Test Stadler Dynabike Urban Jet: met een stalen frame en smalle banden zorgt de single-speeder van Stadler voor stijlvolle dagelijkse mobiliteit. Velomotion ging erop zitten en oordeelde: alles was prima, alleen hier en daar wat langdradig.
Oude stalen racefietsen zijn erg populair bij jonge stedelingen. De filigraan, soms felgekleurde machines zijn behoorlijk robuust met simpele techniek en sterke pijpen, en waar de lak uit de jaren 80 wat broos is, hoef je niet meer voorzichtig te zijn met het beugelslot. Alleen: omdat ze al een paar jaar trendy zijn, zijn de oude hits zeldzaam geworden - of alleen voor heel veel geld te krijgen. Toevallig bieden diverse fabrikanten nu nieuwe stalen fietsen aan in de bekende slanke look, en dat tegen aantrekkelijke prijzen. Misschien wel het beste aanbod komt van Stadler, de grote vakhandelsketen die met 20 vestigingen nooit ver weg is. Hun Dynabike Urban Jet single speed fiets wordt aangeboden voor minder dan 200 euro, wat best verleidelijk klinkt - dus Velomotion nam de fiets onder de loep.
Stadler Dynabike Urban Jet: Klassieke look met een modern tintje
Laten we beginnen met de look: het is een groot succes met een grijszwarte metallic lak, aangevuld met mintkleurige velgen en smalle ringen op het frame en de vork. Het stuur ziet er dus discreter uit dan een klassieke racer - en misschien een beetje eigentijdser. Het feit dat de folies van de sierstickers duidelijk afsteken tegen de verf, toont echter aan dat de fabrikant strikte besparingsspecificaties moest volgen. Behalve de naven en remmen zijn alle hulpstukken matzwart, wat er goed uitziet; Dus over het algemeen hou ik van de fiets.
Stadler Dynabike Urban Jet: single speed of fixie
Zoals ik al zei, zit er niet veel technologie op een klassieke racer - noch ingewikkelde schakelremhendels, noch schijfremmen, en zeker niet zoiets exotisch als carbon. De Dynabike mist zelfs versnellingen; Hij is uitgevoerd als single speeder of "fixie": de achterwielnaaf is aan beide zijden voorzien van schroefdraad zodat er twee tandwielen op gemonteerd kunnen worden. Vanuit de fabriek zijn dit een vrijloopring en een star tandwiel; om van de ene naar de andere over te schakelen, moet u de 15 mm steeksleutel eruit trekken en aan het wiel draaien. Rijden met een vaste versnelling is cool, maar het is even wennen - als je zoals gewoonlijk stopt met trappen, krijg je een heftige trap tegen de achtervoet, omdat de aandrijving altijd met het achterwiel meedraait. Aan de andere kant raak je na verloop van tijd gewend aan een heel zachte, “ronde” trapbeweging.
Tegelijkertijd vereist het ontbreken van de tandwielen een lange uitval plus een spaninrichting voor de ketting, hier geleverd in solide plaatwerkkwaliteit. Afgezien van het feit dat de asstomp rechts en links vrij ver voorbij de zeskantmoer uitsteekt, is alles perfect in orde, ziet het er stabiel uit en zou het niet te snel moeten slijten. De trapas bestaat uit een cartridge met kunststof lagerschalen en zwarte aluminium cranks; een kettingkast ontbreekt, dus indien mogelijk een broekklem of iets dergelijks gebruiken.
Stadler Dynabike Urban Jet: solide uitrusting zonder grote blunders
De remmen ontbreken nog, die zijn up-to-date en werken goed in combinatie met de aluminium hendels, ook al zijn de eenvoudige rubberen kussentjes die met zeskantmoeren zijn vastgemaakt nogal hard. Maar dergelijke subtiliteiten zijn alleen merkbaar voor kenners. De banden, die slechts 23 mm breed zijn, zijn niet erg eigentijds en zouden in het dagelijkse stadsleven nogal hobbelig moeten zijn. Er is echter genoeg ruimte onder de remmen waar 28s of zelfs 30s in zouden moeten passen. Een set soepel lopende banden is de enige tuningtip voor deze fiets, die aangenaam wendbaar is door het dagelijks leven - als je van sportief houdt. Met de lange, horizontaal geplaatste Ahead stuurpen is de zitpositie behoorlijk gestrekt, zoals je gewend bent van een racefiets (of juist niet). Een kortere of steilere stuurpen is immers vrij eenvoudig te monteren - verkrijgbaar bij Stadler voor ongeveer 20 euro.
Als je een beetje oefent, kun je met de stijve gang coole staande pogingen doen bij rode verkeerslichten; Daarna kom je niet zo snel op gang - met 44 tanden voor en 16 achter heeft het wiel een vrij lange overbrengingsverhouding en is het ontworpen voor hogere aanhoudende snelheden. Als er achter grotere tandwielen zijn gemonteerd, is de ketting mogelijk niet lang genoeg meer; bij het wijzigen van de primaire vertaling moet de specialist dit doen. Of natuurlijk de specialist. Als je durft, kun je deze persoon draadjes laten knippen in de platte uitvaleinden aan de achterkant; dan zou de fiets kunnen worden voorzien van vaste spatborden.
Maar misschien is dat gewoon te omslachtig voor een fiets van 199 euro - zonder aanpassingen is de goedkope single-speeder ook erg prettig om te rijden. Met 11,6 kilo inclusief pedalen is de fiets ook vrij licht, zeker in vergelijking met de fietsen die gewoonlijk in het dagelijks leven worden gebruikt. Het is dus de moeite waard om te grijpen - voor de prijs krijg je zeker geen klassieke racefiets van aantrekkelijke kwaliteit.
Laat een bericht achter