Wielrennen: vorige week was je in Gabon, nu race je weer voor goede resultaten in Dubai. Lucas Carstensen en Nikodemus Holler van Team Bike Aid reizen veel. Desalniettemin hebben de twee Duitse profs ingestemd met een interview met Velomotion. We hebben ook over de Ritzege door Lucas Carstensen en Overall #2 door Nikodemus Holler bij La Tropicale Amissa Bongo en over de komende doelen in Team Bike Aid.
Ondanks de uitstekende prestaties in Gabon zullen sommige lezers je nog niet kennen. Hoe zou je jezelf beschrijven?
Lucas Carstensen: “Jezelf beschrijven is nooit gemakkelijk. Ik zou mezelf omschrijven als kosmopolitisch en avontuurlijk. Vandaar mijn grote interesse in wielerwedstrijden buiten Europa.”
Nikodemus roept: "Ik ben een heel direct persoon. Om eerlijk te zijn, kan het me niet echt schelen om ieders lieveling te zijn. Als niet iedereen me leuk vindt, is dat niet erg - ik ook niet. Ik ben ook goed met mezelf, ik heb vrede met mezelf en ik geniet ook van het leven in totale eenzaamheid in een alpenhut gedurende twee weken. Aan de andere kant hou ik van gezelschap. Er zijn mensen van wie ik meer hou dan van wat dan ook en voor wie ik bijna alles zou doen. Het geheel is nogal tegenstrijdig - en dat is precies hoe ik ben, niet zo gemakkelijk in een la te stoppen.
Hoe ben je bij Team Fietshulp terecht gekomen? Wat maakt dit team?
Lucas Carstensen: “In 2014 stond ik al aan de start als stagiaire in enkele koersen voor Team Bike Aid. Daarom is het team niet helemaal nieuw voor mij, ook al zijn er structureel wel het een en ander veranderd. In de loop van het afgelopen seizoen werd het contact weer gelegd. Het team van Bike Aid bestaat voornamelijk uit twee dingen: Enerzijds het geweldige raceprogramma met hoogwaardige races wereldwijd. Aan de andere kant de culturele mix van chauffeurs uit Afrika en Europa. Er hangt ook een goede en gemoedelijke sfeer, wat volgens mij enorm belangrijk is voor succes.”
Nikodemus roept: “Het was belangrijk voor mij om het plezier in het wielrennen terug te vinden na het mislopen van een WorldTour-contract met Argos-Shimano in 2013 en een op zijn zachtst gezegd moeilijk seizoen 2014 – zowel sportief als als team. Om die vreugde weer terug te vinden, tekende ik in 2015 bij Bike Aid. Ik denk dat veel buitenstaanders me afschreven met deze handtekening. Het was zeker een stap of twee achteruit. Drie jaar later ziet de wereld er echter heel anders uit: ik heb geen twee stappen terug gedaan, ik heb gewoon een begin gemaakt. Daarmee heb ik niet alleen mezelf, maar het hele Bike Aid-team naar een ander niveau getild.”
Waar liggen je sterke punten? Hoe wil je je in de toekomst ontwikkelen?
Lucas Carstensen: “Mijn sterke punten liggen duidelijk in de sprint, al kan ik tot op zekere hoogte over heuvels. Dit vermogen kan zeker nog verbeterd worden.”
Nikodemus roept: “Ik ben een heel lichte rijder. Mijn gewicht schommelt tussen de 55 en 56 kg. Toch ben ik geen klassieke bergvlo. Mijn voorkeur gaat uit naar middellange bergen met een lengte van vier tot zes kilometer of heuvelachtige etappes met een lastige finale. Ik ben een veel evenwichtiger rijder dan mijn gewicht doet vermoeden. Zolang het niet koud en regenachtig is, kan ik op veel terreinen schitteren. Maar mijn grootste kracht ligt waarschijnlijk in mijn regeneratie. Tijdens toertochten merk ik altijd duidelijk hoe ik van dag tot dag sterker word ten opzichte van de andere coureurs."
Het seizoen is nog maar net begonnen, maar je hebt al goede resultaten behaald in Gabon. Heb je in de winter zo hard getraind om vanaf het begin zo goed in vorm te zijn?
Lucas Carstensen: “De winterstop was erg kort voor mij. In november reed ik mijn laatste race in Indonesië. Daarna wist ik van mijn eerste opdracht, bereidde ik me daarop voor en was al in vorm voor het seizoen.”
Nikodemus roept: "Ik ben momenteel een klein experiment aan het uitvoeren: ik heb afscheid genomen van het klassieke seizoen. Dit eindigde in oktober. Na een pauze van een week werken we de hele winter toe naar februari/maart. In 2017 heb ik gespeeld van februari tot december en had ik 91 wedstrijddagen. De klassieke pauze is dus niet meer nodig en ik probeer gedurende het seizoen zo nu en dan drie tot vier dagen met de voeten omhoog te gaan. Tot nu toe werkt het vrij goed. Dienovereenkomstig is de vorm relatief constant op een hoog niveau en hoefde ik voor Gabon maar een beetje te finetunen.”
Nikodemus Holler eindigt de Tropicale Amissa Bongo 2018 als tweede
Wielerjournaal Tourmanhttps://t.co/7Emn1rNm1e pic.twitter.com/tB2MAmhXcp— Tourman (@Tourmann1) 21. Januari 2018
Helaas krijgen we in Duitsland niet veel van dergelijke tours. Verschillen deze races qua organisatie en werkwijze sterk van de bekendere races in Europa?
Lucas Carstensen: “De organisatie was heel goed in Gabon. De start was altijd op tijd. De voertuigen zijn een groot verschil, want natuurlijk brengen de teams hun bussen en teamauto's niet mee naar Gabon, dus die hebben de organisatoren. Zo deelden we een teambus met het Ethiopische nationale team. De voertuigen zijn niet altijd de nieuwste. Zo gebeurde het bijna elke dag op weg naar de race dat een teambus of auto langs de kant van de baan pech kreeg. Het verloop van de races was nooit echt gecontroleerd of voorspelbaar. Maar dat kwam vooral doordat geen enkele grote ploeg de gele trui had. In plaats daarvan probeerde Direct Energie de race tot de laatste dag uit elkaar te scheuren om het algemeen klassement of in ieder geval een etappe te winnen.”
Nikodemus roept: “Net als in Europa zijn er ook in Afrika grotere en kleinere tours en dus de perfect georganiseerde race of een chaotisch evenement. De Tropicale in Gabon is een van de belangrijkste tours in Afrika. Het komt overeen met de 2.1-status, zowel qua organisatie als qua kwaliteit van het startveld. Een overstap van ruim 400 km is dan per vliegtuig snel volbracht. Daar kunnen zelfs de meeste Europese tours alleen maar van dromen. Wat echter enorm verschilt van racen in Europa, is het enthousiasme van de lokale bevolking. Hier word je altijd met open handen ontvangen en luid toegejuicht, ook als het verkeer even stilstaat.”
Hoe kun je je het dagelijkse racen in Gabon in Team Bike Aid voorstellen?
Nikodemus roept: “Meestal gaat de wekker om zes uur ’s ochtends af. Ontbijt met de havermout en een beetje pasta die je hebt meegenomen, naar het toilet, de voorbereide bagage pakken en de minibus in. Dit jaar deelden we de bus met het Ethiopische nationale team. Best grappige jongens waar we altijd een leuke tijd mee hadden. Na ongeveer 6 uur waren we meestal bij het startpunt. Dus draaglijk met een beetje muziek in je oren. Het is sowieso moeilijk om je te vervelen in Gabon. Er is altijd iets te zien. De constante drukte in de dorpen, of de dode dieren in de jungle die te koop worden opgehangen langs de kant van de weg. Van schildpadden tot krokodillen tot apen, alles is aanwezig. Dan bij het startpunt je fietskleding aantrekken, eten halen voor de race, de versnellingen nog eens controleren, zonnebrandcrème aanbrengen, intekenen, klaar zijn voor een paar foto's en dan op naar de start.
Na de race hangt alles af van hoe succesvol je was. In het beste geval op het podium, dan voor een dopingcontrole, een herstelshake drinken en wat vast voedsel naar binnen schrokken. De eetlust na de vlucht is zeer beperkt bij zulke hoge temperaturen. Daarna naar het hotel. Als dit nieuw is, check dan eerst in, anders direct naar de kamer. Dan probeer ik weer wat te eten, wat stretchen, dan de was doen (natuurlijk met de hand in Afrika), douchen en dan op de massagebank. Daarna volgt het diner, gevolgd door het teamoverleg met het programma voor de volgende dag, de analyse van de wedstrijd en de tactiek voor de volgende etappe. Dan is het, als je geluk hebt, nog niet te laat en kun je nog even internetten of een podcast luisteren.”
Wat zijn de voorwaarden bij overnachten? Hoe is het eten? Met welke weersomstandigheden heb je moeite?
Lucas Carstensen: “De hotels waren zeer goed tot oké. Het eten was meestal ook goed, hoewel ik persoonlijk in het buitenland heb geracet waar dat niet het geval was. Maar je kunt ook vooruit plannen en je koffer in Afrika gewoon vullen met eten in plaats van dikke kleding. Het weer was natuurlijk wat je in de tropen verwacht: behoorlijk warm en vochtig.”
Nikodemus roept: “Zowel de hotels als het eten zijn geweldig. Het enige dat soms zwak of niet aanwezig is, is wifi. Maar dat is te verdragen. Anders zijn de omstandigheden gemakkelijk voor mij om te verdragen. Stromend water en stroom: wat wil je nog meer? Persoonlijk hoef ik ook niet te worstelen met de weersomstandigheden. Integendeel: ik hou van de hete temperaturen, vaak ver boven de 30 graden en de hoge luchtvochtigheid die typisch is voor de tropen. De meeste Duitsers zouden waarschijnlijk klagen over deze weersomstandigheden, maar deze omstandigheden passen bij mij.”
De eerste Duitse overwinning in het wielerseizoen 2018.
Wie zou mee hebben @l_carstensen94 van de ploeg @fietshulp verwacht?https://t.co/XjX3gxSeeE#wielersport #Wielersport #BDR #Carstensen #BikeAid #Fijn #reguigui #Tropische2018 #TropicaleAmissa Bongo @tropische2018— Michael Behringer (@SlevinCycling) 15. Januari 2018
Lucas, je won direct bij de start een etappe en pakte de gele trui. Daarna zou het niet meer moeten werken. Wat was het?
Lucas Carstensen: “De eerste twee etappes en de laatste waren de enige waarin er een echt vlakke massasprint was. In Gabon betekent dat echter dat er nog diverse heuvels op het programma staan. In de laatste etappe vielen de mensen de hele race aan en had ik op het einde geen goede benen. Ik ben nog steeds zeer tevreden, vooral over de manier waarop we als team gereden hebben en uiteindelijk beloond werden met een overwinning in het ploegenklassement. Dat was geweldig."
Niko, je sloop in de groep op de beslissende etappe. Je bent met een enorme voorsprong voor het peloton aangekomen. Je probeerde vervolgens meerdere keren de leider Joseph Areruya aan te vallen. Was de man uit Rwanda gewoon te sterk?
Nikodemus roept: "Sluipen is het verkeerde woord. Als in het peloton een volledig pro-continentaal team achter een groep van vier man aanzit, is dat in de meeste gevallen een hopeloos voorstel.. Maar niet in dit geval. Het was pure gewelddadigheid en ik ben blij dat ik 's ochtends niet wist wat me die dag te wachten stond. 180 km in zinderende hitte, constant op en neer in een groep van 4 man. Het was een meedogenloos gevecht met open gezichten, bijna vijf uur pijn en lijden. Areruya was absoluut heel sterk. Was hij sterker? Moeilijk te zeggen. In de wielersport is het niet altijd de sterkste die wint. Misschien was hij sterker, misschien ook niet. Misschien werd het wel eens tijd dat een zwarte Afrikaan voor opschudding zorgde en de Europeanen van hun hoge paard kreeg.”
Met de vierde etappe in Gabon was het tijd voor de sprinters om… https://t.co/YrJZL8jsUi
— FIETSHULP (@bikeaid) 18. Januari 2018
Bike Aid vliegt van Duitsland naar Gabon en vervolgens naar Dubai: hoe ga je om met deze reisdruk?
Lucas Carstensen: "Persoonlijk vind ik vliegen niet stressvol. Na een stressvolle race, waar altijd wat te doen is, geeft vliegen je een paar uurtjes rust. Op dit moment moet ik bijkomen van de Tropicale.”
Nikodemus roept: "Denk niet te veel na over de stress die zo'n reis op het lichaam legt, bekijk het gewoon positief. Een langeafstandsvlucht? Niets beter dan dat.Eindelijk tijd om een film te kijken, een boek te lezen of wat slaap in te halen. Ik probeer altijd actief het hele ding om te zetten in iets positiefs. Dat helpt enorm. Ook op reis probeer ik mezelf zoveel mogelijk luxe te gunnen. Daarom word ik in mijn team wel eens een prinses genoemd, omdat ik altijd veruit de meeste bagage bij me heb. Maar met meer dan 200 dagen per jaar dat ik onderweg ben, is een beetje luxe ongelooflijk goed - of het nu je eigen kussen is of een nekkussen en een noise-cancelling koptelefoon voor tijdens de vlucht."
Hoe houd je jezelf bezig voor en na de wedstrijden als je op tournee bent met Team Bike Aid?
Lucas Carstensen: “Er is vaak weinig tijd. De rest van de tijd blijf ik in contact met vrienden en familie – als internet beschikbaar is – of kijk ik een film op mijn laptop. Maar vaak zitten we na de maaltijd allemaal bij elkaar.”
Nikodemus roept: “Voornamelijk met muziek. Mijn trouwe metgezel bij de races is mijn geliefde Bose-box. Er gaat niets boven goede muziek en een stevige jukebox. Afhankelijk van hoe de race is verlopen, wordt de muziek dan aangepast. Het kan gebeuren dat het halve hotel mijn teleurstelling hoort na een slecht verlopen race. Voor mij is muziek een motivator voor de race en een soort uitlaatklep na de race. En de nummers worden altijd gekozen voor de situatie die voorhanden is. Dat doe ik overigens ook op trainingen.”
Welke doelen hebben jij en je Team Bike Aid voor de Sharjah Tour en wat zijn je plannen daarna?
Lucas Carstensen: “We hebben weer een uitgebalanceerd team aan de start. Onze klimmers hebben hun zinnen gezet op de derde etappe en daarmee natuurlijk op het algemeen klassement. In de sprints zullen Meron Abraham en ik ons staande proberen te houden tegen enkele van de echt grote sprinters. Een podium zou zeker een overwinning zijn tegen renners als Coquard en Mareczko. De volgende wedstrijd is de Ronde van Antalya in februari. Het is nog niet duidelijk welke coureurs daar zullen rijden.”
Nikodemus roept: “Het motto is aansluiten bij Gabon. We kunnen hier spelen zonder enige druk om te slagen en we willen allemaal onze goede vorm gebruiken. We zijn buitengewoon sterk en hebben waarschijnlijk de meest tactische opties van elk team. Dat was al een van onze grootste voordelen bij Tropicale en we hopen dit voordeel opnieuw te kunnen gebruiken en de juiste stappen te zetten. Daarna moet ik studeren voor de universiteit en dan hoop ik in de ploeg te zitten in de Ronde van Antalya.”
Tot slot: Welke profs zijn je rolmodellen, wat zijn je favoriete koersen en hoe volg je zelf de Tour de France?
Lucas Carstensen: “Als ik een coureur als rolmodel zou moeten noemen, dan zou dat zeker Peter Sagan zijn. Zijn racestijl en enorme veelzijdigheid zijn erg indrukwekkend. Waarschijnlijk volgen we dit jaar allebei de Tour de France tijdens de gelijktijdige Tour of Qinghai Lake. Als ik zelf niet aan het racen ben, kijk ik altijd graag naar professionele races op tv. Ik heb niet echt een favoriete race, maar er zijn er toch een paar die ik heel graag wil rijden.”
Nikodemus roept: "Ik ben echt te oud voor rolmodellen. Bovendien zijn er nauwelijks nog echte personages over. Bijna elke professional let goed op wat ze zeggen. Beledig gewoon niet en ga altijd met de stroom mee. Net als in onze samenleving wordt gelijkheid geëist. Een saaie mengelmoes. Val je op, dan heb je gedragsproblemen. Ik ga liever mijn eigen weg en zorg ervoor dat mensen over mij praten dan over anderen. Wees zelf een rolmodel. Laat zien dat het niet altijd de standaardmanier hoeft te zijn en dat je ook je mond open kunt doen zonder bang te hoeven zijn voor altijd verdoemd te worden.
Er zijn gewoon te veel favoriete races. Ik hou van racen en kijk uit naar bijna elke wedstrijd. Ik kan echt niet beslissen over een race. Er is meestal niet genoeg tijd om naar de Tour de France te kijken. Ofwel omdat ik nu ergens in de wereld op tournee ben, ofwel omdat er lange trainingen op komst zijn. Meestal is er niet meer dan de dagelijkse samenvatting.”
Laat een bericht achter