Berlijn, Berlijn, we gaan naar Berlijn - niet voor de bekerfinale, maar voor de op een na grootste amateurrace van Duitsland, de "Garmin Velothon", die afgelopen zondag in de Duitse hoofdstad plaatsvond in de stralende zon.
Nadat mijn teamgenoten Christoph, Thomas en Daniel de lange reis vanuit Nordrhein-Westfalen hadden gemaakt, gingen we naast de startnummeruitdeling eerst naar de grote beurs om een paar sponsors te bezoeken (o.a. MULTIPOWER). Daarna bracht iedereen de middag individueel door en 's avonds gingen we natuurlijk weer terug naar de Italiaan en het ijs als toetje mocht ook niet ontbreken, want “ijs werkt altijd!”. Nadat de transponders volgens het reglement op de fiets waren bevestigd en het nummer op de trui, keken we naar de DFB Cup-finale en gingen we naar bed.
Na het ontbijt gingen we richting het startterrein op de reeds afgesloten racebaan. Hier realiseerden we ons al dat er, verrassend genoeg, zelfs in het stadscentrum de laatste kilometers sterke tegenwind zal zijn, een beetje ongebruikelijk, maar niet te veranderen. Want als je een race wilt winnen, moet je kunnen omgaan met de heersende omstandigheden.
Stipt om 9 uur werd het startschot gegeven en konden we snel de eerste kilometers van het 15 km lange circuit door het stadscentrum afrollen. Eén ding was vooral belangrijk: vooraan rijden en niemand uitlaten. Uiteindelijk slaagde Denny Schewe van OSC Potsdam erin om in zijn eentje weg te komen en, verbazingwekkend genoeg, deed niemand in het veld echt een poging om op zijn minst te versnellen zodat hij niet te ver weg zou komen.
Zijn vlucht eindigde na ruim 50 km toen, nadat ik de snelheid had opgevoerd, een groep van 10 man uit het veld kon ontsnappen. Gelukkig voor mij en uiteindelijk ook voor mijn gemoedsrust, maakte ook Christoph de sprong in de groep. Nadat Christoph en ik de situatie in de groep hadden gepeild, was het voor ons duidelijk: als we er doorheen zouden komen, zou de overwinning alleen naar ons gaan en nu was het tijd om ons hoofd neer te leggen, te trappen en te draaien als een gek.
Helaas maakte de harde wind het er ook niet makkelijker op, maar uiteindelijk konden we nog ruim twee minuten het veld op rijden toen we de grens van Berlijn bereikten. Het werd langzaam serieus en de eerste tekenen van vermoeidheid begonnen zich in de kopgroep te verspreiden. Uiteindelijk kon ik profiteren van een moment van onoplettendheid van mijn mederenners en zo'n 8 km van de finish wegrijden uit de groep.
Daarna was het een kwestie van "save what you can", in de hoop dat dat iets meer is dan wat mijn achtervolgers nog hebben en gelukkig gebeurde het en kon ik mezelf redden met een voorsprong van bijna 30 seconden naar de finish . De laatste 300 meter waren geweldig dankzij de geweldige sfeer in het finishgebied en na de regenachtige rit van vorig jaar heb ik mijn titel met succes kunnen verdedigen. Enrico Busch (Von Hacht Masters Team) en Thomas Kapuste (OSC Potsdam) volgden op de tweede en derde plaats.
Christoph sprintte naar een knappe zesde plaats. Daniel was helaas betrokken bij twee valpartijen en bereikte samen met Thomas de finish in het veld van de achtervolgers. Achter dit succes zit echter ook veel werk en steun van onze partners en sponsors (vooral Merkur Druck GmbH), onze trainer Enrico Poitschke en vooral de steun van mijn teamgenoten in de race. Dank daarvoor!
Aanstaande zondag gaan we verder met de GCC in Schleiz. Tot dan!
Jouw Stefan