MTB-nieuws: Elisabeth Brandau, meervoudig Duits kampioene in MTB-marathons en veldrijden, rijdt in 2019 & 2020 op Radon-fietsen. Na slechts één jaar bij Mondraker keert Elisabeth Brandau terug naar Radon Bikes en zal ze de komende twee jaar racen op de Jealous race hardtail.
Kort interview met Elisabeth Brandau:
Welke doelen heb je jezelf gesteld voor de komende twee jaar? Is er voor jou een absoluut hoogtepunt waar je naartoe werkt?
Het is duidelijk dat de Olympische Spelen in Tokio – de Olympische Spelen waren al mijn doel in 2003, toen ik nog wegwedstrijden deed – maar toen was ik nog te jong en presteerde ik niet goed genoeg. Toen ik in 2008 overstapte op mountainbiken, begon met een licentie en toenmalig Olympisch kampioene Sabine Spitz versloeg in de marathon, laaide het doel om daar bij te willen weer op. Ik had toen geen idee dat dit een rotsachtige weg zou zijn. De Olympische Spelen zijn duidelijk mijn hoofddoel. Maar er is nog een lange weg te gaan en dus heb ik natuurlijk een aantal mijlpalen die ik wil bereiken. Op het WK thuis in Albstadt in 2020 sta ik in ieder geval aan de start.
Train je uitsluitend op de hardtail of maak je ook gebruik van andere fietsen of andere sporten?
Ik gebruik eigenlijk allerlei tweewielers. Van de geëlektrificeerde e-bike voor een ontspannen toer met het gezin of een DH voor het fietspark om je technische vaardigheden te verbeteren en natuurlijk om veel plezier te hebben! In de winter rijd ik naast de XC-fiets voornamelijk veldrijden of pak ik soms de racefiets voor lange tochten.
Heb je trainingspartners waarmee je de tijd op de fiets doorbrengt en zo ja, komen die ook voornamelijk uit het XC-gebied? Kijk je naar bepaalde dingen die je bepaalde voordelen geven in XC-racen, dat steeds moeilijker wordt?
Ik heb niet direct een vaste trainingspartner. Ik rij graag mijn tochten met mensen met wie ik mijn passie voor fietsen kan delen en die er net zo gepassioneerd over zijn als ik. Het hoeven natuurlijk geen professionals te zijn en bovenal leer ik vaak veel van deze vrienden en leer ik ook vaardigheden, vooral in technische passages. Maar ik ben ook blij om een rondje te rijden met Simon Laib, een wegprof, of Luca Schwarzbauer, de professionele MTB-rijder van Lexware. Door samen te fietsen leer je het meeste en daar komen we met zijn allen verder mee. Ik hou van de teamstructuur, ook al zijn we individuele atleten.
Welke fiets ga je gebruiken in de races en wat waardeer je het meest in je racefiets?
Tot nu toe heb ik een hardtail altijd in racemodus gereden. Ik hou niet alleen van de lichtheid, maar ook van de directheid van de fietsen. Ze vergeven je geen fouten, maar je weet 100% hoe ze reageren. Ik heb vorig seizoen ook volledig getest en ik denk dat als ik er wat meer tijd aan zou besteden, ik me weer zou kunnen verbeteren. Ik gebruik momenteel een volledig voor regeneratie. Voor mij moet het nog steeds stijf zijn en natuurlijk zo licht mogelijk. De Radon Jealous is daar een prima basis, ik rijd op het standaard frame dat klanten ook kunnen kopen en was destijds ook betrokken bij de ontwikkeling en testte de eerste prototypes in het WK.
Wat vind je van dropper posts in XC? Gebruik je ondanks het hogere gewicht een dropper post om te racen?
In 2016 kwam ik voor het eerst in aanraking met de Dropper Seatpost, omdat ik na de zwangerschap wat in te halen had en al snel de voordelen merkte. Natuurlijk heb je het gewichtsnadeel in je hoofd, maar ik ben zelf nooit de lichtste rijder geweest, dus eigenlijk maakt het niet zoveel uit.
Hoe ziet je dagelijkse routine er meestal uit en hoe verenig je de onderwerpen gezin, trainen en racen?
Tot vorige maand was het allemaal behoorlijk freestyle omdat mijn jongste zoon de hele dag thuis was. Dus ik moest uitzoeken hoe ik de dag kon structureren en hoe ik de training op de een of andere manier kon accommoderen. Meestal probeerde ik 's morgens vroeg een trainingssessie te doen voordat mijn man naar zijn werk ging. Sinds deze winter zitten beide kinderen 's ochtends in hun crèche, dus die tijd kan ik meestal gebruiken voor mijn training. 'S Avonds is er meestal stabiliteits- en krachttraining.
Hoe ga je om met nervositeit voor de start? Ben jij de rustige, of draait je maag van tevoren al om? Heb jij tips hoe je het beste met de druk om kunt gaan?
Ik heb gegarandeerd de rust niet meer, maar helemaal gek word ik ook niet meer. Ik ben gespannen omdat ik altijd wil dat alles perfect is, maar dat lukt natuurlijk zelden, vooral niet als de kinderen bij de races zijn. Maar ik werk samen met mijn mental trainer om op tijd mijn focus te krijgen en de juiste spanning op te bouwen. Na de start kan ik eigenlijk altijd zien of ik optimale spanning heb en of het redelijk goed gaat of niet. Met betrekking tot mijn eerder genoemde doelen hoop ik natuurlijk op een goede start!
Elisa's Radon Jaloers
Frame: Radon Jealous 18” – standaardframe
Vork: FOX 32 Factory Stepcast Kashima
Aandrijving: SRAM XX1 Eagle
Crank: SRAM XX1 adelaar
Kettingblad: absoluteBLACK ovaal 34 tanden
Remmen: Magura MT8
Zadelpen: RockShox Reverb 100 mm
Wielen: Tune Blackburner
Banden: Vittoria Barzo 2.25 / Vittoria Peyote 2.25
Stuur: PRC MCG plat
Handvatten: Esi-grepen
Stuurpen: Syntace Flatforce 55 31.8
Pedalen: Crankbrothers Candy
Laat een bericht achter