Afgelopen weekend was de Rothaus Riderman in Bad Dürrheim een van de mooiste evenementen in de Duitse Cycling Cup. Naast een perfecte organisatie wist Bad Dürrheim ook dit jaar weer te imponeren met fantastisch weer.
Een kleine groep van het GREEN'N FIT-team ging van start. Marathonvrouw Marion Wittler wist zoals altijd te overtuigen voor een constante race en werd een mooie 12e in het algemeen klassement.
Pascal Hanhart, die eigenlijk op de vitesse actief is, reed bij de grote jongens in de Riderman en eindigde de tour op een knappe 32e plaats algemeen. Na de 2e etappe had Betty Gerke goede vooruitzichten in de race, maar kon helaas vanwege griep niet deelnemen aan de laatste etappe en moest alle hoop op een podiumplaats bij het AK begraven.
Alexander Broch beleefde een weekend dat allesbehalve perfect was, zo meldt hij in zijn persoonlijk raceverslag:
De Riderman is een van mijn absolute favoriete races, de routes door het Zwarte Woud zijn behoorlijk zwaar, de organisatie is perfect en als het weer meezit, kan er eigenlijk niets misgaan. In eerste instantie verliep alles volgens plan, aankomst in Gütersloh op donderdagavond om Pascal op te halen en vertrek op vrijdagochtend om 6 uur richting Bad Dürrheim.
Na een voorspoedige reis waren we er om 12 uur en hadden dus genoeg tijd voor een rustig opwarmrondje en om ons voor te bereiden op de tijdrit van vrijdagmiddag.
Kort voor 16 uur had ik de start, dus ik stapte een uur eerder op de wals en zette wat gewicht op mijn benen. Ik voelde me goed en rolde vol vertrouwen naar het lanceerplatform, ook al zijn tijdritten echt niet mijn ding. De eerste kilometers naar het bergklassement rolden vrij goed, maar toen ik bovenaan terug wilde schakelen naar het grote kettingblad, viel de ketting eerst rechts van het grote kettingblad en toen ik hem probeerde te corrigeren, viel hij uiteindelijk helemaal naar beneden. Dat was het, van de fiets af, de ketting er weer op en er weer op.
Vanaf toen ging er niet veel meer samen, ritme weg, zijsteken daar, kans op een nette tijd en een startplaats in de eerste blokken van de 2e etappe dan.
Dus begon ik aan de tweede etappe vanuit startblok D! Dat is verdomd ver achter. Ik wist van vorig jaar en een eveneens matige tijdritprestatie dat je nog vooruit kunt. Dat betekent echter niet de eerste heuvel met de punt oprollen, maar vanaf het begin naar de halte rijden om vooruit te komen. Aangezien de eerste klim dit jaar na 6,5 kilometer kwam, was er niet veel tijd om dit doel te bereiken. Het is me toch gelukt en ik kon iets herstellen voor de derde klim en voelde me goed. Ik pakte het klassement vooraan in het veld, maar voordat de klim echt begon, zat de race er weer op voor mij. Een scherpe steen in een bocht sneed mijn hele achterband door en ik kon alleen maar rechtdoor een weiland op rollen. Ik heb de race in ieder geval kunnen uitrijden dankzij een motor van neutraal materiaal. Een topplaatsing was natuurlijk weg.
Ook voor de derde etappe lukte het eerste startblok niet. Op zondag begon ik de race vanuit blok C, in ieder geval iets verderop in het veld, nog steeds ver van de kop. Dus het is weer hetzelfde spel, niet losjes oprollen, maar klaarmaken, stoppen.
De eerste stop kwam immers pas na 16km, dus het gaf me wat meer tijd om naar voren te komen. Na 10km lag ik voor en konden de eerste klimmetjes komen. Tot aan de derde klim ging het redelijk goed voor mij, daarna werden de klimmers serieus en ging het tempo aanzienlijk omhoog. Tegen de tijd dat het bergklassement was bereikt, was het eerste deelnemersveld opgedeeld in verschillende groepen en zelfs na de berg was het tijd om te stoppen om de volgende groep in te halen.
Bij de 4e beklimming zaten we net achter de leiders met de tweede groep, maar toen kwam hij, de man met de hamer. Ik moest de groep laten gaan en stond er voorlopig alleen voor. Voor de resterende kilometers zocht ik een groep die aan een matig tempo reed, toen de groep dan weer de finale inluidde, zette ik 3km voor de finish mijn benen omhoog en rolde de resterende kilometers naar de finish. Het werkte dit jaar niet voor mij met de goede race in het Zwarte Woud.
Al met al was het toch een leuk weekend met een uiterst professionele en ongecompliceerde organisatie, mooie routes en fantastisch weer. Voor mij ondanks alles toch een mooie afsluiting van het seizoen. Het team start op 03.10. nog steeds in de Münsterland Giro en zal proberen de AK voor Marion te winnen. Dan ga ik op vakantie.
Laat een bericht achter