Interview: Michel Koch reed twee jaar in het Cannondale-team naast Ivan Basso en Peter Sagan. In 2015 begon de inwoner van Wuppertal als kapitein voor de Team Radnet ROSE. Velomotion sprak exclusief met Koch over zijn ervaringen in de WorldTour en zijn doelen voor het seizoen 2015.
Michel, je verliet op je 15e het huis van je ouders om naar een sportinternaat in Cottbus te gaan. Verklaard professioneel doel: professionele wielrenner. Dit is een buitengewone stap voor een jongere. Hoe ben je hiertoe gekomen?
Ik ben eigenlijk altijd al fan geweest van fietsen. Ik race al sinds ik klein was, en als je eenmaal iets hebt ontdekt, wil je dat blijven nastreven en verbeteren. De gedroomde profwielrenner lag natuurlijk voor de hand. Later, toen het steeds moeilijker werd om opleiding en school te combineren, moest er een oplossing worden gevonden. Het resultaat was een sportinternaat.
Wat zeiden je ouders daarvan?
Mijn ouders hebben me altijd gesteund. Het is niet vanzelfsprekend dat je in de zomer bijna elk weekend je kinderen naar de races brengt en ook de trainingen leidt. Dus ik wist dat mijn ouders ook mijn volledige steun zouden krijgen in deze beslissing. Ook al valt het zeker niet mee om je kind zo vroeg uit huis te laten gaan.
Hoe was het leven op het sportinternaat?
De dagelijkse routine was zeer goed gepland met school, training, leren en gereguleerde maaltijden, maar 's avonds waren de vrienden maar één kamer verwijderd. Omdat wij atleten allemaal dezelfde trainingsomstandigheden hadden, leerde ik vooral dat naast talent uiteindelijk vooral discipline, ambitie en doorzettingsvermogen tot succes leiden.
En de successen lieten niet lang op zich wachten: je was in 2009 Duits jeugdkampioen individuele tijdritten en ploegenachtervolging en won in 2012 de Bundesliga. In 2013 contracteerde Team Cannondale je.
Dat was iets speciaals, de WorldTour daadwerkelijk halen. Je hebt er tenslotte lang en hard voor gevochten. Het was echter ook een spannend avontuur: verhuizen naar Italië zonder de taal te spreken en helemaal alleen zijn in een vreemd land was een sprong in het diepe.
Bij Cannondale reed je twee jaar naast Ivan Basso, Peter Sagan en co. Hoe was het contact met de sterren en wat heb je van ze geleerd?
Door de trainingskampen en wedstrijden woon je in een zeer kleine ruimte en heb je dus nauwer contact. Uiteindelijk is het met de sterren echter niet anders dan met de rest van je teamgenoten: met sommigen kun je beter opschieten en met anderen slechter. Ivan Basso was bijvoorbeeld een grote hulp voor mij omdat hij altijd beschikbaar was en ons "nieuwkomers" benaderde. Ik heb veel geleerd, onder meer hoe ik mijn kracht goed kan beheersen tijdens een langere tour.
In 2014 reed je je eerste drieweekse nationale toer, de Giro d'Italia. Een hoogtepunt in je carrière tot nu toe?
In elk geval. Om de Giro d'Italia, de belangrijkste wedstrijd van Italië, voor een Italiaans team te mogen rijden, was echt adembenemend. Door de laatste etappe rijden en weten dat je het gehaald hebt, was een heel ontroerend moment voor mij.
Sneeuw op Gavia en Stelvio, de veelbesproken vraag over de geneutraliseerde afdaling, Quintana's indrukwekkende ritzege: Hoe heb jij de legendarische 16e etappe ervaren?
Iedereen wist al door naar het hoogteprofiel te kijken dat deze etappe zeker een van de zwaarste zou worden. Het regende al bij de start, wat de etappe er niet makkelijker op maakte. Het tempo lag vanaf het begin extreem hoog, zodat al na een paar kilometer kleine groepjes zich vormden en samen vochten voor de wachttijd en tegen de vrieskou. Er was geen neutralisatie in mijn groep. Iedereen in mijn groep had die dag maar één doel: op de een of andere manier veilig de finish bereiken.
Ondanks veelbelovende resultaten - onder meer zevende in de proloog van de Tour de Suisse, winnaar van het sprintklassement in de Ronde van Catalonië en het supersprintklassement in Luik-Bastenaken-Luik - was er na de fusie van de teams Garmin en Cannondale. Een teleurstelling?
Ja. Dat was een zeer teleurstellend moment voor mij. Toen ik het nieuws zo laat in het jaar hoorde, werd het nog moeilijker voor me.
Waren er contacten met andere teams in de eerste of tweede klasse?
Er waren contacten met drie teams uit de tweede klasse. Toen een mondelinge toezegging van een team werd ontvangen, werden de andere discussies beëindigd. Helaas brak het team hun woord en kreeg ik geen contract meer.
Als aanvoerder van rad-net ROSE zit je nu in de derde divisie, maar krijg je meer verantwoordelijkheid. Wat zijn je doelen voor het seizoen?
Ik kan goed overweg met mijn nieuwe teamgenoten en voel me erg op mijn gemak in het team. Helaas moet ik na een zeer bescheiden winter/lente 2015 mijn doelen voor het seizoen opnieuw definiëren. Door mijn militaire basisdienst in de Bundeswehr en een hardnekkige verkoudheid heb ik bijna acht weken niet gefietst.In plaats van succesvol te zijn, loop ik momenteel achter op mijn vorm en moet ik eigenlijk beginnen met het opbouwen van een geheel nieuwe vorm . Ik hoop in de tweede seizoenshelft weer in mijn oude vorm te komen, zodat ik succesvol kan zijn met mijn team. Als alternatief zou ik me ook kunnen voorstellen om mijn focus te verleggen naar de spoorwegen voor 2015/16. Baan vier zou me aanspreken en ik hoop dat ik dan alsnog in de selectie van [baanwielrennen-bondscoach] Sven Meyer kan komen.
Stel je voor dat we over vijf jaar nog een interview doen. Hoe heeft je carrière zich tot dan toe ontwikkeld?
Ik behaalde een medaille in Rio met de vier en kon me met goede resultaten opnieuw aanbevelen voor het professionele circuit.
Michel, heel erg bedankt voor het interessante interview, het allerbeste en veel succes voor je seizoen!
Laat een bericht achter