Na Valloire ben ik gelijk voor 14 dagen naar Nieuw-Zeeland gegaan. De overgang van zomer naar winter was best pittig! Maar thuis zijn bij mijn vrouw, Tory, is heel goed voor me geweest. Dat was ook de reden van mijn reis. Tory was 9 maanden zwanger en de geboorte van ons eerste kind kon elk moment gebeuren.
De eerste weeën begonnen op 04 juli rond 5 uur. Om 30 uur waren we in het Christchurch Woman's Hospital en om 6:9 uur werd Luca James Leov geboren! Een snellere! De volgende dag kwamen Tory en de baby gelukkig en in goede conditie thuis. Hierdoor kon ik nog een paar dagen bij hen blijven voordat ik terugkeerde naar Europa.
Toen ik op woensdag de 09e laat in de middag in La Thuile aankwam, was ik verbaasd sneeuw te zien op de omliggende toppen. Ik was voorbereid op midzomer en had bijna niets warms in mijn koffer!
Tijdens de verkenning op donderdagochtend heersten extreme omstandigheden. Ik heb het nog nooit zo koud gehad in mijn hele rijcarrière. Alleen al het kunnen zien van de baan was een uitdaging op zich. Tussen tijdsverschil, trainingsachterstand en buitensporige omstandigheden vroeg ik me af wat ik hier deed in plaats van thuis te zijn bij Tory en Luca.
Vrijdag ging beter omdat ik beter beschermd was tegen de kou en het tijdsverschil minder voelde.
Het terrein bij La Thuile is een mix van rotsen, grind, gras en wortels. De bospassages waren vaak steil. Op de vlakke stukken waren veel pogingen nodig. Er waren ook korte maar pittige klimmetjes. Ik besloot om voor de eerste dag DH-banden te monteren, omdat ik koste wat kost lekke banden wilde vermijden.
De 1e klassementsproef van het weekend vond plaats op het langste en meest veeleisende circuit. Ik voelde me goed bij de start, maar meteen bij de eerste korte klim op gras besefte ik dat ik de verkeerde bandenkeuze had gemaakt. Het was veel te vermoeiend en ik had het gevoel dat ik dat ritme niet lang kon volhouden. Toen ik klaar was met de special wist ik dat het een lange en moeilijke dag zou worden.
Geen goed gevoel op de 2e klassementsproef. Ik reed redelijk goed, maar had altijd de indruk dat ik de route niet op tijd kon herkennen en uitvoeren. Na verloop van tijd begon ik me echt gefrustreerd te voelen.
De 3e klassementsproef ging beter. Ik vond een goed ritme en voelde me goed. Een bocht waar ik simpelweg vergat te sturen werd mij echter fataal! Ik klom de sloot op, sprong op mijn fiets en finishte opnieuw met een zeer matige tijd.
Ik keerde teleurgesteld terug naar het hotel.
De tweede dag begon met de herhaling van de 1e klassementsproef van de vorige dag. Ik besloot om soepeler rollende banden te monteren. Het had vannacht geregend en de route zou glad zijn. En juist door het verlies van grip op het voorwiel kwam ik op de grond terecht, maar wist ik niet te veel tijd te verliezen. Ik werd 4e in deze speciale etappe.
Ik wist dat het geen zin had om de back-to-back twee etappes te hard aan te pakken. Ik was aan het einde van de eerste dag 9e algemeen en wilde echt wat plaatsen goedmaken. Ik wilde echter echt vallen en mechanische problemen vermijden om mijn kansen op de algemene EWS-ranglijst te behouden.
Ik eindigde de 5e en 6e etappe met de 7e beste tijd en werd XNUMXe in de race van La Thuile. Ik verloor een plaats in het algemeen klassement van EWS en werd nu derde. Gezien de omstandigheden moet ik zeggen dat ik geluk had met dit resultaat!
Ik wil de volgende personen bedanken voor hun steun:
Trek Factory Racing Enduro, Bluegrass Protection, Met-helmen, Fox Racing Shox, Shimano, Bontrager, Adidas Eyewear, Stages Power Meters, CNP Nutrition.
En weer een extreem zware race! Het kwam zeker niet als een verrassing na mijn korte reis naar Nieuw-Zeeland om vader te worden voordat ik terugkeerde naar Europa om het op te nemen tegen enkele van 's werelds beste ruiters!
Foto's: Jeremy Reuiller
Laat een bericht achter