Groeten uit het Salzkammergut!
Velen van jullie zullen het gemerkt hebben: deel twee van mijn vier weken durende bergavontuur bracht me naar Opper-Oostenrijk, meer bepaald naar het meer van Hallstatt. Naast een week familievakantie en veel ontspanning, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om veel van de bezienswaardigheden in de regio te zien.
Natuurlijk verdient de volledig overvolle stad Hallstatt een speciale vermelding buiten de fiets. Mensen verdringen zich over het marktplein en staan honderd meter in de rij voor een boottocht over het meer. Om eerlijk te zijn - niet echt mijn ding.
Het is moeilijk te raden, ik kijk liever naar de Obertraun Bike Arena, waar komend weekend de Oostenrijkse staatskampioenschappen worden gehouden. Drops - rotstuinen - North Shore Trails - wortelpassages en zo tot je erbij neervalt. Er is hier echt alles wat een WK-waardige route nodig heeft om mij, die een watje is in rijtechniek, tot het uiterste te drijven.
Eigenlijk had ik me voorgenomen om de twee weken tussen de tocht en de Bike Transalp vrij nonchalant door te brengen met slechts een paar uur basistraining, maar de legende van de Salzkammergut Trophy hing in de lucht.
Ik besloot snel dat het route B moest worden. Met zijn 119,5 km / 3848 hm is het slechts het kleine broertje van het 211,3 km / 7119 hm A-afstandsmonster, maar toch een heel fijn board voor een spontane beslissing!
Het weer op zaterdagochtend was slecht, zoals typisch voor de noordalpen. Pa en ik reden in de stromende regen de 14,5 kilometer van ons vakantieappartement in Obertraun naar de start in Bad Goisern.
Het startveld was opgedeeld in verschillende blokken. De 50 snelste van het voorgaande jaar stonden vooraan, in het tweede blok de deelnemers van het Europees Kampioenschap Masters MTB Marathon. Vanaf het derde blok was iedereen vrij om zich naar eigen inzicht te positioneren. Er stonden nu zo'n 200 mensen voor me - gelukkig had ik net op de Transalp Tour geleerd hoe je je een weg baant in het veld van renners met zo min mogelijk complicaties.
Om negen uur werd het startschot gegeven. Zodra we Bad Goisern uit waren gingen we de 10 kilometer lange startberg op. Al bij de eerste klim werd me duidelijk dat QRings met slechts 30 tanden precies de juiste keuze waren voor deze klus. Gaandeweg reed ik steeds verder naar voren en reed ik mijn wedstrijd volgens het principe dat je wint op de berg en op het vlakke. Downhill-races kunnen alleen verloren worden en zo gebeurde het dat ik in kritieke situaties van mijn fiets stapte en langs andere renners rende die hun geluk op de fiets probeerden en door de verzachte wortelpassages worstelden.
Kort voor de helft van de race wachtte mij het hoogtepunt van de Salzkammergut Trophy. De Salzberg, die al steil is met zijn vele haarspeldbochten, maar pas echt strakker wordt tegen het einde van de klim. Deze asfaltmuur dwingt bijna iedereen tot duwen.
Vanaf de Salzberg naderen de sterke B-renners de C-deelnemers. Natuurlijk staat er af en toe iemand op de ideale lijn, maar op de een of andere manier is het ongelooflijk motiverend om constant in te halen en daardoor was het voor mij relatief eenvoudig om hoge watt-waarden door te drukken.
De verrassing wachtte me aan de finish: 3e plaats algemeen en 2e in de M20 ranking. Dat had ik echt niet verwacht. De dag verliep goed, maar ik had niet verwacht dat ik mijn grootste sportieve succes relatief spontaan zou beleven bij de Salzkammergut Trophy!
Bedankt voor dit geweldige evenement. De vele enthousiaste toeschouwers langs de route maakten deze dag tot iets heel bijzonders. Ik kom graag terug 😉
Sportieve groeten
Jouw Lennard
Laat een bericht achter