Fietsen: wie dood zou zijn, leeft langer. Dit spreekwoord geldt ook voor sommige wielrenners. In het seizoen 2016 waren er maar liefst drie indrukwekkende wielercomebacks en dus ook drie verrassende winnaars. Ze zijn al afgeschreven, maar kunnen nog een keer terugkomen voor een grote hit. Er is ook een Zwitser en een Duitser.
Mark Cavendish domineert onverwachts de sprints van de Tour
Van 2008 tot 2013 domineerde Mark Cavendish de sprintaankomsten van de Tour de France. Met 25 etappezeges in zes jaar tijd voert hij deze statistiek duidelijk aan in onze generatie. Maar in de jaren die volgden, kon hij niet voortbouwen op zijn oude kracht. In 2014 moest hij door een valpartij opgeven, maar zijn dominantie leek toch zo goed als voorbij. De wedstrijd fietste hem onderuit, natuurlijk vooral de twee Duitsers Marcel Kittel en André Greipel.
In 2015 won de Brit opnieuw een etappe van de Tour, maar voor 2016 rekende bijna niemand serieus op hem. Zijn naam werd alleen genoemd vanwege zijn successen in het verleden. Maar toen kwam juli 2016: Mark Cavendish was weer normaal. Hij won vier etappes van de Tour de France, waarmee hij zijn totaal op 30 overwinningen bracht. Cavendish passeerde daarmee Bernard Hinault (28) en staat tweede. Na deze comeback is hij tot alles in staat, maar hij zal Eddy Merckx (34) waarschijnlijk niet inhalen.
Fabian Cancellara viert zijn gouden afscheid
Net als Mark Cavendish vormde Fabian Cancellara een heel tijdperk. De twee liepen elkaar zelden in de weg omdat ze op verschillende terreinen naar hun sterke punten konden spelen. Cancellara domineerde jarenlang de tijdritten en kasseistroken. In 2013 won hij voor de tweede keer de dubbel, bestaande uit Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen. Daarna werden de successen minder, ook al behaalde hij zijn overwinningen in enkele tijdritten elk jaar en won hij in 2014 opnieuw de Ronde van Vlaanderen. Jongere coureurs kwamen op en als resultaat kwamen er nieuwe tegenstanders. De Zwitser kondigde al vroeg het einde van zijn loopbaan aan. Hij wilde nog het seizoen 2016 meenemen, maar daarna zou het over moeten zijn.
Met zijn overwinning op Strade Bianche kwam hij het voorseizoen goed door. In de Ronde Van Vlaanderen had Spartacus kansloos tegen Peter Sagan en in Parijs-Roubaix mocht er ook weinig van komen. Als afscheid won hij de proloog van de Tour de Suisse, maar zijn stempel op de Tour de France kon hij niet meer drukken. Half augustus stonden zijn laatste twee races op de Olympische Spelen in Rio op het programma. In de wegwedstrijd werd hij nauwelijks genoemd als een van de favorieten en eindigde op plaats 34. Maar in de individuele tijdrit kreeg hij sowieso veel betere kansen op zijn naam. Hoewel Tom Dumoulin, Chris Froome, Rohan Dennis, Vasil Kiryienka, Tony Martin en co veel sterker werden geacht, domineerde Cancellara het hele veld, net als vroeger. Uiteindelijk won hij de gouden medaille met maar liefst 47 seconden voorsprong op Dumoulin. Slechts enkele sporters krijgen zo'n gouden afscheid. Chapeau, FABU!
Tony Martin is ineens weer de oude in de tijdrit
Tony Martin is nog lang niet aan het einde van zijn carrière. De 31-jarige Duitser begon een paar jaar later te winnen als Cancellara en Cavendish. Hij heeft echter ook uw tijd mee kunnen helpen vormgeven. Als teamgenoot van Mark Cavendish bij HTC-Columbia en Etixx-Quick Step was hij betrokken bij veel overwinningen van de Brit. Tegelijkertijd mocht hij strijden om overwinningen in de tijdritten tegen Fabian Cancellara. Zijn doorbraak kwam er uiterlijk in 2011, toen hij zijn eerste Tour de France-etappe won en wereldkampioen werd in de individuele tijdrit. Daarna draaide elk tijdritsucces alleen om hem. Vanwege zijn krachtige, beukende trap werd Tony Martin ook internationaal respectvol "The German Armoured Car" genoemd. Na talloze successen in de tijdritten van deze wereld wilde Tony Martin zich heroriënteren. Natuurlijk bleef hij trouw aan het wielrennen, maar hij wilde op een ander gebied succesvol zijn. Het zouden de klassiekers moeten zijn.
Deze verandering werd al in 2015 waargenomen. Er was geen succes - niet alleen in de klassiekers, maar nu ook in de tijdritten. De jongere concurrentie werd sterker, maar Tony Martin zelf werd ook zwakker. De wijzigingen in het trainingsschema hebben ook geleid tot een verschuiving in vaardigheden. In 2015 en 2016 wist hij slechts zeven keer te winnen. Vanwege die cijfers en zijn slechte - zij het ontsierde door blessures - optreden op de Olympische Spelen, werd hij niet genoemd als een van de topfavorieten voor het WK in Doha. Maar uit het niets was Tony er ineens weer. Hij was weer de oude. Martin won en gaf de concurrentie geen schijn van kans. In 2017 start hij voor de ploeg Katusha-Alpecin. Daar wil hij eindelijk voor succes zorgen met de klassiekers.
Meer retrospectieve artikelen:
Het grote seizoensoverzicht: De wielerhoogtepunten 2016 - Deel 1/2
Het grote seizoensoverzicht: De wielerhoogtepunten 2016 - Deel 2/2
Het grote seizoensoverzicht: de topcoureurs 2016
Het grote seizoensoverzicht: de wielerflops van 2016
Het grote seizoensoverzicht: De wielerhoogtepunten van 2016 in 30 foto's
Het grote seizoensoverzicht: de wielerverrassingen van 2016
Het grote seizoensoverzicht: De pech in het wielrennen 2016
Laat een bericht achter