige focus lag op revalidatie. Volledige ondersteuning van buitenaf was echt een van de belangrijkste factoren om zo snel mogelijk weer op de fiets te stappen. Als je daar allemaal rekening mee houdt, ga je naar de finish en krijg je te horen dat je het hele weekend eerste bent. Dat was de ultieme verrassing.
Wat ik ook doe, ik geef me altijd 100%! Met mijn taken in de fietsbranche en natuurlijk ook op de fiets is dat voor mij pure positieve energie. Alles uit de kast halen op de eerste etappe duwde me alleen maar meer. Ik probeerde nog beter te worden naarmate de race vorderde. Toen ik op de tweede dag wakker werd, was de eerste dag al een overwinning voor mij. Alles wat vandaag komt is bonus. Daarna heb ik weer alles gegeven en na fase 5 waren mijn benen echt aan hun limiet. Ik dacht dat er nauwelijks een manier was om mijn goede positie aan de finish te redden. Toen zag ik dat ik nog steeds aan de leiding sta. Dat gaf me weer veel motivatie en ik dacht: als ik gewoon mijn tempo aanhoud, red ik het misschien wel, wie weet?
Als ik na dit weekend maar één ding kan zeggen, is het dit: wat er ook met je gebeurt in het leven, geef nooit op! Het maakt niet uit wat je kunt doen, wat je wilt doen of waar je van droomt - doe het gewoon!”
Wij van het Canyon Factory Enduro Team en de hele Canyon-crew willen ook de nieuw gekroonde en verdiende wereldkampioenen Jared Graves en Tracy Mosley feliciteren.
We hebben nu een paar dagen om te ontspannen en te genieten: Het einde van het seizoen op het grootste Franse fietsfestival "Roc d'Azur" komt eraan!
Canyon Factory Enduro Team resultaten bij EWS #7 in Finale Ligure, Italië:
Fabien Barel: 1e plaats
Joe Barnes: 8e plaats
Inés Thoma: 5e plaats
Ludo May: niet aan de start wegens blessure
Teamklassement: 1e plaats
Eindresultaten Enduro World Series seizoen 2014:
Fabien Barel: 40.
Joe Barnes: 7e plaats.
Ludo mei: 20e plaats.
Inés Thoma: 5e plaats
Teamklassement: 4e plaats
Foto's: Jeremy Reuiller