Zondag was het dan eindelijk weer zover! De eerste Duitse Cycling Cup-wedstrijd van het seizoen vond plaats in Göttingen.
Na het trainingskamp half maart was het de eerste keer dat we als team bij elkaar kwamen en dus toen de individuele teamleden arriveerden was het een genot om de andere jongens weer te zien na de tijd die verstreken was. De fietsen werden snel in elkaar gezet en rijklaar gemaakt om de startnummers op te halen, maar vooral om een dikke 1,5 uur door het prachtige landschap van Göttingen te fietsen. Op de een of andere manier was ik vergeten hoe bergachtig het hier was :-). Na de afslag gingen we terug naar ons favoriete Italiaanse restaurant. In de race briefing aan het einde van de dag hebben we ons tactisch voorbereid op vele mogelijkheden van de race en daardoor was het voor iedereen duidelijk wat hun taak voor de race zou zijn en dat de race erg zwaar zou gaan worden.
Zo'n eerste race vind ik persoonlijk altijd moeilijk. Je kunt de resultaten van de andere GCC-coureurs zien of je hebt de een of de ander al rechtstreeks gereden in een andere amateur- of gelicentieerde race die we gebruiken als onderdeel van de GCC-seizoensvoorbereiding en ik probeer mezelf een beetje te oriënteren, wat mijn eigen vorm zal zijn en hoe ik het zelf doe. De spanning en nervositeit is daardoor nog wat groter dan normaal.
Op zondagochtend, voorafgaand aan de race, genoten we van een stevig ontbijt en praatten we in de winkel over welke weer-app het beste zou zijn om mogelijke regen te voorspellen en waarom. Dit hielp echter allemaal niet en na het omkleden gingen we naar de start.
De race was aanvankelijk erg ingetogen. Blijkbaar had elk van de coureurs respect voor de laatste etappe van de dag - de Hohen Hagen. Alleen het team van Strassacker leek niet onder de indruk en probeerde de race in de bergen razendsnel te maken, waarschijnlijk mede dankzij het merendeel van de eigen coureurs. Florian Vrecko (Team Strassacker) kon het voorbereidende werk van de ploeg gebruiken om op de Hohen Hagen de beslissende meters te maken tussen hemzelf en enkele achtervolgers. In de eerder genoemde groep achtervolgers was de enige consensus echter dat iedereen te braaf was om zichzelf uit te zoeken en allereerst ordentelijk de voorsprong terug te dringen.
Dus volgde het leuke spel "Individuele Aanval" Het spel gaat als volgt: elke renner in de achtervolgende groep probeert zelf de kop in te halen in plaats van daar met de andere achtervolgers heen te gaan, maar meestal eindigt de achtervolgende groep zijn tempo van extreem snel naar weer langzaam en de vluchter vooraan kan in ieder geval zijn voorsprong constant houden en indien nodig kunnen andere renners van achteren terug in de groep komen. Bijgevolg trekt iedereen de "Zonk"!
Toen het mijn beurt was om zo aan te vallen, kon ik wegrijden van de zeer actieve Jonas Leefmann (Team Drinkuth-Multipower) en een andere Strassacker-coureur. Even later konden nog een 5-6 renners inhalen, maar ook in deze groep ging het niet zo goed met de aanwezigheid van drie andere Strassacker renners. Het achtervolgingsveld wisten we echter op afstand te houden en ik wist dat als we er niet doorheen zouden komen met Daniel en Friedrich, onze troeven achterin lagen. Vanaf 3km voor de finish begon een nieuw spel: "Hoe ontwijk ik de leiding".
Nogmaals, er is minstens één "Zonk" wanneer ik zo mijn best doe om niet naar voren te komen dat ik val. Hoewel deze niet werd uitgereikt tijdens de lange en gedetailleerde prijsuitreiking in Göttingen, werd deze in ieder geval onofficieel uitgereikt en dus kromp de achtervolgende groep weer een beetje in. Ik herinnerde me de finish van vorig jaar nog heel goed en gebruikte een moment van de onoplettendheid van mijn tegenstander om mijn sprint naar de streep te beginnen op 300 meter afstand en kon als 2e eindigen achter Floran Vrecko (Team Strassacker) en voor Manuel Kirfel (Bürstner- Dümo fietsen). Blijkbaar was er verderop wat verwarring over links of rechts afslaan en verliep de sprint van het peloton wat hectisch.
Nu staat er; zoveel mogelijk regenereren en dan is het op naar de volgende race in Frankfurt op donderdag. Naast de loodzware Feldberg heb ik persoonlijk goede herinneringen aan de koers.
Tot dan
Jouw Stefan.
Laat een bericht achter