Na mijn ongewenste gedwongen pauze trok ik in februari naar het zuiden om de eerste trainingskilometers op de racefiets te verzamelen.
In tegenstelling tot de vorige trainingskampen, waar ik een fiets had geleend, kon ik dankzij GREEN'N FIT de teamfiets van BMC meenemen en erop rijden. Want naast de fiets (bedankt BMC :-)) kreeg ik ook de fietskoffer van B&W (bedankt B&W :-)).
Ik moet toegeven dat ik een beetje sceptisch was over het inpakken van mijn kleine zwarte BMC-kitten in een "koffer", omdat luchthavens zoals gewoonlijk niet bepaald voorzichtig zijn met bagage. Tijd dus om de fiets goed in te pakken...
... en naar het zuiden naar ...
Gelukkig was mijn bezorgdheid ongegrond! Zowel de koffer als de fiets hebben de reis overleefd (zowel de vlucht als de autorit ;-)) goed - wij trouwens ook -
en zo was de BMC prompt klaar voor de eerste toeren.
Nadat we op de dag van aankomst onze fietsen hadden gemonteerd, afgesteld en kort getest, gingen we de volgende dag zeer gemotiveerd op pad voor onze eerste tocht. Ah, we hadden grootse plannen en ideeën over wat we wilden rijden... De koningsetappe moest het Ironman-fietsparcours worden. Maar het eiland bracht ons prompt terug naar de aarde. Lanzarote is Mallorca niet!
Ons huis stond in Playa Blanca. Dit betekende dat we op weg naar het noorden te kampen hadden met de zogenaamde "passaatwinden" uit het noord-noordoosten. Onze bergen zouden de wind moeten zijn, dat wisten we van tevoren, maar niet dat we 10 km in 40 minuten zouden moeten vechten op het niveau (buiten de GA1) - pure head cinema!!!!
Resultaat: eerste tekenen van hypoglykemie na 30 kilometer inclusief supermarktoverval! Zo hadden we de eerste dag achter de rug met een zwaarbevochten 85 kilometer, wat er vervolgens toe leidde dat we onze eerder gemaakte plannen heroverwogen. Want de wind mag in de loop van de week niet minder worden...
Bevrijd van elk idee van kilometers en ons hoofd op "wind" gezet (bij de een duurde het wat langer dan bij de ander), reden we de volgende dagen beetje bij beetje rond het eiland en konden we de diversiteit van Lanzarote - zowel qua landschap:
... maar ook culinair:
Twee van de mooiste tochten, in de strijd tegen de wind, zagen er zo uit:
1. In het zuiden
Zo vloog het eerste trainingskamp op Lanzarote in 2015 in een mum van tijd voorbij... ach, ik weet niet hoeveel kilometers of hoogtemeters in totaal... het maakt ook niet uit 😉
Het belangrijkste is dat we het allemaal hebben overleefd en het was leuk!!!
Tot ziens, mooi, winderig eiland!!
PS: Ook deze keer bleef mijn BMC-schatje intact. Bedankt B&W voor de geweldige fietskoffer!!!!!
De volgende test volgt als er staat: Mallorca, here we come 🙂
Laat een bericht achter