Racefietstochten: De wielrenregio Tannheimer Tal was jarenlang een echte geheime tip. Maar dat is de afgelopen jaren snel veranderd dankzij de uitstekende Tannheimer Tal-fietsmarathon, die de plaatselijke toerismevereniging heeft opgezet. Op het evenement van dit jaar is Velomotion te gast in het prachtige hooggelegen dal.
Geluk moet eigenlijk onderweg zijn - hier! Hij rolt heel goed op de smalle strook asfalt die tussen de rotswand van de Rotflüh en de Haldensee is geperst. Zo lekker dat het na de oververhitte lucht van de middaguren weer afkoelt onder je trui.
Er is nauwelijks een auto op de weg, wat bevorderlijk is voor het geluk. Tegen de avond is het over het algemeen rustiger op de enige hoofdweg die door het Tannheimer Tal loopt, en zo kunnen we volop genieten van de laatste kilometers van onze tocht. Het is de laatste dag en de bekroning van een tweedaagse shortbreak op de racefiets met veel nieuwe indrukken in een gebied dat maar weinig mensen zich herinneren als een fietsparadijs. We zijn in Tirol, maar we wilden het niet echt geloven toen we met onze gastheren spraken of toen we het hoofd toerisme, Michael Keller, ontmoetten. De taal doet denken aan de meer dan nabijgelegen Allgäu. En het toerisme is hoe dan ook gericht op Duitsland, waarbij de overgrote meerderheid van de vakantiegangers uit het noordelijke buurland komt, legt Keller uit.
De man is - niet alleen vanuit ons oogpunt - een echte meevaller voor de hoge vallei. Als voormalig amateurwielrenner en later nationaal trainer van Oostenrijkse mountainbikers heeft hij niet alleen veel expertise in de wielersport, hij voelt zich ook bijzonder verplicht naar de atleten toe. Al vijftien jaar is hij OC-baas van de SkiTrail, een van de grote skimarathons in de Alpen. Langlaufen heeft een lange traditie in Tannheim en de bijbehorende dorpen zoals Schattwald, Grän of Nesselwängle, maar inmiddels heeft het fietsen eindelijk voet aan de grond gekregen op dit prachtige stuk land tussen Sonthofen in het westen, Pfronten in het noorden en Reutte in het oosten.
Acht jaar geleden was het idee van Keller om zijn eigen fietsmarathon te beginnen. De vallei is meerdere keren het toneel geweest van grote wielrenevenementen, maar meestal alleen als locatie langs de route. Van de Deutschland Tour tot de Tour Transalp hebben veel professionals en amateurs de spectaculaire klim naar de Oberjoch, door het Tannheimer Tal en terug naar beneden over de Gaichtpass al beklommen. In de zomer van 2016 vindt de fietsmarathon voor de achtste keer plaats en als de OC-baas over de afzonderlijke routes vertelt, kun je raden waar de ideeën voor de routeplanning vandaan kwamen. Het zijn de trainingsronden van zijn eigen actieve dagen die zijn samengevoegd tot een spectaculaire Granfondo.
Gelukkig zijn er nogal wat manieren om een rondreis te beginnen in Tannheim. Anders dan in de meeste alpendalen, die alleen de alternatieven "bergop" of "bergaf" te bieden hebben, rolt u comfortabel door het hoge dal. Over drie vrij korte passen kom je dan in Oberjoch, Pfronten of Weißenbach bij Reutte en van daaruit kun je talloze varianten verbinden, van het vrij vlakke circuit rond de Grünten tot hooggebergte-etappes over de Hahntennjoch. Het Tannheimer Tal zelf is daarentegen ideaal om de vermoeidheid van de reis kwijt te raken.
Selectie van routes als geen ander in de Alpen
En dus nemen twee 'lokale helden', Verena en Stephan, ons op de dag van onze aankomst mee op een ontspannen tocht door de vallei. Op kleine zijroutes omzeilen we de vaak drukke hoofdweg. Het pad leidt naar het westen, van Tannheim in de richting van Schattwald. Het doel is een uitkijkpunt met de veelbelovende naam "Zugspitzblick". Dat je hiervoor hoog moet klimmen was ons duidelijk en het duurde dan ook niet lang of we sloegen rechtsaf een steile zijstraat in in Zöbeln. Het zou waarschijnlijk het droomscenario zijn voor een finish in de bergen: een smal stuk asfalt, amper breed genoeg voor twee tegemoetkomende auto's, en bovenaan een herberg met een ruimte voor de finish. De ontbrekende vangrails laten een vrij uitzicht over de vallei toe, wat ons een eerste overzicht geeft. Tannheim ligt vrij dicht onder ons, de plaats die niet alleen geografisch gezien het centrum van de vallei is. Als er een groot evenement plaatsvindt, dan zeker hier.
Het kantoorgebouw van de toeristische vereniging en de skilift naar de Neunerköpfle liggen direct naast de hoofdweg. En precies waar skiërs in de wintermaanden vechten om parkeerplaatsen, is het start- en finishgebied van de Tannheim Cycle Marathon. Binnen zeer korte tijd hebben de ervaren organisatoren een evenement neergezet dat bij de tweede editie de titel van Oostenrijks staatskampioen in de wielermarathon kon opleveren. Over een slechte verbinding met de ÖRV in Tannheim valt in ieder geval niet te klagen. En Michael Keller zet zijn connecties ook graag op andere manieren in om “zijn” ras een beetje op te waarderen. Zoals elk jaar nodigen de ex-professionals Gerrit Glomser en Marcel Wüst je dit jaar vanaf woensdag uit voor meerdere reizen samen; alle Marathonisten die hun intrek hebben genomen, zijn van harte uitgenodigd om samen "op temperatuur" te komen.
Spectrum: Op 10 juli voert de wielermarathon Tannheimer Tal opnieuw over de hoogste pas van Duitsland
Spectrum: Op 10 juli start de 8e editie van de Tannheimer Tal fietsmarathon op de route die het afgelopen jaar is beproefd. Omvangrijke renovatiewerkzaamheden aan de Arlbergtunnel maakten het in 2015 noodzakelijk om de lus van 224 kilometer te wijzigen. De nieuwe route werd zo goed ontvangen dat deze werd behouden voor de komende Tannheimer Tal-fietsmarathon. De Tannheimer Tal fietsmarathon leidt […]
Ook het nieuwe circuit van 230 km is zwaar
De volgende dag willen we kijken naar de gewijzigde ronde van 230 kilometer van de Tannheimer Cycle Marathon. "Er is nauwelijks een betere manier om de verscheidenheid aan racefietsroutes rond Tannheim te demonstreren", legt onze gids Stephan uit.
De volgende ochtend is het behoorlijk koel, maar dat is hier normaal, op 1.100 meter boven zeeniveau, zelfs in hartje zomer. "Daarom is het hier zo gemakkelijk te verdragen", zegt Stephan, die iedereen gewoon "Schmidi" noemt. Vergeleken met andere Alpendalen is het fietsseizoen hier relatief lang; al in april haalt men graag de fietsen uit de kelder. Desondanks blijft het klimaat vrij stabiel. Terwijl het daar benauwd vochtig is in Kempten of Reutte, kun je zelfs tijdens de lunch nog korte trainingen in het hoogdal doen, met als afsluiting een sprong in de Haldensee. Wij daarentegen trekken liever onze armwarmers omhoog en zijn blij met de paar hoogtemeters die samenkomen op weg naar Grän.
"Goed opgelost", denk ik, in vergelijking met veel andere fietsmarathons die heel vlak beginnen - en met veel valpartijen. Hier strekt het veld zich ver uit voordat de eerste bochtige afdaling begint. Het is een reis naar de warmte, de eerste zonnestralen hebben de lucht in de Allgäu al opgewarmd. Jungholz, Oy-Mittelberg, Immenstadt, Ofterschwang, Obermaiselstein - de plaatsen vliegen ons gewoon voorbij, het is redelijk vlak en het rolt goed. Totdat we de Riedbergpas bereiken. Hoewel het slechts zes kilometer lang is, weet je op bijna 600 meter hoogte wat dat betekent - toppen zijn tot 20 procent steil. Het lactaat schiet omhoog in de benen en men is dankbaar voor "moderne" vertalingen van 34×29. Aan de andere kant van de berg heeft Oostenrijk ons weer en daarmee een van de langste beklimmingen die ik kan bedenken. Vanaf de 120 km-markering strekt de weg zich ongeveer 40 km uit tot aan de 1620 m hoge Hochtannbergpas. Er zijn duizenden meters te verzamelen. Wat matig klinkt, is beslist een kwelling, want de zon heeft ons vanuit het zuiden in het vizier. Maar wie bovenaan staat, wordt gecompenseerd door de 50 kilometer lange afdaling door de Lechtal. Het tempo is fantastisch mooi tot aan Weißenbach en tien voor tien nadert de snede weer presentabele afmetingen.
Een van de belangrijkste verfrissingspunten zal voor de marathon in Weißenbach worden ingericht, want niemand mag zich laten misleiden door het feit dat er nog maar twintig kilometer te gaan zijn naar de finish – die zijn zwaar. De Gaichtpass ligt nog tussen ons en Tannheim, die kleine helling met 250 hoogtemeters die zo vaak over het hoofd wordt gezien op de routekaart. Na 210 kilometer kunnen de paar haarspeldbochten voor wanhoop zorgen, zeker als de wind uit het westen in je gezicht waait.
De zon staat al laag als we vlak voor Nesselwängle de pas oversteken en vrolijk de laatste kilometers in het Tannheimer Tal afleggen. De warme lucht van de dag hangt nog in de dalbodem, maar uiterlijk op de schaduwrijke hoeken van de Haldensee is het merkbaar koeler. Is het geluk of eerder het diner dat de toeristen naar de hotels lokte? Het zou ons niets kunnen schelen zolang we de straten voor onszelf hebben.
Onderweg spotten we trouwens nog een paar wielrenners. Ik herinner me mijn eerste bezoek aan Tannheim acht jaar geleden - toen waren ze echt exotisch.
roadbike-holidays.com biedt waardevolle tips voor tochten en racefietsvakanties in het Tannheimer Tal en vele andere regio's in de Alpen. De normen voor partnerhotels van Roadbike-Holidays zijn zeer hoog om aan de eisen van gepassioneerde wielrenners te voldoen.
In het Tannheimer Tal is dit bijvoorbeeld dat Hotel Bognerhof.
Laat een bericht achter