De Winter Park Colorado-race heeft een aantal zeer grote verschillen met eerdere EWS-races. Allereerst de enscenering in een bikepark in plaats van op een natuurlijk alpine parcours zoals in Europa het geval was en daarna de hoogte. In de ochtend waren de klimatologische omstandigheden vrij warm en vochtig met in de loop van de middag onweersbuien.
Het raceformaat verschilde ook enigszins, waarbij het evenement over drie dagen werd gehouden in plaats van twee. Met dagelijkse verkenning en competitie. Dit betekende dat we het hele weekend aan het racen, verkennen of in bed waren!
Dag 1
Evaluatietoets 1
Een echt lange klassementsproef, met sprongen en zeer inspannende stukken. Ik ga altijd met enige angst naar de eerste klassementsproef van het weekend. Maar de stress verdwijnt zodra de wedstrijd begint. Vanwege kniepijn gaf ik er de voorkeur aan de opwarmperiode in te korten. Vanaf het begin van mijn run besefte ik dat ik niet echt in vorm was. Toen ik bij de eerste klim kwam, wist ik dat ik niet op mijn gebruikelijke niveau zat. De sprongen waren leuk, maar ik vond mijn ritme niet en eindigde als 11e.
Evaluatietoets 2
Minder trappen en meer DH-bikepark met een gedeelte in de Rock Garden. Een korte maar leuke special stage. De lokale bevolking kende het goed, want het was een van de belangrijkste bikepark-routes. Ik voelde me een stuk beter en kon de hele afstand een goede flow behouden om uiteindelijk als 5e te eindigen.
De rest van de dag heb ik de 3e klassementsproef verkend. Een lange dag in het zadel. Een essentieel onderdeel van de uitrusting om het meeste uit het verkennen te halen: de fietscamera. De mijne is gemonteerd op een afneembare beugel die centraal op de parachute is gemonteerd. Overigens is de Parachute de lichtste integraalhelm ter wereld. Een juweel!
Dag 2
De start was om 8 uur 's ochtends en begon vanuit de paddock met een te berijden transferetappe die ons een behoorlijke klim opleverde om etappes 3 en 4 te verkennen voordat we de wedstrijd hervatten met etappe 5.
Evaluatietoets 3
Het was een natuurlijke baan die aan de top erg technisch was. Daarna kwamen stukken waar het belangrijk was om een goede snelheid aan te houden terwijl je door de rotsen ging en tenslotte het einde met vol gas over een bospad. Geen fouten en een goed gevoel. Ik werd 4
Evaluatietoets 4
De kortste special van het weekend, iets meer dan 1'25'' racetijd maar met veel valstrikken met bomen die erop stonden te wachten om aan het stuur vast te komen zitten en krappe bochten waar het moeilijk was om een goede snelheid aan te houden. Het lukte me niet om het juiste tempo te vinden en was blij toen ik de finish zag. 18e, dat doet pijn!
Evaluatietoets 5
Een lange en meer technische versie van de 4e in het midden van een bos. De meeste bomen waren gekapt en overal lagen stammen. Tijdens het sprinten naar de start bleef mijn achterwiel ergens achter haken en viel ik bijna. Ik heb net een val vermeden. Dat liep bijna uit de hand. De rest van mijn run was erg middelmatig en ik eindigde op de 13e plaats.
Ik was teleurgesteld over mijn dag, maar de volgende dag was het weer tijd voor de kabelbaan om etappes 6 en 7 te verkennen. Ik had veel werk voor de boeg om hoop te houden om wat tijd in te halen.
Dag 3
De dag begon met klassementsproef 6, de zwaarste van het weekend. Er waren echt lange, vlakke stukken in het bos, waar altijd het gevaar bestond om bij de minste onvoorzichtigheid met het stuur verstrikt te raken, vooral bij toenemende vermoeidheid. Kort voor de finale afdaling over een bospad zorgde een stuk van de route met veel trappen voor veel fysieke uitputting.
Helaas kwamen we tijdens deze run op een ongevalslocatie. Eén renner raakte gewond, maar op zo'n snel stuk was het ondenkbaar om zonder waarschuwing te stoppen. De andere bestuurders werden later staande gehouden voor de plaats van het ongeval.
In de paddock werd besproken of iedereen de klassementsproef nog een keer moest doen of alleen degenen die werden tegengehouden. Mijn benen waren te zwak om het opnieuw te doen, maar ik besloot om fair play-redenen het opnieuw te doen, net als alle andere renners die ook niet werden tegengehouden.
Zoals ik had verwacht, miste ik de kracht. Zonder enige waarschuwing slipte mijn voorwiel en belandde ik op de grond. Dat was net wat ik miste. Ik zou eigenlijk tijd moeten inhalen, niet verliezen! Ik werd 10. Ik was het zat!
Laatste speciale etappe
De klassementsproef met DH van het weekend. Ik was vastbesloten om alles in de weegschaal te gooien. Ik zette nieuwe banden op, mijn uitrusting was geweldig en ik had weer een goed humeur! Toen ik aan de klassementsproef begon, had ik meteen het gevoel dat “het niet beter kon”. Je bent altijd op zoek naar dat gevoel, maar helaas vind je het maar zelden! Oordeel: Ten derde, een goede manier om de race te beëindigen!
Weer een moeilijk weekend! Ups en downs en uiteindelijk een 5e plaats waardoor ik 3e blijf in het seizoensklassement. Regelmaat is echt de sleutel om aan de bovenkant van de schaal te blijven. Wel, dat is de theorie. Maar dan komt de praktijk!
Nu zijn er twee dagen testen met Trek en Fox en dan is het over twee weken op naar Whistler.
Foto's: Jeremy Reuiller
Laat een bericht achter