Het doel van het vlaggenschip van Campagnolo is altijd geweest om mechanisch schakelen te perfectioneren. Kan de oogst van 2015 recht doen aan de nalatenschap van Tullio Campagnolo? Peter Stuart van het tijdschrift Cyclist probeert erachter te komen.
In de gouden dagen van het wielrennen, toen eigenlijk iedereen op robuuste stalen wielen reed en alle frames er in wezen hetzelfde uitzagen, waren de versnellingen de ziel van een racer. Campagnolo was toen bijna een religie. Dingen zijn tegenwoordig anders en Campa-componenten bevinden zich ergens tussen een hoogwaardig product en een visueel hoogtepunt. Maar dit jaar lag de focus op het herontwerpen van zijn vlaggenschip mechanische groepset om te voorkomen dat deze traditionele componenten een overblijfsel worden in de schaduw van hun elektronische tegenhangers. Voor het eerst sinds Campagnolo in 2008 11-versnellingen introduceerde, verschilt deze groep qua uiterlijk aanzienlijk van zijn voorganger. Het eerste dat in het oog springt is de crank, die slechts met vier armen met de kettingbladen is verbonden. Een trend die is ingezet door Shimano, Rotor en FSA. Deze look is polariserend, maar heeft ook een praktisch nut: de crank is geschikt voor drie verschillende kettingbladcombinaties, 53/39 (standaard), 52/36 en 50/34 (beide compact) - daarvoor zou je moeten kopen een andere krukas geweest. Ook de achterderailleur, voorderailleur en shifter zijn gereviseerd. Maar in plaats van te schrijven over details als schroefdiameter en veerspanning, laten we het hebben over wat er echt toe doet: het schakelgevoel.
Campagnolo is vooral populair bij degenen die de voorkeur geven aan scherpe versnellingswisselingen. Super Record stond nooit bekend om het volledig soepel op en neer schakelen van de cassette, maar eerder om het maken van aangename staccato-wisselingen. Hoewel velen nu de voorkeur geven aan elektronisch schakelen, was ik bang dat Campagnolo zou afstappen van de kenmerkende schakelstijl en het soepele gevoel van elektronisch schakelen zou nabootsen - gelukkig is dat niet het geval.
De beweging van de achterderailleur is iets gewijzigd zodat deze nu meer horizontaal (in plaats van diagonaal) beweegt en schakelen gaat nu nog sneller dan bij voorgaande modellen. Dit brengt echter een verhoogde weerstand van de shifter met zich mee, wat rijders die gewend zijn aan Shimano irritant kunnen vinden. Aan de andere kant vind ik het minste vleugje onhandigheid geruststellend. Je hebt echt het gevoel dat je betrokken bent bij het schakelproces, in plaats van alleen de passieve trigger te zijn.
Een bijkomend voordeel van het nieuwe ontwerp van de achterderailleur is dat schakelen zo nauwkeurig is dat zelfs de kleinste foutieve uitlijning een hoorbare storing veroorzaakt. De fijnafstelling moet perfect zijn, zodat het schakelen echt comfortabel aanvoelt.
De voorderailleur daarentegen is lichter en responsiever geworden - een bijna elektronisch gevoel. Een welkome afwisseling, omdat de kliks tussen het kleine en grote kettingblad gemakkelijk zijn, maar ook bij hard trappen merkbaar blijven.
Omdat het altijd afhangt van de instelling en persoonlijke smaak, kan het vergelijken van schakelgroepen een ijdele zaak zijn. Voor mij is het belangrijkste verschil tussen de 2015-versie van de Super Record en de Dura-Ace 9000 echter karakter, niet functie. Terwijl het vlaggenschip van de Shimano-groep de kille effectiviteit van de Death Star uitstraalt, heeft de Super Record meer het onconventionele karakter van de Millennium Falcon. Het is soms een beetje temperamentvol, maar Campagnolo geeft je een echt gevoel van verbondenheid met je fiets.Bovendien straalt het systeem een indrukwekkende stijfheid uit die me altijd heeft verzekerd dat het volledige vermogen te allen tijde wordt overgedragen, zelfs bij hectisch schakelen onder belasting.
Qua gewicht zijn sommige onderdelen, zoals het crankstel, iets zwaarder in vergelijking met de vorige generatie; het totale gewicht is echter aanzienlijk lager. Zonder kabels en trapasschalen gaf onze weegschaal 1.686 g aan voor de Compact-versie.
Hopelijk blijft Campagnolo zich in de toekomst concentreren op hun traditionele troeven: esthetiek en emotie. Het is zeker een risico dat je afscheid hebt genomen van het traditionele uiterlijk van de componenten, vooral als je naar het crankstel kijkt. Voor mij bewijst de groep echter dat Vicenza vastbesloten is om echte innovaties te creëren, in plaats van alleen visueel aantrekkelijke producten te ontwikkelen en zo te voorkomen dat ze sterft aan schoonheid.
Laat een bericht achter