test Canyon Graal: De eerste gravelbike van het bedrijf uit Koblenz zet een uitroepteken met zijn ongebruikelijke stuur. Klopt de uitvoering? Velomotion heeft het aan de hand van het voorbeeld van Canyon Graal CF SL 8.0 geprobeerd.
Zodra je ervan overtuigd bent dat de racefiets "volwassen" is en dat er geen ruimte meer is voor baanbrekende innovaties, haast een fabrikant zich naar voren en presenteert iets waar je nooit van had kunnen dromen. Deze keer is het Canyon met de Grail - een gravelbike die dankzij zijn extreem onafhankelijke stuur aanzienlijk meer trillingsdemping moet bieden. Dat klinkt spannend, vooral omdat het bedrijf uit Koblenz al veel te bieden heeft op het gebied van rijcomfort: zelfs de aerodynamisch geoptimaliseerde fietsen van het merk rollen verrassend zacht over hobbels; Buigende naar verende zadelpennen geven de racemachines en crossers een ongeëvenaard comfort.
Met de nieuwe serie "Grail" zetten de mensen uit Koblenz voort wat ze al in de racefietssector beoefenen: een scheiding tussen "race" en "endurance", met racefietsen vertegenwoordigd door enerzijds Aeroad en Ultimate en anderzijds Endurance de ander. Voor off-road gebruik is er de Inflite-serie, die is uitgebreid tot zes modellen met volbloed crossers - en de zes Grail-varianten, sportieve toerfietsen voor off-road gebruik met een lagere zadelhoogte en langere wielbasis, die ook kunnen worden gebruikt op pad met 50/34 compacte kettingbladen. Er is geen 1×11-variant van de Grail - Canyon volgt de filosofie dat een gravelbike ook volledig rijklaar moet zijn en daarom een fijne gradatie vereist (wat in dit geval betekent 11-34 met acht dubbele stappen en twee grotere sprongen).
Canyon Grail: Grind Cockpit CF
Wat is er speciaal aan de Graal? Natuurlijk het stuur met twee niveaus, genaamd "Gravel Cockpit CF", dat als volgt kan worden beschreven: Stel je een carbon racestuur voor dat niet in het midden van de topstang wordt geklemd, maar halverwege de stuurboog via een dwarsbalk die vormt op zijn beurt een eenheid met de steel. De topstang zweeft dus iets naar achteren vrij boven de stuurpen; het is afgeplat en zo dun in het midden dat het is ontworpen om te buigen onder belasting. Flex op de topstang is het toverwoord; iets wat met een normaal racestuur grotendeels onmogelijk is, aangezien deze in het midden van de stuurpen worden vastgehouden. Het kan dus alleen ver naar buiten stuiteren, op de remhendel of op de stuurboog.
Als je de topstang naar beneden drukt, voel je meteen de elasticiteit; de twee niveaus van het stuur verschuiven ook tegen elkaar als er druk of spanning op de trekstang komt. Als je het stuur aan de onderkant vastpakt, kan het gemakkelijk tegen de onderste dwarsbalk worden gedraaid, wat ook voor een zekere flexibiliteit spreekt. Het onderste gedeelte is overigens niet bedoeld om vast te houden en alleen met de handen moeilijk te bereiken. Alleen de uiteinden dienen als contactoppervlak, zoals het stuurlint op dit punt laat zien - maar daarover later meer.
Canyon Graal: het ontwerp
Canyon monteert het dubbele stuur op een fiets met een glad oppervlak en een matte afwerking die typerend is voor het merk en die een bijzonder design heeft, vooral in het gebied van het balhoofd. De stuurpen eindigt soepel met het bovenoor, wat resulteert in een zeer elegant silhouet, maar de stuurhoek beperkt tot net geen 90°. Dat heeft Canyon al op de strakke Urban 8.0 stadsfiets en de triatlonmodellen; de Franse framebouwer Look gebruikt dit ontwerp al jaren. Zo zou ook een straatracer of een crosscountryfiets kunnen worden ontworpen; Als gravelbike openbaart de Grail zich door de 40 banden en een doorgang die ook iets bredere banden toelaat. Bevestigings- en montagestandaarden zijn state-of-the-art: kabels en leidingen gaan vroeg het frame in en verlaten laat; zeer goede steekassen, flat-mount rembevestigingen en een geïntegreerde trapas zijn bij Canyon sowieso vanzelfsprekend. Zo ontstaat een harmonieus totaalbeeld, dat nog eens wordt benadrukt door het ingetogen decor.
Canyon Graal: Geometrie
Ook qua afmetingen valt de beugel op. In plaats van stapel en bereik bevat de geometrietabel de eenheden "stapel+" en "bereik+"; Dit betekent de verticale en horizontale afstand van het midden van de trapas tot het bovenste stuur. Omdat de stuurpen gelijk ligt met de bovenbuis, kunnen de stapel en het bereik eigenlijk ook conventioneel worden ingesteld, te beginnen met de schroef op de stuurpendop. Dit resulteert in waarden die qua zitlengte in de buurt komen van een XL-maat Canyon Inflite; de stapel is bijna 3 cm groter dan de Crosser. Daarnaast is er een hoogte van ongeveer 6 cm vanaf de stuurpenkap tot aan de topstang en ongeveer 8 cm ervoor – wat anders de stuurpenlengte is.
De nieuwe eenheden "Stack+" en "Reach+" maken het moeilijk om ze te vergelijken met andere fietsen in het Canyon-assortiment; hun voordeel is natuurlijk dat ze de exacte positie van het stuur ten opzichte van de trapas aangeven. Dit is belangrijk omdat de beugel van de Grail geen instelmogelijkheden biedt. Met zeven framematen liggen de sprongen in zitlengte en stuurhoogte in het bereik van 2 cm; het grootste verschil is 27 mm hoogteverschil van M naar L. Gezien de over het algemeen vrij rechte zitpositie en het feit dat dit geen wedstrijdfiets is die op de millimeter moet passen, is dat prima. Op middellange termijn wil Canyon de nieuwe meeteenheden uitbreiden naar het gehele modellengamma om de vergelijkbaarheid met elkaar te waarborgen.
Canyon Graal 2018
XXS | XS | S | M | L | XL | XXL | |
zitbuis (in mm) | 432 | 462 | 492 | 522 | 552 | 582 | 612 |
Zithoogte (in mm) | 627-727 | 657-757 | 687-787 | 717-817 | 747-847 | 777-877 | 807-907 |
liggende achtervork (in mm) | 415 | 415 | 425 | 425 | 425 | 425 | 425 |
Wielbasis (in mm) | 988 | 990 | 1020 | 1029 | 1040 | 1063 | 1073 |
Stuurhoek (in °) | 70,25 | 71,25 | 71,0 | 72,5 | 72,5 | 72,5 | 72,5 |
Zithoek (in °) | 73,5 | 73,5 | 73,5 | 73,5 | 73,5 | 73,5 | 73,5 |
Bereik (mm) | 401 | 422 | 439 | 458 | 475 | 494 | 513 |
Stapels (mm) | 594 | 615 | 638 | 660 | 687 | 708 | 728 |
Canyon Graal: uitrusting
Canyon rust de testfiets – een Grail CF SL 8.0 – uit met een dermate hoge kwaliteit dat je op het eerste gezicht geen duidelijk prijsidee hebt. Complete Shimano Ultegra R8000, hoogwaardige DT Swiss-wielen geoptimaliseerd voor bandbreedtes vanaf 28 mm, een zadel van 150 euro, plus het innovatieve stuur - als iemand "4.000" zou zeggen, zou dat heel geloofwaardig zijn. Maar onze Grail staat genoteerd op een magere 2.599 euro en weegt bijna 8,6 kilo (zonder pedalen). Dit zijn waarden die de fiets bevallen en aantrekkelijk maken, vooral omdat hij, zoals we al snel ontdekken, uitstekende rijeigenschappen biedt.
Canyon Graal: op pad
Met 2,5 bar in de jaren 40 gingen we eerst op asfalt voor ons standaard crosscircuit; het biedt allerlei hobbelige oppervlakken - grindpaden, allerlei soorten grind en natuurlijk wortelpaden, gaten en obstakels in overvloed. Onderweg valt meteen op hoe gemakkelijk de Schwalbe G-One Bite rolt met zijn gripprofiel; Ook het acceleratie- en stuurgedrag van de Grail zijn eye-openers. De fiets komt meteen op gang, laat zich gewillig in bochten leunen en is veel handzamer dan de 106 cm lange wielbasis doet vermoeden. Als je uit het zadel trapt, steigert de fiets gewoon bergop - kortom, de wegligging is geweldig, ook al was de testfiets minstens een maat te groot.
De eerste offroad-passage nadert en daarmee een antwoord op hoeveel de Gravel Cockpit nu buigt. Allereerst moeten we onszelf balanceren op een wortelachtig, steil stuk met de remgreep en uit het zadel, wat al zegt over de overtuigende eigenschappen van de banden. De jaren 40 nemen hobbels op en gezien het grote volume en de brede velgen hoef je je ook geen zorgen te maken over het uitbodemen. Je kunt hoe dan ook tubeless worden - de Schwalbe G-One Bite, mede ontwikkeld door Canyon, heeft alleen ventielinzetstukken en wat afdichtingsmelk nodig.
De Canyon Grail bewijst zijn hoge rijcomfort door een veilig, levendig rijgedrag
Maar nu scherp grind, hier en daar gekruid met kuilen en stukjes asfalt. Topstang, positie remhendel, trekstang; zittend, schommelend op de topstang – overal waar uw handen dwalen, zijn schokken en trillingen met mate voelbaar; merkbare verschillen tussen de greepposities kunnen niet worden vastgesteld. Ondertussen buigt de uitstekende Canyon-zadelpen aan de achterkant. De Grail is geenszins hard, integendeel - naarmate de tocht vordert, bewijst hij zijn hoge niveau van rijcomfort in combinatie met een veilige, levendige handling. Het valt echter niet op dat de topstang een bijzonder aandeel heeft in het comfort en meer dempt dan wanneer je handen aan de handgrepen zitten.
Dat is in eerste instantie ontnuchterend, maar bij nader inzien misschien niet zo verwonderlijk. Het begint bij de zitpositie op de Gravelfiets: de hoogte tussen stuur en zadel is slechts enkele centimeters, de zitlengte is vrij groot; als je de topstang vastpakt, rust er weinig gewicht op je handen. Schokken op de weg worden deels opgevangen door de banden, maar ook door de losjes vastgehouden armen; daartussen zit de topstang, waarvan de flexibiliteit niet bijzonder groot is in vergelijking met de banden en ledematen. Op een kleinere fiets - de Grail in XL was voor ons beschikbaar voor de test - met meer gewicht op de handen zou het anders kunnen zijn; de topstang lijkt echter niet overdreven flexibel, zelfs niet als we staand rijden met veel druk op onze handen.
Men zou nog steeds kunnen geloven dat de Gravel Cockpit het achtergrondgeluid dempt van trillingen die de bestuurder niet bewust waarneemt en die op den duur merkbaar worden in de vorm van vermoeidheid en ongemak. In een directe vergelijking met de eigen Crosser van de redacteur kan de Grail in ieder geval aanspraak maken op een merkbare toename van het comfort - vooral natuurlijk op de zadelpen. Op een langere doorgang met trillingsbevorderende betonnen roosters is de Grail al met al gladder; het algemene concept van een comfortabele crosscountry-racer voor lange afstanden werkt.
In ieder geval moet je met gravelbikes breken met conventionele concepten en nadenken over het beoogde gebruik van het jonge ras. Bij de Grail geldt dat weer voor het stuur: het gebogen stuur en de onderste dwarsbalk ontmoeten elkaar zo dat klassiek rijden met een lager stuur niet zomaar mogelijk is. Als je het stuur aan de uiteinden vastpakt, kun je nauwelijks bij de remhendels - maar dat hoeft ook niet, want op een gravelbike gebruik je deze positie niet in een krappe groep races, maar op lange, eenzame gravel rechte stukken met tegenwind. Als u de trekstang zo vastpakt dat uw vingers op de remhendels liggen, moet u uw duim over de dwarsstang plaatsen. Om dit redelijk comfortabel te laten zijn, moet u een zeer vlakke houding aannemen met uw onderarmen bijna horizontaal, anders worden uw duimen naar boven gebogen. Ook hier kan men tegenwerpen dat deze positie de uitzondering is op de gravelbike - hij mag gebruikt worden op korte, zeer steile afdalingen.
Wat te denken van de Canyon Graal? Gravelfans zullen blij zijn dat de mensen uit Koblenz dit segment oppakken en meteen ook zeer hoogwaardige, goed rijdende modellen in de middenprijsklasse aanbieden. Zoals we hebben gezien, is onze testgraal volkomen overtuigend; Gezien het over het algemeen hoge comfortniveau kan het worden vergeven dat de Gravel Cockpit niet kon waarmaken wat hij in de test beloofde. En wat de trekstang betreft mag je het speciale doel van de gravelbike niet uit het oog verliezen. Uiteindelijk hoeven fans van lange offroad-tochten alleen maar de onbekende look te benaderen; u zult meteen genieten van de rijeigenschappen van de Grail.
Web
Tom zegt
Zoals ik het zie, biedt Canyon de Grail wel aan met een 1×11 aandrijflijn.
Claudi zegt
Hallo, kan er een fietstas aan de dwarsstang worden bevestigd? Dat zou geweldig zijn, en de topstang zou helemaal gratis zijn, wat tot nu toe een beetje vervelend was op normale racefietssturen met de Ortlieb bikepacking bags. Is het frame geschikt voor eventuele bagagedragers en spatborden?
LG Claudia